immuno

Odpowiedź efektorowa układu odpornościowego ma na celu neutralizację bądź zniszczenie obcego organizmu

Teoria instrukcyjna zakładała, iż antygen służy jako matryca na bazie której tworzone jest specyficzne przeciwciało, komplementarne w swej budowie antygenu.

Mechanizmy odporności wrodzonej rozróżniają struktury własne od np. bakteryjnych.

Białka systemu dopełniacza

Receptory TLR (limfocyty T)

Interferon (czyli IFN)

Lizozym

Wydzielają szereg cytokin, które stymulują szereg komórek układu odpornościowego np. limfocyty cytotoksyczne, makrofagi czy limfocyty B

Zapewniają kontrolę aktywacji komórek Th.

Na drodze endocytozy wchłaniają antygen i prezentują go na powierzchni.

Są samoodnawialne i utrzymują swój stały poziom

Każda wyspecjalizowana komórka krwi pochodzi od takiej samej komórki macierzystej.

Komórki macierzyste są multipotentne i dają początek erytrocytom, granulocytom, monocytom, komórkom tucznym i megakariocytom.

Dojrzewają na powierzchni komórek zrębowych szpiku

Komórki NK wykorzystują mechanizm cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał

Monocyty powstają w szpiku i wędrują do krwi, gdzie dojrzewają.

Mechanizm niszczenia komórek bakteryjnych przez makrofagi zależy od tlenu – produkowane są m.in reaktywne związki tlenu i azotu

Mechanizm niszczenia komórek bakteryjnych przez makrografi nie jest zależny od tlenu – produkowane są m.in. lizozym oraz defensyny

Eozynofile to kwasochłonne ruchliwe komórki fagocytujące.

Immunizacja substancjami związanymi z białkami nośnikowymi skutkuję produkcją zarówno przeciwciał skierowanych wobec substancji, jak i wobec białka nośnikowego.

Od drogi immunizacji zależy odpowiedź immunologiczna i rodzaj populacji powstających komórek.

Głównymi komórkami odporności wrodzonej są komórki dendrytyczne, komórki NK oraz neutrofile.

Limfocyty B powstają w szpiku kostnym

Na powierzchni cytotoksycznych limfocytów T(Tc) obecne są białka błonowe CD8

Na powierzchni pomocniczych limfocytów T (Th) obecne są białka błonowe CD4.

Białka CD8 oddziałują z białkami MHC1 w trakcie rozpoznawania antygenów

System odporności wrodzonej cechuje wysoka specyficzność ale wąskie spektrum działania.

Limfocyty T rozpoznają tylko antygeny prezentowane przez białka MHC1 i MHC2.

To fragment antygenu, który wiążę się z białkami MHC 1 lub MHC 2.

To fragment antygenu, który rozpoznawany jest przez limfocyty.

Prezentowanie antygenu przez białka MHC1 lub MHC 2 nie zależy od drogi wejścia antygenu do komórki.

Główną funkcją komórek dendrytycznych cechujących się wysokim poziomem ekspresji białek MHC 2 jest prezentowanie antygenów limfocytom T.

Epitopy limfocytów B mogą być określane na podstawie wyłącznie pierwszorzędowej struktury białej.

Zawierają specyficzną resztę aminokwasową, która wiążę się kowalencyjnie z antygenem