Przykładem potwierdzającym, że rybosom jest rybozymem jest:
Umiejętność wytwarzania wiązania między kodonem i antykodonem
Wytworzenie wiązań peptydowych między kolejnymi aminokwasami
Rozpoznanie odpowiedniego antykodonu na cząsteczce mRNA
Umiejętność rozpoznania odpowiedniego kodonu przez mRNA
Wytworzenie wiązań peptydowych między kolejnymi aminokwasami
Czynnik TFIID z promotorem tworzą w inicjacji transkrypcji u organizmów eukariotycznych:
snRNP
kompleks preinicjacyjny baza
degradosom
wyciszacz
kompleks preinicjacyjny baza
Do funkcji snRNA nie należą:
hamowanie translacji
transkrypcyjne blokowanie.."
modyfikacja strukturalna genomu
transkrypcyjne blokowanie.."
Nośniki in vivo podczas terapii genetycznych:
plazmidy bakterii
bakteriofag
bakteriofag
bakteriofag
Które wektory używane najczęściej in vivo:
Bakteriofag
Wektor wirusowy
Plazmid bakteryjny
Kosmid
Wektor wirusowy
Do pożądanych cech dobrego wektora nie należy:
Obecność markera, który umożliwi rozróżnianie komórek, które pobrały wektor
Obecność miejsc rozpoznawanych przez enzymy restrykcyjne
Posiadanie co najmniej jednego silnego promotora pozwalającego na ekspresję badanego genu
Duże rozmiary wektora
Duże rozmiary wektora
Nazwa locus chromosomowego w którym zlokalizowany jest gen SOS-1
GINGF4
GINGF
GINGF2
GINGF 3
GINGF
W wyniki mutacji (g.126,146-126,143 coś takiego) powstaje gen SOS-1:
Pozbawiony domeny regulatorowej o podwyższonej aktywności
Pozbawiony domeny katalitycznej o obniżonej aktywności
Pozbawiony domeny regulatorowej o podwyższonej aktywności
Z dodatkową domeną regulatorową o obniżonej aktywności
Pozbawiony domeny regulatorowej o podwyższonej aktywności
Główna lokalizacja białek Noxa i PUMA
otoczka jądrowa
MOMP
ER
cytosol
MOMP
Plazmidy bakteryjne, retrowirusy i bakteriofagi to najczęściej stosowane wektory do:
Puryfikacji białek
Izolacji i rozdziału DNA
Ogniskowania izoelektrycznego białka
Klonowania
Klonowania
Za co odpowiada BRCA1 w przypadku dwuniciowego uszkodzenia DNA:
Wiązanie pojedynczej nici DNA
Za akt egzonukleazy i helikazy
Skopiowanie sekwencji DNA z drugiego allelu
Za akt rekombinazy
Za akt egzonukleazy i helikazy
Białko biorące udział w regulacji długości telomerów:
TRF1
TRF1, TRF2
TRF2
TRF3
TRF1, TRF2
Czym jest Primer-BLAST?
inna opcja
Jest wykorzystywany do produkcji starterów
Jest wykorzystywany do produkcji starterów
Nukleotydowa sekwencja Kozak:
znajduje się w mRNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie kodonu inicjującego translację
znajduje się w DNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie miejsca początku transkrypcji
znajduje się w mRNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie miejsca terminacji transkrypcji
znajduje się w DNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie miejsca rozpoczynającego replikację
znajduje się w mRNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie kodonu inicjującego translację
Uzupełnij zdanie: “Hydroksylacja proliny promuje wiązanie kompleksu zawierającego białko von Hippel-Lindau (VHL) o właściwościach ligazy E3-ubikwityny, która ubikwitynuje (Ub) …, naznaczając go do degradacji proteosomowej, hydroksylacja asparaginy chroni oddziaływanie z ko-aktywatorem …., prowadząc do inhibicji transkrypcyjnej rezydualnie stabilnego HIF-a” podanymi sformułowaniami (do zgłoszenia - dwie poprawne odp.):
CBP/p300;HIF-1
HIF-1; CBP/p300
CBP/p300; HIF-1
HIF-1; CBP/p300
HIF-1; CBP/p300
HIF-1; CBP/p300
W drugim kroku enzymatycznego składania mRNA:
lasso intronu i splecione eksony są uwalniane po ataku przez nowo utworzoną grupę hydroksylową z eksonu na końcu 5’ na fosforan 3’ miejsca składania
mechanizm składania mRNA nie jest znany
wystarczy połączenie snRNA z pre-mRNA
BPS tworzy 2’-5’ rozgałęzione lasso intronu i uwalnia ekson z końca 5’ w wyniku reakcji, w której fosforan na końcu 5’ miejsce składania ulega atakowi przez grupę 2’ hydroksylową konserwatywnej adenozyny w BPS
lasso intronu i splecione eksony są uwalniane po ataku przez nowo utworzoną grupę hydroksylową z eksonu na końcu 5’ na fosforan 3’ miejsca składania
położona jest w odległości około 3-10 nukleotydów powyżej kodonu inicjacyjnego
to miejsce wiązania rybosomu u Eukariota (u prokariota)
wiąże małą podjednostkę rybosomu połączoną z translacyjnym czynnikiem inicjacyjnym
to miejsce wiązania rybosomu u bakterii
to miejsce wiązania rybosomu u Eukariota (u prokariota)
Terminacja translacji u Eukariota:
wymaga energii z hydrolizy GTP
nie wymaga energii
następuje po związaniu jednego z trzech czynników uwalniających
nie wiąże się z rozpadem podjednostek rybosomu
wymaga energii z hydrolizy GTP
Proces inicjacji translacji u prokariota wymaga nakładu energetycznego. Źródłem energii jest:
GTP
IF-2
ATP
Mitochondria
GTP
42. Obróbka transkryptów RNA w różne cząsteczki mRNA. Geny eukariotyczne są zazwyczaj zorganizowane jako seria alternatywnych egzonów, które kodują aminokwasy w łańcuchu polipeptydowym. Po syntezie transkryptu RNA maszyneria zajmująca się ,składaniem egzonów usuwa sekwencje intronowe i łączy ze sobą egzony by stworzyć produkt końcowy - mRNA. Maszyneria składająca w pewnych przypadkach może przesuwać i żonglować sekwencjami egzonów tworząc różne produkty (dojrzałe cząsteczki mRNA) na bazie tej samej sekwencji DNA” to zjawisko zwane:
syntezą 5’UTR - regionu 5’ niepodlegającego translacji
