biochemia 1 egzamin dobry

a. Hemoglobina jest multimeryczna, a mioglobina jest monomeryczna.

b. Współczynnik Hilla dla wiązania O2 jest mniejszy dla hemoglobiny niż dla mioglobiny.

c. Hemoglobina wiąże O2 mocniej niż mioglobina w każdym zadanym stężeniu O2.

g. Wiązanie tlenu przez hemoglobinę zależy od stężenia BPG H+ oraz CO2, podczas gdy mioglobina wiąże tlen w sposób zależny tylko od BPG

l. powinowactwo mioglobiny i hemoglobiny do tlenu nie zależy od pH

j. powinowactwo hemoglobiny do tlenu jest regulowane przez organiczny fosforan, podczas gdy powinowactwo mioglobiny do tlenu

m. hemoglobina jest tetramerem, mioglobina monomerem

e. Hemoglobina wiąże CO2 efektywniej niż mioglobina.

h. Zmiany konformacyjne wywołane związaniem tlenu przebiegają w hemoglobinie zgodnie z modelem sekwencyjnym oddziaływań allosterycznych natomiast mioglobinie- zgodnie z modelem jednoprzejściowym

f. Hemoglobina jest białkiem tetrametycznym o stechiometrii α4 podczas gdy mioglobina jest białkiem monomerycznym

d. Wiązanie O2 przez hemoglobinę zależy od stężeń CO2, H+ i BPG natomiast wiązanie O2 przez mioglobinę nie.

n. mioglobina i hemoglobina to białka tetrametryczne

i. krzywa dysocjacji tlenu mioglobiny jest sigmoidalna, a hemoglobiny hiperboliczna

k. mioglobina jest białkiem allosterycznym

a. Hemoglobina jest multimeryczna, a mioglobina jest monomeryczna.

m. hemoglobina jest tetramerem, mioglobina monomerem

e. Hemoglobina wiąże CO2 efektywniej niż mioglobina.

d. Wiązanie O2 przez hemoglobinę zależy od stężeń CO2, H+ i BPG natomiast wiązanie O2 przez mioglobinę nie.

g. Hemoglobina o budowie podjednostkowej α2ϒ2 ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina A

d. Hemoglobina A2 przeważa na początkowym etapie życia płodowego człowieka i ma budowę podjednostkową α2δ2.

f. Hemoglobina F przeważa w ciągu ostatnich sześciu miesięcy życia płodowego człowieka i ma budowę podjednostkową α2ϒ2.

c. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina matki w nieobecności BPG.

a. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do BPG niż hemoglobina matki

e. Hemoglobina A przeważa u dorosłego człowieka i ma budowę podjednostkową α2β2

b. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina matki w obecności BPG.

f. Hemoglobina F przeważa w ciągu ostatnich sześciu miesięcy życia płodowego człowieka i ma budowę podjednostkową α2ϒ2.

e. Hemoglobina A przeważa u dorosłego człowieka i ma budowę podjednostkową α2β2

b. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina matki w obecności BPG.

j. Wzrost pH ułatwia oddysocjowanie O2.

e. BPG stabilizuje formę T hemoglobiny przez co zwiększa jej powinowactwo do O2.

i. Utleniona hemoglobina łatwiej oddaje O2 w okolicy tkanek aktywnych metabolicznie (np. mięśni) niż w płucach.

g. Wzrost stężenia CO2 ułatwia oddysocjowanie O2.

f. Spadek stężenia CO2 utrudnia oddysocjowanie O2.

h. Spadek pH utrudnia oddysocjowanie O2.

a. Gdyby istniała hemoglobina, w której wiązanie cząsteczki tlenu do pierwszej podjednostki utrudniałoby wiązanie tlenu do kolejnych podjednostek, to jej współczynnik Hilla byłby mniejszy niż 1.

b. Gdyby istniała hemoglobina, w której wiązanie cząsteczki tlenu do pierwszej podjednostki utrudniałoby wiązanie tlenu do kolejnych podjednostek, to jej współczynnik Hilla byłby ujemny.

d. BPG stabilizuje formę T hemoglobiny przez co zmniejsza jej efektywność transportu O2.

c. BPG stabilizuje formę R hemoglobiny przez co zwiększa jej powinowactwo do O2.

g. Wzrost stężenia CO2 ułatwia oddysocjowanie O2.

f. Spadek stężenia CO2 utrudnia oddysocjowanie O2.

d. BPG stabilizuje formę T hemoglobiny przez co zmniejsza jej efektywność transportu O2.

a. przeciwciało (immunoglobulina, lg)to białko syntetyzowane przez zwierzęta w odpowiedzi na obecność obcej substancji zwanej antygenem

d. antygenem mogą być białka, polisacharydy, kwasy nukleinowe

e. zwierzęta charakteryzują się duża różnorodnością komórek produkujących przeciwciała, a każda wytwarza przeciwciała o jedynej swoistości

b. determinanta antygenowa (inaczej epitop) to specyficzna grupa lub zespół aminokwasów, znajdujących się na dużej cząsteczce rozpoznawana przez przeciwciała

c. hapteny – małe, obce cząsteczki (np. syntetyczne peptydy) indukujące produkcję przeciwciał, zawierające epitopy i przyłączone do makro-molekularnych nośników

f. komórki produkują wiele różnych przeciwciał, z których każde rozpoznaje inną cechę powierzchni tego samego antygenu

a. przeciwciało (immunoglobulina, lg)to białko syntetyzowane przez zwierzęta w odpowiedzi na obecność obcej substancji zwanej antygenem

d. antygenem mogą być białka, polisacharydy, kwasy nukleinowe

e. zwierzęta charakteryzują się duża różnorodnością komórek produkujących przeciwciała, a każda wytwarza przeciwciała o jedynej swoistości

b. determinanta antygenowa (inaczej epitop) to specyficzna grupa lub zespół aminokwasów, znajdujących się na dużej cząsteczce rozpoznawana przez przeciwciała

f. komórki produkują wiele różnych przeciwciał, z których każde rozpoznaje inną cechę powierzchni tego samego antygenu

a. przeciwciała rozpoznają hapten na antygenie

c. determinanta antygenowa to przeciwciała rozpoznające grupę aminokwasów na dużej cząsteczce

d. przeciwciała monoklonalne są homogenne

b. przeciwciała monoklonalne mogą pochodzić od szpiczaka mnogiego

d. przeciwciała monoklonalne są homogenne

b. przeciwciała monoklonalne mogą pochodzić od szpiczaka mnogiego

h. Wykorzystuje sekwencję odcinania reszt aminokwasowych od końca N, po uprzedniej reakcji polipeptydu chlorkiem dabsylu,

b. Metoda ta pozwala na oznaczenie wyłącznie jednego aminokwasu z końca N polipeptydu, ponieważ uwolnienie znakowanego aminokwasu wymaga hydrolizy wszystkich wiązań peptydowych.

d. Pozwala ona na poznanie co najwyżej 15 reszt aminokwasowych w sekwencji peptydu od jego końca C.

f. W środowisku lekko kwaśnym uwalniana jest cykliczna fenylotiohydantoinowa pochodna aminokwasu, po czym koniec peptydowy jest gotowy do kolejnego cyklu reakcji.

e. aminokwasy odcinamy kolejno od C-końca

g. Pozwala na poznanie nie wiecej niż 50 reszt aminokwasowych w sekwencji peptydu od jego C-końca.

c. Wykorzystuje sekwencyjne odcinanie reszt aminokwasowych od końca N, po uprzedniej reakcji polipeptydu z fenyloizotiocyjanianem.

a. Metoda ta wykorzystuje fluorodinitrobenzen jako cząsteczkę znakującą koniec N polipeptydu.

f. W środowisku lekko kwaśnym uwalniana jest cykliczna fenylotiohydantoinowa pochodna aminokwasu, po czym koniec peptydowy jest gotowy do kolejnego cyklu reakcji.

c. Wykorzystuje sekwencyjne odcinanie reszt aminokwasowych od końca N, po uprzedniej reakcji polipeptydu z fenyloizotiocyjanianem.

e. Przeciwciała nie mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną

d. test Western blotting umożliwia wykrycie białek rozdzielonych za pomocą elektroforezy żelowej

f. Przeciwciała mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną

b. test ELISA umożliwia zarówno wykrycie antygenu, jak i jego ilościowe oznaczenie.

c. test ELISA nie może być wykorzystany do wykrycia danego przeciwciała w złożonych mieszaninach (np. we krwi)

a. test ELISA może być wykorzystany do wykrycia danego antygenu w mieszaninach złożonych (np. we krwi)

e. Przeciwciała nie mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną

d. test Western blotting umożliwia wykrycie białek rozdzielonych za pomocą elektroforezy żelowej

b. test ELISA umożliwia zarówno wykrycie antygenu, jak i jego ilościowe oznaczenie.

a. test ELISA może być wykorzystany do wykrycia danego antygenu w mieszaninach złożonych (np. we krwi)

h. Do związania białka o charakterze zasadowym z kolumną do chromatografii jonowymiennej używa się anionitu.

e. Podczas chromatografii metodą filtracji żelowej najszybciej poruszają się i wypływają z kolumny najmniejsze białka.

a. Rozpuszczalność większości białek nie zmienia się w stężonych roztworach soli.

l. Podczas frakcjonowania białek wykorzystuje się ich zmniejszoną rozpuszczalność w stężonych roztworach niektórych soli.

d. W technice chromatografii metodą filtracji żelowej, podobnie jak w elektroforezie żelowej, największe białka opuszczają żel jako pierwsze.

o. Masę cząsteczkową białek można oznaczyć np. stosując metodę spektrometrii mas z użyciem elektrorozpraszania (electrospray) lub techniki elektroforezy natywnej.

i. W procesie oczyszczania białka metodą chromatografii powinowactwa wykorzystuje się zdolność tworzenia przez białko wewnętrznych mostków dwusiarczkowych.

g. Do związania białka o charakterze zasadowym z kolumną do chromatografii jonowymiennej używa się kationitu.

c. Dializa jest podstawową metodą używaną do rozdziału białek niewiele różniących się wielkością.

f. Podczas chromatografii metodą filtracji żelowej najszybciej wypływają z kolumny największe białka.

b. Dializa jest metodą często używaną do oddzielenia białek od małych cząsteczek.

n. Elektroforeza dwukierunkowa to połączenie techniki elektroforezy typu SDS-PAGE i techniki Western blotting.

m. Ultrawirowanie jest metodą służącą zarówno do rozdziału białek jak i oznaczenia ich masy cząsteczkowej.

k. Podczas frakcjonowania białek wykorzystuje się ich zwiększoną rozpuszczalność w stężonych roztworach niektórych soli.

j. W procesie oczyszczania białka metodą chromatografii powinowactwa wykorzystuje się np. specyficzne oddziaływanie białka z przeciwciałami.

l. Podczas frakcjonowania białek wykorzystuje się ich zmniejszoną rozpuszczalność w stężonych roztworach niektórych soli.

g. Do związania białka o charakterze zasadowym z kolumną do chromatografii jonowymiennej używa się kationitu.

f. Podczas chromatografii metodą filtracji żelowej najszybciej wypływają z kolumny największe białka.

b. Dializa jest metodą często używaną do oddzielenia białek od małych cząsteczek.

m. Ultrawirowanie jest metodą służącą zarówno do rozdziału białek jak i oznaczenia ich masy cząsteczkowej.

j. W procesie oczyszczania białka metodą chromatografii powinowactwa wykorzystuje się np. specyficzne oddziaływanie białka z przeciwciałami.

Trp niepolarny aromatyczny

a. Lys - zasadowy

Cys zawiera siarkę

Glu zasadowy

Glu kwaśny

Ser zawiera gr OH

Lys kwasowy

Leu niepolarny alifaityczny

Leu polarny

Trp niepolarny aromatyczny

a. Lys - zasadowy

Cys zawiera siarkę

Glu kwaśny

Ser zawiera gr OH

Leu niepolarny alifaityczny

g. Zwroty β zwykle znajdują się na powierzchni białek.

c. W strukturze równoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują jednocześnie z odpowiednimi grupami dwóch aminokwasów na sąsiednim łańcuchu.

i. W strukturze antyrównoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują z odpowiednimi grupami jednego aminokwasu na sąsiednim łańcuchu.

c. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów głównych.

b. Podobnie jak helisy α są cylindryczne.

e. Struktury β mogą być tworzone przez wiele łańcuchów.

d. Zwroty β często uczestniczą w oddziaływaniu białek.

a. Podobnie jak helisy α są rozciągnięte.

f. Inaczej określa się je strukturą typu wstęga-zwrot-wstęga.

d. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów bocznych.

h. W strukturze antyrównoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują z odpowiednimi grupami drugiego aminokwasu na sąsiednim łańcuchu.

c. W strukturze równoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują jednocześnie z odpowiednimi grupami dwóch aminokwasów na sąsiednim łańcuchu.

e. Struktury β mogą być tworzone przez wiele łańcuchów.

d. Zwroty β często uczestniczą w oddziaływaniu białek.

h. W strukturze antyrównoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują z odpowiednimi grupami drugiego aminokwasu na sąsiednim łańcuchu.