c. Przenośnik symportowy przenosi równocześnie dwie różne substancje w tę samą stronę przy czym jedną wbrew gradientowi potencjału elektrochemicznego, a druga zgodnie z tym gradientem.

Stan energetyczny komórki i stosunek stężeń ATP/ADP nie ma żadnego wpływu na transport przez przenośniki drugiego rzędu, ponieważ nie przeprowadza on hydrolizy ATP

e. Przenośnik symportowy Na+-glukoza transportuje cząsteczki glukozy do wnętrza komórki wbrew gradientowi jej stężeń.

a. Permeaza laktozy w celu transportu laktozy wykorzystuje gradient jonów Na+

d. Wymiennik Na+-Ca2+ wykorzystuje gradient jonów Na+ w celu zwiększenia stężenia jonów Ca2+ w komórce.

e. IP3 uwalnia jony Ca2+ z retikulum endoplazmatycznego i retikulum sarkoplazmatycznego.

c. DAG zwiększa powinowactwo PKC do jonów Ca2+..

d. PKC wymaga jonów Ca2+ do swojej aktywności.

a. Diacyloglicerol (DAG) aktywuje kinazę białek A (PKA)

b. Większość efektów wywołanych przez IP3 i DAG jest synergistycznych.

g. Uwolnione jony wapnia powodują wygaszenie sygnału zapoczątkowanego przez hormon

i. Podczas aktywacji receptora II angiotensyny biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu dochodzi do jego homodimeryzacji i fosforylacji.

h. Zarówno IP3 jak i DAG działają krótko, ponieważ ulegają przekształceniu w inne cząsteczki w wyniku fosforylacji lub innych reakcji.

a. Ponieważ DAG jest cząsteczką rozpuszczalną w wodzie, dyfunduje on z błony powodując uwolnienie jonów wapnia z retikulum endoplazmatycznego

c. Powstające przekaźniki drugiego rzędu działają przeciwstawnie, dzięki czemu możliwa jest precyzyjna kontrola danego szlaku sygnalizacyjnego.

d. Przykładem receptora biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu jest receptor II angiotensyny.

b. Ponieważ IP3 jest cząsteczką nierozpuszczalną w wodzie, pozostaje on związany z błoną i bierze udział w aktywacji kinazy białkowej C

f. Aktywna izoforma β enzymu fosfolipazy C katalizuje reakcję rozszczepienia PIP2 do trifosforanu fosfatydyloinozytolu oraz diacyloglicerolu (DAG).

e. Hydroliza GTP do GDP w białku Gαq powoduje wygaszenie sygnału zapoczątkowanego przez hormon.

c. Kinaza insulinowego receptora katalizuje reakcję przeniesienia grupy fosforanowej na grupę hydroksylową treoniny

d. Przyłączenie cząsteczki insuliny do receptora wywołuje zmianę położenie pętli aktywacyjnej w podjednostce β, co prowadzi do aktywacji kinazy.

a. Każda podjednostka β składa się głównie z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA

f. Przyłączenie insuliny do receptora powoduje zmianę konformacyjną, co prowadzi do oddysocjowania białek IRS, które utrzymują receptor w stanie nieaktywnym

e. Przyłączenie dwóch cząsteczek insuliny do receptora wywołuję zmianę konformacyjną prowadzącą do fosforylacji reszt tyrozylowych w pętli aktywacyjnej kinazy.

b. Każda podjednostka α składa się z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA.