biochemia 2 egzamin

- łańcuch oddechowy i syntaza ATP są biochemicznie oddzielnymi układami, związanymi jedynie przez siłę protonomotoryczną

- synteza ATP odbywa się w matriks mitochondrium, a uwolnienie ATP z syntazy ATP zachodzi dzięki transportowi protonów z przestrzeni międzybłonowej mitochondrium do matriks

- syntaza ATP jest wielopodjednostkowym enzymem ulokowanym na wewnętrznej błonie mitochondrialnej

- w wyniku przepływu elektronów przez enzymy łańcucha oddechowego następuje polaryzacja wewnętrznej błony mitochondrialnej w taki sposób, że od strony matriks ma ona ładunek ujemny, a od strony zewnętrznej dodatni

- syntaza ATP katalizuje syntezę ATP w wyniku transportu protonów z przestrzeni międzybłonowej do matriks mitochondrium

- każda substancja zapachowa stymuluje wyjątkowy zestaw neuronów

- człowiek ma zdolność rozróżniania tak wielu substancji zapachowych dzięki systemowi kombinatorycznemu

- w odczuwanie danego zapachu, na przykład róży czerwonej, wina czy francuskiego sera, zaangażowanych jest wiele różnych receptorów

- w odczuwanie zapachów zaangażowane są receptory o siedmiu helisach transbłonowych - aktywacja cyklazy adenylowej powoduje wzrost stężenia cAMP

- potencjały czynnościowe pochodzące z aktywowanych neuronów węchowych wywołują odczucie specyficznego zapachu

- spadek aktywności fosfodiesterazy powoduje wzrost stężenia cAMP

- dwie cząsteczki cAMP otwierają kanał jonowy

- każdy neuron wykazuje ekspresję pojedynczego genu RW

- ogólny wzrost stężenia cAMP otwiera niespecyficzny kanał kationowy

- jeden aktywny receptor może aktywować jedno białko G(olf)

- istnieją 4 różne białka zaangażowane w widzenie w ciemności i rozpoznawanie kolorów, za to mają one jeden wspólny chromofor 11-cis-retinal

- receptory gorzkiego smaku rozpoznają substancje, które potencjalnie mogą być trujące

- w rozpoznawanie smaku słonego zaangażowane są kanały jonowe o względnie niskiej specyficzności

- w odczuwanie smaku glukozy, fruktozy i sacharozy zaangażowane są te same receptory

- funkcjonuje w oparciu o mechanosensoryczne kanały jonowe

- aktywowane białka G mają aktywność GTPazy, czyli katalizują hydrolizę GTP → GDP

- należy do nich między innymi białko G(olf) (ale nie rodopsyna - białko transbłonowe aktywujące białko G)

- są zaangażowane między innymi w przekazywanie sygnałów hormonalnych oraz odczuwanie węchu i smaku gorzkiego

- po aktywacji białka G hydrolizują GTP, co prowadzi do ponownej asocjacji podjednostek β i γ oraz kompleksu α-GDP

- jedno z białek G aktywuje cyklazę adenylową, co prowadzi ostatecznie do depolaryzacji błony neuronu i przekazania sygnału nerwowego do mózgu

- poziom cGMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

- zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku przyłączenia arestyny

- GTP związane z białkiem G jest hydrolizowane, pozwalając transducynie i fosfodiesterazie na powrót do stanu wyjściowego

- arestyna wiąże się do ufosforylowanej metarodopsyny II

- przepływ elektronów przez kompleks prowadzi do transportu protonów z wnętrza tylakoidu do stromy

- kompleks katalizuje reakcję przez cykl Q

- jest homologiczny do kompleksu III w fosforylacji oksydacyjnej

- wielopodjednostkowy kompleks białkowy związany z błoną tylakoidu

- wielopodjednostkowy kompleks białkowy związany z błoną tylakoidu

- wzbudzony w obrębie pary specjalnej elektron jest przekazywany na chlorofil

- plastocyjanina jest białkiem łącznikowym między fotosystemem I a II, zlokalizowanym we wnętrzu tylakoidu

- zawiera chlorofile, centra żelazowo-siarkowe i miejsce wiązania chinonu

- elektrony, które neutralizują ładunek dodatni pary specjalnej P700 pochodzą ze zredukowanej plastocyjaniny

- produktem ubocznym tego fotosystemu jest tlen cząsteczkowy

- w obrębie tego fotosystemu dochodzi do redukcji plastochinonu do plastochinolu

- elektron w fotosystemie jest wzbudzany w plastochinonie, w momencie pojawienia się drugiego elektronu i pobrania dwóch elektronów, przestaje być wzbudzony

- jest dużym kompleksem białkowym związanym z błoną tylakoidu

- wzbudzony w obrębie pary specjalnej P680 elektron jest przekazywany do akceptora o nazwie feofityna

- zawiera centrum manganowe, które pobiera elektrony z H2O, tworząc O2 i H+

- aldolaza i transketolaza umożliwiają regenerację akceptora cząstek CO2

- jest regulowana przez dostępność jonów Mg2+

- włączenie cząsteczki CO2 do cząsteczki fosfopentozy wymaga uprzedniej aktywacji akceptora przez fosforylację

- rośliny posiadające szlak C4 mają przewagę ewolucyjną w gorącym klimacie

- szlak C4 nie jest ślepą ścieżką ewolucji, a przystosowaniem do niedogodnych warunków środowiska

ubisco jest enzymem zależnym od jonów Mg2+

- jest aktywowany w obecności światła w wyniku wzrostu pH i stężenia jonów Mg2+ w stromie chloroplastów

- asymilacja dwutlenku węgla jest procesem egzoergicznym

- w przeliczeniu na równoważniki ATP, synteza jednej cząsteczki glukozy wymaga wyższej ilości energii niż jest możliwa do uzyskania z jej całkowitego utlenienia

- powstaje z jego utlenionej formy w reakcji katalizowanej przez reduktazę glutationową przy użyciu NADPH i donora elektronów

- ilość zredukowanego glutationu w komórce jest silnie zależna od NADPH

- odgrywa dużą rolę w detoksykacji organizmu

- glutation to inaczej γ-glutamylocysteinyloglicyna

- utrzymuje reszty cysteinowe w formie zredukowanej

- reaguje z nadtlenkiem wodoru i organicznymi tlenkami

- jego poziom ulega obniżeniu w stosunku do utlenionego glutationu w przypadku niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

- enzym jest niedoskonały katalitycznie, bo przeprowadza niepożądaną reakcję uboczną oksygenacji

- aktywność tego enzymu rośnie ze wzrostem pH i pod wpływem oświetlenia

- występuje w stromie chloroplastów, na powierzchni błon tylakoidów od strony stromy

- w miejscu aktywnym ma karbaminian, utworzony z reszty lizyny, dwutlenku węgla i jonu magnezu

- katalizuje reakcję pomiędzy rybulozo-1,5-bisfosforanem a tlenem cząsteczkowym, która obniża efektywność fotosyntezy

- wraz ze wzrostem temperatury katalizuje reakcję karboksylacji z mniejszą wydajnością, a oksygenacji z większą

- jest obecny w chloroplastach w wysokich stężeniach

- ma niską aktywność katalityczną, działa powoli

- jest metaloenzymem wymagającym do swojej aktywności jonów Mg2+

- katalizuje reakcję kondensacji dwutlenku węgla z tybulozo-1,5-bisfosforanem, w wyniku której powstaje nietrwały związek sześciowęglowy ulegający hydrolizie do dwóch cząsteczek 3-fosfoglicerynianu

- przeprowadza reakcję wiązania CO2, co umożliwia syntezę heksoz

- w roślinach tropikalnych, u których funkcjonuje szlak C4, fotooddychanie jest niewielkie, ponieważ duże stężenie dwutlenku węgla w komórkach przeprowadzających cykl Calvina przyspiesza reakcję karboksylacji w stosunku do oksygenacji

- rośliny tropikalne zwiększają lokalnie stężenie dwutlenku węgla w tkankach, gdzie zachodzi cykl Calvina

- jest potrzebny, aby zminimalizować aktywność oksygenazową Rubisco

- rośliny C4 zużywają 12 dodatkowych cząsteczek ATP na jedną cząsteczkę heksozy w porównaniu z roślinami klimatu umiarkowanego

- jest głównym źródłem NADPH do redukcji ATP

- dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+

- może prowadzić do całkowitego utlenienia cząsteczki glukozy do CO2

- niektóre intermediaty szlaku pentozofosforanowego są też intermediatami glikolizy

- dostarcza budulca do syntezy DNA i RNA

- jest głównym źródłem NADPH do biosyntez

- w jego trakcie z 2 cząsteczek ksylulozo-5-fosforanu wytwarzana jest 1 cząsteczka fruktozo-6-fosforanu i 2 cząsteczki aldehydu

- w fazie nieutleniającej szlaku biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, które nie wykorzystują NADH jako reduktora

- szybkość przemian szlaku pentozofosforanowego jest regulowana przez stężenie NADP+

- prowadzi do utworzenia pięciowęglowych cukrów oraz NADPH, które są następnie wykorzystywane w procesach biosyntezy

- faza nieutleniająca zachodzi w cytozolu, pozostała część szlaku w matriks mitochondrium

- transketolaza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikolizą

- systemy motoryczne składają się zawsze z tandemu białek: kinezyna-mikrotubule i miozyna-aktyna

- miozyny odpowiadają za skurcz mięśni i szereg innych procesów

- kinezyny odpowiadają za transport białek, pęcherzyków i organelli wzdłuż mikrotubuli, a także segregację chromosomów

- dyneiny między innymi napędzają ruch rzęsek i wici

- białka motoryczne w komórce eukariotycznej: miozyny, kinezyny i dyneiny są podobne do NPTaz typu P (należą do tej rodziny)

- białka MotA-MotB i FliG są składnikami kanału jonowego umożliwiającego napędzanie wici

- źródłem siły napędowej dla wici jest przepływ protonów i gradient jonów

- wić jest wydłużana przez przyłączanie flagelliny do jej wolnego końca

- obecność chemoatraktanta w otoczeniu bakterii zmniejsza częstotliwość koziołkowania, przez co komórka bardziej sprawnie porusza się w kierunku rosnącego stężenia związku

- filamenty helikalnie skręcone

- może występować w formie filamentowej (F) i globularnej (G)

- wymaga ATP do utworzenia filamentu

- stanowi główny składnik filamentów cienkich w mięśniu

- jest ATPazą, cykl ATP-ADP aktyny bierze udział w polimeryzacji i depolimeryzacji filamentu

- w roztworach występuje jako monomer o masie 42 kDa, zwany aktyną G lub polimeryzuje do formy fibrylarnej zwanej aktyną F

- oddziałuje silnie z miozyną, gdy ADP jest przyłączony do miozyny lub gdy miejsce wiązania nukleotydu w miozynie jest zajęte przez ADP i Pi

- w formie fibrylarnej F wiąże się w sposób ukierunkowany z globularnymi głowami miozyny

- filament walcowaty, pusty w środku

- wymaga GTP do utworzenia filamentu