AIR nowe:)

Uc = 1/C całka i(t)dt + Uc(0)

i = C dUc/dt

i = C dUc/dt + Uc(0)

Uc = 1/C całka i(t)dt - Uc(0)

Uc = 1/C całka i(t)dt + Uc(0)

i = C dUc/dt

B. zaczyna się od węzła sumacyjnego a kończy na wyjściu

A. powinno mieć większe wzmocnienie niż tor główn

D. zaczyna się od wyjścia a kończy na węźle sumacyjnym

C. powinno być maksymalnie odporne na wpływ zakłóceń

D. zaczyna się od wyjścia a kończy na węźle sumacyjnym

nic nie robi idk

A. zmniejsza uchyb ustalony

C. zmniejsza wpływ zakłóceń

D. zmniejszając wartość współczynnika wzmocnienia, zwiększamy uchyb ustalony

A. zmniejsza uchyb ustalony

D. zmniejszając wartość współczynnika wzmocnienia, zwiększamy uchyb ustalony

D. ze wstępnej znajomości parametrów regulatora

A. w oparciu o znajomość modelu matematycznego układu

B. w układzie zamkniętym pozostawić tylko wzmocnienie i zwiększać go do wystąpienia oscylacji a następnie do wzorów podstawić czas oscylacji krytycznych i wzmocnienie krytyczne

C. w układzie otwartym określić wartości opóźnienia L i dominującej stałej czasowej Tp i z tablic dobrać nastawy podstawiając powyższe parametry

B. w układzie zamkniętym pozostawić tylko wzmocnienie i zwiększać go do wystąpienia oscylacji a następnie do wzorów podstawić czas oscylacji krytycznych i wzmocnienie krytyczne

A. dokładność dynamiczna jest określana w stanie przejściowym

C. miarą dokładności dynamicznej jest uchyb ustalony

B. dokładność dynamiczna jest określana w stanie ustalonym

D. określa zdolność układu do wiernego i szybkiego śledzenia wartości zadanej

A. dokładność dynamiczna jest określana w stanie przejściowym

D. określa zdolność układu do wiernego i szybkiego śledzenia wartości zadanej

B. e(t) - sygnał wartości zadanej, u(t) - sygnał sterujący

C. e(t) - sygnał uchybu regulacji, u(t) sygnał wyjściowy(regulowany

A. w(t) - sygnał wartości zadanej, u(t) - sygnał sterujący

D. e(t) - sygnał uchybu regulacji, y(t) - sygnał wyjściowy(regulowany

A. w(t) - sygnał wartości zadanej, u(t) - sygnał sterujący

D. e(t) - sygnał uchybu regulacji, y(t) - sygnał wyjściowy(regulowany

10s

3s

5s

15s

5s

D. stosunek transformaty sygnału wyjściowego do transformaty sygnału wejściowego przy zerowych warunkach początkowych

B. stosunek transformaty sygnału wejściowego do transformaty sygnału wyjściowego

C. stosunek transformaty sygnału wejściowego do transformaty sygnału wyjściowego przy zerowych warunkach początkowych

A. stosunek transformaty Laplace’a sygnału wyjściowego Y(s) do transformaty Laplace’a sygnału wejściowego przy założeniu, że wszystkie warunki początkowe są zerowe

A. stosunek transformaty Laplace’a sygnału wyjściowego Y(s) do transformaty Laplace’a sygnału wejściowego przy założeniu, że wszystkie warunki początkowe są zerowe

C. Stabilny nieasymptotycznie

D. Niesterowalny

B. Niestabilny

A. Stabilny asymptotycznie

C. Stabilny nieasymptotycznie

Gr(s) = Kp + Kp/Tis + KpTdS

Gr(s) = Kp + KpTdS

Gr(s) = Kp(1+1/Tis + TdS)

Gr(s) = Kp(1+TdS)

Gr(s) = Kp + Kp/Tis + KpTdS

Gr(s) = Kp(1+1/Tis + TdS)

C. Utrzymanie ujemnej wartości uchybu

A. Zastosowanie regulatora tylko z członem całkującym

B. Utrzymanie uchybu na poziomie bliskim zeru

D. Ograniczenie przeregulowani

C. Utrzymanie ujemnej wartości uchybu

A. Zastosowanie regulatora tylko z członem całkującym

D. Stabilny nieasymptotycznie

C. Niestabilny

A. Stabilny asymptotycznie

B. Na granicy stabilnośc

D. Stabilny nieasymptotycznie

B. Na granicy stabilnośc

C. G= KG2/ 1 - G1G2

B. G = KG1/1 + G1G2

A. 𝐺 = K/1+G1G2

D.G = G2/1 - KG1G2

B. G = KG1/1 + G1G2

D. Nie ma znaczenia

A. Dodatnim

C. Dodatnim lub ujemnym

B. Zawsze ujemnym

B. Zawsze ujemnym

C. Statycznym

B. Obiektem, którego wartość odpowiedzi skokowej dąży do nieskończonośc

D. Całkującym z inercją

A. Obiektem, którego wartość odpowiedzi skokowej dąży do wartości skończone

C. Statycznym

A. Obiektem, którego wartość odpowiedzi skokowej dąży do wartości skończone

D. Odpowiedź impulsowa g(t) jest pochodną odpowiedzi skokowej h(t

B. Odpowiedź skokowa h(t) jest pochodną odpowiedzi impulsowej g(t)

C. Odpowiedź impulsową g(t) otrzymujemy poprzez zastosowanie jako wymuszenia funkcji 𝛿(t

A. Odpowiedź impulsową g(t) otrzymujemy poprzez zastosowanie jako wymuszenie funkcji 1(t)

D. Odpowiedź impulsowa g(t) jest pochodną odpowiedzi skokowej h(t

C. Odpowiedź impulsową g(t) otrzymujemy poprzez zastosowanie jako wymuszenia funkcji 𝛿(t

A. wszystkie pierwiastki rzeczywiste i części rzeczywiste pierwiastków zespolonych powinny być ujemne

B. krotność pierwiastków rzeczywistych równych zeru i krotność par pierwiastków urojonych, powinna być co najwyżej równa jednośc

D. wszystkie podwyznaczniki główne (minory) były większe od zera

C. na osi urojonej występują pierwiastki pojedyncze

B. krotność pierwiastków rzeczywistych równych zeru i krotność par pierwiastków urojonych, powinna być co najwyżej równa jednośc

PID

PI

PD

P

PID

PD

B. Widmo częstotliwości

A. Skok jednostkowy

C. Sygnał liniowo narastający

D. Impuls Diraca

A. Skok jednostkowy

D. Impuls Diraca

D. deterministyczne i stochastyczne

C. ciągłe i cyfrowe

A. deterministyczne i losowe

B. ciągle i dyskretne

D. deterministyczne i stochastyczne

A. deterministyczne i losowe

B. ciągle i dyskretne