Histologia pokarmowy II

Wysokość kosmków jelitowych jest największa (ok 1mm) w:

Kosmki jelitowe pokryte są nabłonkiem:

Na powierzchni jednego enterocytu jest przeważnie około:

Mikrokosmki zwiększają powierzchnię chłonną jelita:

Fałdy Kerkringa, kosmki jelitowe i mikrokosmki zwiększają wspólnie powierzchnię chłonną jelita:

Enzymy trawienne kończące proces trawienia, znajdujące się w błonie mikrokosmków to:

Boczne powierzchnie komórek absorbcyjnych w częściach przywierzchołkowych połączone są ze sobą za pomocą:

Między bocznymi powierzchniami komórek absorbcyjnych w części w pobliżu błony podstawnej znajdują się:

Komórki kubkowe to jednokomórkowe gruczoły wydzielające:

Limfocyty śródnabłonkowe występują między komórkami nabłonka kosmków i stanowią:

Komórki M występują na powierzchni kosmków i transportują do tkanki łącznej:

Limfocyty śródnabłonkowe to w większości limfocyty:

Limfocyty śródnabłonkowe:

W przypadku uszkodzenia DNA komórek nabłonkowych, na ich powierzchni pojawiają się receptory:

Podczas zakażenia wirusami na powierzchni komórek nabłonka pojawiają się cząsteczki:

Limfocyty T-gamma,delta (wchodzące w skład limfocytów śródnabłonkowych jelita) uśmiercają komórki zakażone lub nowotworowe wiążąc się z receptorami:

Limfocyty T-alfa,beta cytotoksyczne (jedne z śródnabłonkowych) uśmiercają komórki zakażone wirusami łącząc się z cząsteczkami (na powierzchni komórek zakażonych):

W celiakii limfocyty T cytotoksyczne niszczą komórki nabłonka jelita kiedy w pożywieniu pojawi się:

U 90% chorych na celiakię stwierdza się obecność antygenu leukocytarnego:

W tkance łącznej trzonu kosmka jelitowego znajdują się: