Fiszki
Biochemia I egzamin Dobryszycki
Test w formie fiszek Biochemia I egzamin Dobryszycki
Ilość pytań: 71
Rozwiązywany: 8732 razy
3. Pytanie o przeciwciała (poliklonalne i monoklonalne)
b. przeciwciała monoklonalne mogą pochodzić od szpiczaka mnogiego
c. determinanta antygenowa to przeciwciała rozpoznające grupę aminokwasów na dużej cząsteczce
a. przeciwciała rozpoznają hapten na
d. przeciwciała monoklonalne są homogenne
b. przeciwciała monoklonalne mogą pochodzić od szpiczaka mnogiego
d. przeciwciała monoklonalne są homogenne
4. Które zdania dotyczące podstawowych definicji immunologii są prawdziwe:
c. hapteny – małe, obce cząsteczki (np. syntetyczne peptydy) indukujące produkcję przeciwciał, zawierające epitopy i przyłączone do makro-molekularnych nośników
b. determinanta antygenowa (inaczej epitop) to specyficzna grupa lub zespół aminokwasów, znajdujących się na dużej cząsteczce rozpoznawana przez przeciwciała
e. zwierzęta charakteryzują się duża różnorodnością komórek produkujących przeciwciała, a każda wytwarza przeciwciała o jedynej swoistości
d. antygenem mogą być białka, polisacharydy, kwasy nukleinowe
a. przeciwciało (immunoglobulina, lg)to białko syntetyzowane przez zwierzęta w odpowiedzi na obecność obcej substancji zwanej antygenem
f. komórki produkują wiele różnych przeciwciał, z których każde rozpoznaje inną cechę powierzchni tego samego antygenu
b. determinanta antygenowa (inaczej epitop) to specyficzna grupa lub zespół aminokwasów, znajdujących się na dużej cząsteczce rozpoznawana przez przeciwciała
e. zwierzęta charakteryzują się duża różnorodnością komórek produkujących przeciwciała, a każda wytwarza przeciwciała o jedynej swoistości
d. antygenem mogą być białka, polisacharydy, kwasy nukleinowe
a. przeciwciało (immunoglobulina, lg)to białko syntetyzowane przez zwierzęta w odpowiedzi na obecność obcej substancji zwanej antygenem
f. komórki produkują wiele różnych przeciwciał, z których każde rozpoznaje inną cechę powierzchni tego samego antygenu
1. Które stwierdzenia dotyczące funkcji transportowej hemoglobiny są prawdziwe?
e. Gdyby istniała hemoglobina, w której wiązanie cząsteczki tlenu do pierwszej podjednostki utrudniałoby wiązanie tlenu do kolejnych podjednostek, to jej współczynnik Hilla byłby mniejszy niż 1.
g. Gdyby istniała hemoglobina, w której wiązanie cząsteczki tlenu do pierwszej podjednostki utrudniałoby wiązanie tlenu do kolejnych podjednostek, to jej współczynnik Hilla byłby ujemny.
d. Utleniona hemoglobina łatwiej oddaje O2 w okolicy tkanek aktywnych
f. Utleniona hemoglobina łatwiej oddaje O2 w okolicy tkanek aktywnych metabolicznie (np. mięśni) niż w płucach.
b. Wzrost stężenia CO2 ułatwia oddysocjowanie O2.
a. Spadek stężenia CO2 utrudnia oddysocjowanie O2.
c. BPG stabilizuje formę T hemoglobiny przez co zwiększa jej powinowactwo do O2.
d. Utleniona hemoglobina łatwiej oddaje O2 w okolicy tkanek aktywnych
f. Utleniona hemoglobina łatwiej oddaje O2 w okolicy tkanek aktywnych metabolicznie (np. mięśni) niż w płucach.
b. Wzrost stężenia CO2 ułatwia oddysocjowanie O2.
a. Spadek stężenia CO2 utrudnia oddysocjowanie O2.
2. Które ze stwierdzeń dotyczących różnych izoform hemoglobiny są prawdziwe?
Hemoglobina F przeważa w ciągu ostatnich sześciu miesięcy życia płodowego człowieka i ma budowę podjednostkową α2ϒ2.
b. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina matki w nieobecności BPG.
c. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do BPG niż hemoglobina matki
a. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina matki w obecności BPG.
Hemoglobina o budowie podjednostkowej α2ϒ2 ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina A
d. Hemoglobina płodu ma niższe powinowactwo do BPG niż hemoglobina matki
Hemoglobina A przeważa u dorosłego człowieka i ma budowę podjednostkową α2β2
Hemoglobina A2 przeważa na początkowym etapie życia płodowego człowieka i ma budowę podjednostkową α2δ2.
Hemoglobina F przeważa w ciągu ostatnich sześciu miesięcy życia płodowego człowieka i ma budowę podjednostkową α2ϒ2.
a. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina matki w obecności BPG.
d. Hemoglobina płodu ma niższe powinowactwo do BPG niż hemoglobina matki
Hemoglobina A przeważa u dorosłego człowieka i ma budowę podjednostkową α2β2
3. Które z poniższych stwierdzeń porównujących właściwość hemoglobiny i mioglobiny są prawdziwe?
d. Wiązanie O2 przez hemoglobinę zależy od stężeń CO2, H+ i BPG natomiast wiązanie O2 przez mioglobinę nie.
g. Wiązanie tlenu przez hemoglobinę zależy od stężenia BPG H+ oraz CO2, podczas gdy mioglobina wiąże tlen w sposób zależny tylko od BPG
e. Hemoglobina wiąże CO2 efektywniej niż mioglobina.
b. Współczynnik Hilla dla wiązania O2 jest mniejszy dla hemoglobiny niż dla mioglobiny.
n. mioglobina i hemoglobina to białka tetrametryczne
a. Hemoglobina jest multimeryczna, a mioglobina jest monomeryczna.
f. Hemoglobina jest białkiem tetrametycznym o stechiometrii α4 podczas gdy mioglobina jest białkiem monomerycznym
j. powinowactwo hemoglobiny do tlenu jest regulowane przez organiczny fosforan, podczas gdy powinowactwo mioglobiny do tlenu
i. krzywa dysocjacji tlenu mioglobiny jest sigmoidalna, a hemoglobiny hiperboliczna
h. Zmiany konformacyjne wywołane związaniem tlenu przebiegają w hemoglobinie zgodnie z modelem sekwencyjnym oddziaływań allosterycznych natomiast mioglobinie- zgodnie z modelem jednoprzejściowym
c. Hemoglobina wiąże O2 mocniej niż mioglobina w każdym zadanym stężeniu O2.
l. powinowactwo mioglobiny i hemoglobiny do tlenu nie zależy od pH
m. hemoglobina jest tetramerem, mioglobina monomerem
k. mioglobina jest białkiem allosterycznym
d. Wiązanie O2 przez hemoglobinę zależy od stężeń CO2, H+ i BPG natomiast wiązanie O2 przez mioglobinę nie.
e. Hemoglobina wiąże CO2 efektywniej niż mioglobina.
a. Hemoglobina jest multimeryczna, a mioglobina jest monomeryczna.
m. hemoglobina jest tetramerem, mioglobina monomerem
5. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących modelu sekwencyjnego i jednoprzejściowego zmian allosterycznych w hemoglobinie są prawdziwe?
b. Dane eksperymentalne wskazują, że rzeczywiste zmiany allosteryczne zachodzące w przypadku hemoglobiny są zgodne tylko z modelem sekwencyjnym.
d. Model sekwencyjny zakłada możliwość istnienia tetramerów hemoglobiny składających się z podjednostek o różnej konformacji.
e. Model sekwencyjny zakłada, że tetramer hemoglobiny może występować tylko w jednej z dwóch konformacji – R lub T.
c. Dane eksperymentalne wskazują, że rzeczywiste zmiany allosteryczne zachodzące w przypadku hemoglobiny są zgodne tylko z modelem jednoprzejściowym.
f. Model jednoprzejściowy zakłada, że związanie liganda z podjednostką zmienia bezpośrednio konformację tylko tej podjednostki.
a. Model jednoprzejściowy zakłada możliwość istnienia tetramerów hemoglobiny składających się tylko z podjednostek o takiej samej konformacji
d. Model sekwencyjny zakłada możliwość istnienia tetramerów hemoglobiny składających się z podjednostek o różnej konformacji.
a. Model jednoprzejściowy zakłada możliwość istnienia tetramerów hemoglobiny składających się tylko z podjednostek o takiej samej konformacji
3. Enzymy i kofaktory – które zdania są prawdziwe?
a. Kofaktory (koenzymy) będące małymi cząsteczkami organicznymi są często pochodnymi witamin
d. wyróżniamy dwa rodzaje kofaktorów, jony metali oraz koenzymy
e. enzym to kofaktor luźno związany ze swoim enzymem
c. koenzym silnie związany z enzymem nazywamy grupą prostetyczną
b. koenzym to enzym bez swojego kofaktora
a. Kofaktory (koenzymy) będące małymi cząsteczkami organicznymi są często pochodnymi witamin
d. wyróżniamy dwa rodzaje kofaktorów, jony metali oraz koenzymy
c. koenzym silnie związany z enzymem nazywamy grupą prostetyczną
4. Które ze stwierdzeń na temat witamin oraz koenzymów są prawdziwe?
f. pochodna witaminy D jest hormonem odpowiedzialnym za metabolizm wapnia i fosforu
d. Kwas pantotenowy jest prekursorem koenzymu A
e. kwas nikotynowy jest prekursorem NAD+
b. witaminy z grupy B są niezbędne o utrzymania prawidłowej struktury białek tkanki łącznej ponieważ umożliwiają kowalencyjną modyfikację tych białek
c. tiamina jest prekursorem FAD
a. większość witamin rozpuszczalnych w tłuszczach są prekursorami koenzymów.
f. pochodna witaminy D jest hormonem odpowiedzialnym za metabolizm wapnia i fosforu
d. Kwas pantotenowy jest prekursorem koenzymu A
e. kwas nikotynowy jest prekursorem NAD+
b. witaminy z grupy B są niezbędne o utrzymania prawidłowej struktury białek tkanki łącznej ponieważ umożliwiają kowalencyjną modyfikację tych białek
6. Które z poniższych stwierdzeń na temat hamowania enzymu przez inhibitor konkurencyjny są prawdziwe?
e. Żadne ze stwierdzeń nie jest prawdzie.
b. Wartość Vmax wyznaczona w obecności inhibitora konkurencyjnego nie zależy od stałej hamowania.
f. Dodanie inhibitora konkurencyjnego zmienia wartość stałej hamowania enzymu.
a. Efekt hamowania inhibitorem konkurencyjnym można cofnąć przez dodanie dużego nadmiaru substratu w stosunku do stężenia inhibitora.
c. Dodanie inhibitora konkurencyjnego ma wpływ na szybkość maksymalną reakcji.
d. Wartość KM wyznaczona w obecności inhibitora konkurencyjnego nie zależy od jego stężenia.
a. Efekt hamowania inhibitorem konkurencyjnym można cofnąć przez dodanie dużego nadmiaru substratu w stosunku do stężenia inhibitora.
7. Które ze stwierdzeń na temat enzymów są prawdziwe?
g. zmieniają czy też wpływają na delta G,
a. specyficzność enzymu oznacza zarówno zdolność enzymu do katalizy tylko reakcji specyficznego typu reakcji ściśle pokrewnych oraz wyboru substratów przekształcanego w produkt .
b. enzymy katalizują przekształcenie zwykle o 10-10^6 cząsteczek substratu w czasie sekundy.
c. Białka pełnią rolę enzymów w układach biologicznych
f. podwyższają delta G,
d. enzymy przyśpieszają reakcję zwykle 10-10^6 razy w stosunku do odpowiedniej reakcji nie katalizowanej
i. Enzymy katalizują reakcje dzięki temu, że są lepiej dostosowane do tworzenia substratów niż produktów reakcji.
j. Ponieważ enzym zmienia wartość entalpii swobodnej procesu tworzenia stanu przejściowego (S‡) reakcji, przyspiesza katalizowana reakcje w obie strony,
e. obniżają delta G,
h. Wszystkie enzymy posiadają miejsce wiążące substrat,
g. zmieniają czy też wpływają na delta G,
a. specyficzność enzymu oznacza zarówno zdolność enzymu do katalizy tylko reakcji specyficznego typu reakcji ściśle pokrewnych oraz wyboru substratów przekształcanego w produkt .
b. enzymy katalizują przekształcenie zwykle o 10-10^6 cząsteczek substratu w czasie sekundy.
j. Ponieważ enzym zmienia wartość entalpii swobodnej procesu tworzenia stanu przejściowego (S‡) reakcji, przyspiesza katalizowana reakcje w obie strony,
h. Wszystkie enzymy posiadają miejsce wiążące substrat,
9. Które z poniższych stwierdzeń na temat prędkości początkowej (Vo) oraz maksymalnej (Vmax) reakcji katalizowanej przez enzym zgodnie z modelem Michaelisa-Menten są prawdziwe?
e. Vo jest liniowo proporcjonalna do stężenia substratu [S] dla [S]>>KM.
a. Vo praktycznie nie zależy od stężenia substratu [S] dla [S]<
d. Vmax w ogóle nie zależy od stężenia substratu [S].
c. Vmax jest liniowo proporcjonalna do stężenia substratu [S] dla każdego [S].
b. Vo praktycznie nie zależy od stężenia substratu [S] dla [S]>>KM.
f. Vmax jest to Vo osiągana w warunkach [S]>>KM.
d. Vmax w ogóle nie zależy od stężenia substratu [S].
b. Vo praktycznie nie zależy od stężenia substratu [S] dla [S]>>KM.
f. Vmax jest to Vo osiągana w warunkach [S]>>KM.
10. Proszę wskazać te z poniższych stwierdzeń, które są prawdziwe.
d. ΔG°' dla tej reakcji wynosi około –0.9 kcal/mol.
b. W obecności enzymu katalizującego tę reakcję, w warunkach zdefiniowanych jako początkowe reakcja przebiegać będzie w kierunku syntezy F-1-P.
e. Żadne ze stwierdzeń nie jest prawdziwe.
c. W warunkach standardowych spontanicznie zachodzić będzie hydroliza F-1-P.
f. Stała równowagi wynosi około 1000 lub 4400 w zależności od tego czy obliczymy ją dla warunków początkowych, czy też dla warunków standardowych.
a. W warunkach zdefiniowanych jako początkowe reakcja przebiega w kierunku syntezy F-1-P.
c. W warunkach standardowych spontanicznie zachodzić będzie hydroliza F-1-P.
12. Które zdania dotyczące kinetyki enzymatycznej są prawdziwe:
f. enzymy allosteryczne działają zgodnie z kinetyka Michaelisa-Menten
c. inhibicję odwracalną charakteryzuje szybka dysocjacja kompleksu enzym-inhibitor
d. inhibitor kompetycyjny zmniejsza szybkość katalizy przez zmniejszenie liczby cząsteczek enzymu wiążącego substrat
b. wobec inhibitora kompetycyjnego enzym może wiązać substrat
e. inhibicje niekompetycyjna jest nieodwracalna
a. stała Michealisa odpowiada takiemu stężeniu substratu, przy którym reakcja osiąga połowę Vmax
c. inhibicję odwracalną charakteryzuje szybka dysocjacja kompleksu enzym-inhibitor
d. inhibitor kompetycyjny zmniejsza szybkość katalizy przez zmniejszenie liczby cząsteczek enzymu wiążącego substrat
a. stała Michealisa odpowiada takiemu stężeniu substratu, przy którym reakcja osiąga połowę Vmax
1 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących budowy białek pośredniczących w kaskadach przekazywania sygnałów są prawdziwe?
f. Domeny SH2 posiadają aktywność kinazową fosforylując reszty tyrozylowe.
d. Domeny PH wiążą fosfatydyloinozytol zakotwiczając białka IRS w błonie.
a. Domeny SH2 białek IRS zawierają reszty tyrozylowe, które ulegają fosforylacji przez zaktywowany receptor insulinowy.
b. Domeny SH3 rozpoznają ufosforylowane reszty seryny, a domeny SH2 ufosforylowane reszty tyrozyny.
e. Domeny SH3 rozpoznają regiony bogate w proliny.
c. Domeny SH2 rozpoznają ufosforylowane reszty tyrozylowe.
d. Domeny PH wiążą fosfatydyloinozytol zakotwiczając białka IRS w błonie.
e. Domeny SH3 rozpoznają regiony bogate w proliny.
c. Domeny SH2 rozpoznają ufosforylowane reszty tyrozylowe.
2 Które z poniższych stwierdzeń o białkach G i ich funkcjonowaniu są prawdziwe?
d. Białka G wiążą hormony.
i. Białka G wiążą cyklazę adenylanową.
a. Ze związanym GDP i w nieobecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP.
e. Podjednostka α białek G jest GTPazą.
j. Białka G są heterotrimerami.
g. Kiedy białko G-GDP wiąże kompleks hormon-receptor, GDP jest wymieniane na GTP.
b. Ze związanym GDP i w obecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP.
f. Podjednostka γ białek G jest GTPazą.
c. Białka G są integralnymi białkami błonowymi.
e. Podjednostka α białek G jest GTPazą.
j. Białka G są heterotrimerami.
b. Ze związanym GDP i w obecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP.
3 Które z poniższych stwierdzeń dotyczące sygnalizacji EGF są poprawne?
a. Aktywny receptor EGF będący dimerem aktywuje podjednostkę Gα swoistego białka G
c. EGF jest polisacharydem o masie 6kDa stymulującym wzrost komórek naskórka i nabłonka.
b. Sygnał jest wyłączany na drodze defosforylacji kluczowych reszt tyrozylowych receptora oraz przez aktywność GTPazową białek Ras.
d. Receptor Her2 może tworzyć heterodimery z receptorem EGF prowadząc do wzajemnej fosforylacji nawet pod nieobecność liganda.
e. Dimeryzacji receptora towarzyszy przemieszczenie ramienia dimeryzacyjnego do centrum aktywnego sąsiedniego monomeru, co umożliwia fosforylację pięciu reszt tyrozylowych.
b. Sygnał jest wyłączany na drodze defosforylacji kluczowych reszt tyrozylowych receptora oraz przez aktywność GTPazową białek Ras.
d. Receptor Her2 może tworzyć heterodimery z receptorem EGF prowadząc do wzajemnej fosforylacji nawet pod nieobecność liganda.
e. Dimeryzacji receptora towarzyszy przemieszczenie ramienia dimeryzacyjnego do centrum aktywnego sąsiedniego monomeru, co umożliwia fosforylację pięciu reszt tyrozylowych.
4 Które z poniższych stwierdzeń na temat transportera ABC z Vibrio cholerae są poprawne?
c. Jest transporterem drugiego rzędu, wykorzystującym gradient małych cząsteczek organicznych.
e. Białko to działa jako ATP-zależna pompa pobierająca określone cząsteczki z otoczenia do wnętrza komórki.
a. Związanie substratu indukuje zmiany konformacyjne kaset wiążących ATP, prowadzące do wzrostu ich powinowactwa do ATP.
f. Transporter ten jest homologiczny do eukariotycznego białka glikoproteiny P.
d. Wykorzystuje mechanizm sprzęgania hydrolizy ATP ze zmianami konformacyjnymi podjednostki P.
b. Jest dimerem złożonym z dwóch podjednostek, z których każda posiada domenę transbłonową i kasetę wiążącą ATP.
b. Jest dimerem złożonym z dwóch podjednostek, z których każda posiada domenę transbłonową i kasetę wiążącą ATP.
5 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących insulinowego szlaku sygnalizacyjnego są poprawne?
a. Każda podjednostka β składa się głównie z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA.
b. Każda podjednostka α składa się z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA.
c. Kinaza insulinowego receptora katalizuje reakcję przeniesienia grupy fosforanowej na grupę hydroksylową treoniny
d. Przyłączenie cząsteczki insuliny do receptora wywołuje zmianę położenie pętli aktywacyjnej w podjednostce β, co prowadzi do aktywacji kinazy.
e. Przyłączenie dwóch cząsteczek insuliny do receptora wywołuję zmianę konformacyjną prowadzącą do fosforylacji reszt tyrozylowych w pętli aktywacyjnej kinazy.
f. Przyłączenie insuliny do receptora powoduje zmianę konformacyjną, co prowadzi do oddysocjowania białek IRS, które utrzymują receptor w stanie nieaktywnym.
a. Każda podjednostka β składa się głównie z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA.
d. Przyłączenie cząsteczki insuliny do receptora wywołuje zmianę położenie pętli aktywacyjnej w podjednostce β, co prowadzi do aktywacji kinazy.
6 Które z poniższych stwierdzeń na temat szlaku sygnalizacyjnego opartego na kaskadzie fosfatydyloinozytolu (PIP2) są poprawne:
e. Hydroliza GTP do GDP w białku Gαq powoduje wygaszenie sygnału zapoczątkowanego przez hormon.
i. Podczas aktywacji receptora II angiotensyny biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu dochodzi do jego homodimeryzacji i fosforylacji
h. Zarówno IP3 jak i DAG działają krótko, ponieważ ulegają przekształceniu w inne cząsteczki w wyniku fosforylacji lub innych reakcji.
g. Uwolnione jony wapnia powodują wygaszenie sygnału zapoczątkowanego przez hormon.
c. Powstające przekaźniki drugiego rzędu działają przeciwstawnie, dzięki czemu możliwa jest precyzyjna kontrola danego szlaku sygnalizacyjnego.
d. Przykładem receptora biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu jest receptor II angiotensyny.
a. Ponieważ DAG jest cząsteczką rozpuszczalną w wodzie, dyfunduje on z błony powodując uwolnienie jonów wapnia z retikulum endoplazmatycznego.
f. Aktywna izoforma β enzymu fosfolipazy C katalizuje reakcję rozszczepienia PIP2 do trifosforanu fosfatydyloinozytolu oraz diacyloglicerolu (DAG).
b. Ponieważ IP3 jest cząsteczką nierozpuszczalną w wodzie, pozostaje on związany z błoną i bierze udział w aktywacji kinazy białkowej C
h. Zarówno IP3 jak i DAG działają krótko, ponieważ ulegają przekształceniu w inne cząsteczki w wyniku fosforylacji lub innych reakcji.
d. Przykładem receptora biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu jest receptor II angiotensyny.
7 Połącz dane z lewej kolumny z funkcjami po prawej stronie:
przekaźnik drugiego rzędu
uwalnia informację z receptora błonowego
fosforylacja białek
działa przez kowalencyjną modyfikację
receptory blonowe
przenosi sygnał z środowiska w poprzek błony w komórce
wygaszacz sygnalu
przywraca przekaźniki sygnału do stanu początkowego