Pojęcia- powtórka

Element występujący w skrzyżowaniu żeber sklepiennych zwykle w postaci okrągłej płyty zdobionej reliefową dekoracją figuralną lub ornamentalną lub w postaci zwisającej gałki.

Charakterystyczny dla architektury gotyckiej ozdobny detal w kształcie zwiniętych liści lub pączków osadzonych na łodyżkach odchylających się na zewnątrz, umieszczanych na krawędziach szczytów, wimperg, w zwieńczeniach pinakli, portalach.

Kwadratowy lub prostokątny ogród wewnątrz murów klasztoru, otoczony krużgankiem, ze studnią, fontanną lub statuą pośrodku, zwany czasem rajskim dworem lub rajem. W dawnej Polsce mały ogród przy dworze szlacheckim.

Klasztorna sala jadalna dla zakonników.

Pomieszczenie we wschodnim skrzydle zabudowań klasztornych służące do zebrań zakonników. Miejsce zebrań starszyzny duchownej zakonu lub diecezji.

W architekturze starożytnej pozioma belka spoczywająca bezpośrednio na kolumnach, podtrzymująca belki strop.

Poziomy pas dekoracyjny rzeźbiony lub malowany, spełniający ważną rolę w plastycznym ukształtowaniu ściany. Motywy dekoracji mogą być roślinne, geometryczne , figuralna zwierzęce lub przedstawieniem postaci ludzkich. W świątyni starożytnej umiejscawiany był między architrawem a gzymsem.

Element architektoniczny w formie poziomego występu, zazwyczaj profilowanego. Chronił ściany przed ściekającą wodą deszczową.

Technika druku wklęsłego, polegająca na odbijaniu rysunku wytrawionego na płycie metalowej. Płytę pokrywa się specjalnym werniksem, potem wykonuje się rysunek tak, by odsłonić warstwę metalu. Następnie płyta zostaje poddana trawieniu w roztworze kwasu azotowego. Kolejny etap to usunięcie warstwy werniksu, podgrzanie płyty i nałożenie na nią farby drukarskiej.

Technika graficzna druku wklęsłego, zbliżona do akwaforty, polegająca na wytrawieniu na płycie metalowej płaszczyzn, nie zaś kresek; efekt plam o różnym natężeniu osiąga się dzięki regulacji czasu trawienia poszczególnych tonów.

Opracowanie lica muru kamiennego, polegające na dekoracyjnym wyprofilowaniu spoin, podkreślających układ kamieni, a także naśladowanie tego zabiegu na tynku.

Dekoracyjna obróbka kamieni na fasadzie budynku w taki sposób, by miały wygląd naturalnych ciosów kamiennych

W starożytnej Grecji budynek mieszkalny złożony z prostokątnej izby i otwartego przedsionka z wejściem na krótszym boku. Ten rodzaj budowli, znany od czasów neolitu, stał się prawdopodobnie pierwowzorem podstawowej formy greckiej świątyni.

W malarstwie postacie ludzi lub zwierzęta, a także małe scenki rodzajowe nie związane bezpośrednio z tematem obrazu, umieszczone w tle u wprowadzone dla ożywienia pejzażu lub dla uwydatnienia wielkości przedstawianych motywów.

Rozpoznaj sklepienie.

Rozpoznaj sklepienie.

Sklepienie klasztorne o bardzo małej krzywiźnie albo sklepienie przechodzące w płaski strop powyżej krótkiego odcinka krzywizny.

Stawiany w neolicie i w epoce brązu. Krąg zbudowany z ustawionych pionowo kamieni, często wokół grobowca lub miejsca kultu.

Prehistoryczna budowla megalityczna o charakterze grobowca. Składała się z głazów wkopanych pionowo w ziemię i wielkiego płaskiego bloku skalnego, który był na nich ułożony.

Technika artystyczna polegająca na pocieraniu grafitem kartki papieru lub płótna położonych na powierzchni różnych materiałów o bogatej fakturze.