immuno

Odpowiedź humoralna to odpowiedź organizmu związana z funkcją limfocytów T.

Prymitywny układ odpornościowy funkcjonuje u bezkręgowców wspomagając wyspecjalizowane mechanizmy obronne organizmu

Odpowiedź komórkowa organizmu zależna jest od związanych z powierzchnią komórek bakteryjnych przeciwciał

Pasywna immunizacja to odkryte przez Kabata zjawisko przeniesienia odporności międzygatunkowej.

Odpowiedź efektorowa układu odpornościowego ma na celu neutralizację bądź zniszczenie obcego organizmu

Odpowiedź efektorowa układu odpornościowego ma na celu neutralizację bądź zniszczenie obcego organizmu

Zgodnie z teorią selekcji klonalnej każdy limfocyt produkuje określone receptory błonowe, które rozpoznają określony antygen.

Teoria selekcyjna zakładała, iż specyficzność przeciwciał pojawiała się już po pierwszym kontakcie organizmu z antygenem.

Teoria selekcji klonalnej zakłada, iż związanie antygenu z receptorem aktywuje komórkę, która daje pokolenie klonów o identycznej immunospecyficzności.

Teoria instrukcyjna zakładała, iż antygen służy jako matryca na bazie której tworzone jest specyficzne przeciwciało, komplementarne w swej budowie antygenu.

Stworzona przez Erlicha teoria selekcji zakładała błędnie, iż po związaniu antygenu z przeciwciałem komórka uwalnia związane ze swą powierzchnią cząsteczki immunoglobulin.

Teoria instrukcyjna zakładała, iż antygen służy jako matryca na bazie której tworzone jest specyficzne przeciwciało, komplementarne w swej budowie antygenu.

Wysoka swoistość mechanizmów odporności wrodzonej zapewnia prawidłowe funkcjonowanie organizmu.

Głównymi komórkami układu odporności nabytej są fagocyty, komórki NK (natural killers) oraz komórki dendrytyczne.

Zdolność elementów układu odporności wrodzonej do zapamiętywania antygenów pozwala na skrócenie czasu reakcji przy kolejnym kontakcie z obcą cząsteczką.

Różnorodność elementów wrodzonej odporności jest praktycznie nieograniczona przez co zapewnia niemalże idealną ochronę organizmowi

Mechanizmy pamięci wrodzonych systemów odpornościowych zapewniają prawidłowe funkcjonowanie organizmu

Specyficzność mechanizmów odporności wrodzonej jest idealna i w bezbłędny sposób rozróżnia struktury własne od np. bakteryjnych

Mechanizmy odporności wrodzonej rozróżniają struktury własne od np. bakteryjnych.

Mechanizmy odporności wrodzonej rozróżniają struktury własne od np. bakteryjnych.

Receptory TLR (limfocyty T)

Białka systemu dopełniacza

Interferon (czyli IFN)

Immunoglobuliny G

Lizozym

Receptory TLR (limfocyty T)

Białka systemu dopełniacza

Interferon (czyli IFN)

Lizozym

Jako jedyne z rodziny limfocytów T dojrzewają w szpiku kostnym

Zawierają na powierzchni receptor CD8

Stanowią główne źródło przeciwciał w układzie nerwowym

Wydzielają szereg cytokin, które stymulują szereg komórek układu odpornościowego np. limfocyty cytotoksyczne, makrofagi czy limfocyty B

Eliminują komórki zainfekowane wirusami oraz komórki nowotworowe

Wydzielają szereg cytokin, które stymulują szereg komórek układu odpornościowego np. limfocyty cytotoksyczne, makrofagi czy limfocyty B

Wiążąc się z limfocytem B powodują jego aktywację

Posiadają białka MHC II, natomiast nie produkują białek MHC I

Zapewniają kontrolę aktywacji komórek Th.

Na drodze endocytozy wchłaniają antygen i prezentują go na powierzchni.

Posiadają białka MHC I, natomiast nie produkują białek MHC II

Związanie z limfocytem B daje sygnał do jego aktywacji.

Mają zdolność różnicowania do wszystkich typów komórek organizmu

Zapewniają kontrolę aktywacji komórek Th.

Na drodze endocytozy wchłaniają antygen i prezentują go na powierzchni.

Są samoodnawialne i utrzymują swój stały poziom

Są cytotoksyczne wobec komórek nowotworowych i komórek zainfekowanych niektórymi wirusami

Dojrzewają na powierzchni komórek zrębowych szpiku

Każda wyspecjalizowana komórka krwi pochodzi od takiej samej komórki macierzystej.

Komórki macierzyste są multipotentne i dają początek erytrocytom, granulocytom, monocytom, komórkom tucznym i megakariocytom.

Są samoodnawialne i utrzymują swój stały poziom

Dojrzewają na powierzchni komórek zrębowych szpiku

Każda wyspecjalizowana komórka krwi pochodzi od takiej samej komórki macierzystej.

Komórki macierzyste są multipotentne i dają początek erytrocytom, granulocytom, monocytom, komórkom tucznym i megakariocytom.

Mechanizm niszczenia komórek bakteryjnych przez makrofagi zależy od tlenu – produkowane są m.in reaktywne związki tlenu i azotu

Monocyty powstają w szpiku i wędrują do krwi, gdzie dojrzewają.

Żadne z powyższych

Mechanizm niszczenia komórek bakteryjnych przez makrografi nie jest zależny od tlenu – produkowane są m.in. lizozym oraz defensyny

Komórki NK wykorzystują mechanizm cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał

Mechanizm niszczenia komórek bakteryjnych przez makrofagi zależy od tlenu – produkowane są m.in reaktywne związki tlenu i azotu

Monocyty powstają w szpiku i wędrują do krwi, gdzie dojrzewają.

Mechanizm niszczenia komórek bakteryjnych przez makrografi nie jest zależny od tlenu – produkowane są m.in. lizozym oraz defensyny

Komórki NK wykorzystują mechanizm cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał

Bazofile to zasadochłonne ruchliwe komórki fagocytujące.

Komórki tuczne powstają w szpiku, a wydzielane są do krwi jako w pełni zróżnicowane komórki

Pęcherzykowe komórki dendrytyczne wykazują wysoki poziom ekspresji białek MHC II i F7.

Eozynofile to kwasochłonne ruchliwe komórki fagocytujące.

Głównymi czynnikami wydzielanymi przez neutrofile są: lizozym, peroksydaza, kolagenaza, elastaza, katepsyna G oraz proteinaza 3, a także reaktywne formy tlenu, sodu i potasu.

Eozynofile to kwasochłonne ruchliwe komórki fagocytujące.

Im większa różnica filogenetyczna między organizmem, z którego pochodzi antygen a organizmem immunonizowanym tym mniejsza odporność immunologiczna.

Immunizacja substancjami związanymi z białkami nośnikowymi skutkuję produkcją zarówno przeciwciał skierowanych wobec substancji, jak i wobec białka nośnikowego.

Immunizacja przy użyciu białek stymuluję wyłącznie limfocyty B do produkcji przeciwciał ze względu na obecność na ich powierzchni specyficznych receptorów, które nie występują na powierzchni limfocytów T.

Wszystkie substancje o masie cząsteczkowej wyższej niż 10kDa są silnymi antygenami.

Od drogi immunizacji zależy odpowiedź immunologiczna i rodzaj populacji powstających komórek.

Immunizacja substancjami związanymi z białkami nośnikowymi skutkuję produkcją zarówno przeciwciał skierowanych wobec substancji, jak i wobec białka nośnikowego.

Od drogi immunizacji zależy odpowiedź immunologiczna i rodzaj populacji powstających komórek.

Głównymi elementami odporności humoralnej organizmu są limfocyty T

Niska specyficzność systemu odporności nabytej uzupełniania i wspomagana jest precyzyjnymi mechanizmami odporności wrodzonej.

Aby zmniejszyć ryzyko reakcji auto-agresyjnych, system odporności humoralnej jest włączany dopiero wtedy, gdy wyłączone zostaną mechanizmy odporności komórkowej

Głównymi komórkami odporności wrodzonej są komórki dendrytyczne, komórki NK oraz neutrofile.

System odporności nabytej funkcjonuje już u prymitywnych bezkręgowców.

Głównymi komórkami odporności wrodzonej są komórki dendrytyczne, komórki NK oraz neutrofile.

Receptor limfocytu B jest strukturalnym analogiem przeciwciała z tą różnicą, że miejsca wiązania antygenu są wbudowane w błonę komórkową.

Niedojrzałe limfocyty B ulegają różnicowaniu do komórek B pamięci oraz komórek dendrytycznych.

Po aktywacji limfocytu B związane błoną przeciwciała uwalniane są do układu krwionośnego.

Limfocyty B u ludzi dojrzewają w kieszonce Fabrycjusza skąd transportowane są do miejsc docelowych.

Limfocyty B powstają w szpiku kostnym

Limfocyty B powstają w szpiku kostnym

Limfocyty T powstają i dojrzewają w grasicy

Na powierzchni cytotoksycznych limfocytów T(Tc) obecne są białka błonowe CD8

Białka CD8 oddziałują z białkami MHC1 w trakcie rozpoznawania antygenów

Na powierzchni pomocniczych limfocytów T (Th) obecne są białka błonowe CD4.

Białka CD4 są dimerami podczas gdy białka CD8 występują w postaci monomerów.

Na powierzchni cytotoksycznych limfocytów T(Tc) obecne są białka błonowe CD8

Białka CD8 oddziałują z białkami MHC1 w trakcie rozpoznawania antygenów

Na powierzchni pomocniczych limfocytów T (Th) obecne są białka błonowe CD4.

Do elementów odporności wrodzonej nalezą m.in. bariera anatomiczna, fagocytoza i zapalenie

System odporności wrodzonej cechuje wysoka specyficzność ale wąskie spektrum działania.

System odporności wrodzonej jest identyczny dla przedstawicieli danego gatunku

Żadna z powyższych

Elementy obronne odporności wrodzonej obecne są jeszcze przed kontaktem z konkretnym patogenem.

System odporności wrodzonej cechuje wysoka specyficzność ale wąskie spektrum działania.

Zarówno limfocyty B jak i T zdolne są do rozpoznania antygenów w roztworze (bez udziału dodatkowych komórek)

Antygeny są wiązane bezpośrednio przez limfocyty T

Limfocyty B i T rozpoznają antygeny związane z macierzą zewnątrzkomórkową

Limfocyty B rozpoznają tylko antygeny prezentowane przez białka zgodności tkankowej klas MHC 1 i MHC 2

Limfocyty T rozpoznają tylko antygeny prezentowane przez białka MHC1 i MHC2.

Limfocyty T rozpoznają tylko antygeny prezentowane przez białka MHC1 i MHC2.

To fragment przeciwciała, który wiążę się z antygenem.

To fragment białka MHC1 i MHC2, z którym wiążę się antygen

To fragment antygenu, który rozpoznawany jest przez limfocyty.

To fragment białka MHC1 lub MHC2, z którym wiąże się białko CD4 lub CD8.

To fragment antygenu, który wiążę się z białkami MHC 1 lub MHC 2.

To fragment przeciwciała, który wiąże się z przeciwciałem.

To fragment białka CD4 lub CD8, który wiążę się z białkami MHC 1/ MHC2.

To fragment antygenu, który rozpoznawany jest przez limfocyty.

To fragment antygenu, który wiążę się z białkami MHC 1 lub MHC 2.

Najbardziej oddalony od błony region białek MHC zawiera sekwencje o wysokiej zmienności aminokwasowej

Regiony zmienne tworzą kieszeń, w której umieszczony zostaje peptyd antygenowy i prezentowany jest receptorom limfocytów T.

Prezentowanie antygenu przez białka MHC1 lub MHC 2 nie zależy od drogi wejścia antygenu do komórki.

Białka MHC pełnią funkcję prezentowania antygenów, jednak same w sobie nie posiadają zdolności rozróżniania specyficznych antygenów.

Białka MHC mają zdolność wiązania się z peptydami antygenowymi pochodzącymi z wewnątrzkomórkowej degradacji cząsteczek antygenów.

Prezentowanie antygenu przez białka MHC1 lub MHC 2 nie zależy od drogi wejścia antygenu do komórki.

Powstające w grasicy monocyty wędrują do krwi, gdzie dojrzewają a następnie przenikają do tkanek i różnicują się na makrofagi lub komórki dendrytyczne.

Komórki tuczne powstają w grasicy, dojrzewają w tkance tłuszczowej, gdzie biorą udział w utrzymywaniu homeostazy gospodarki lipidowej.

U ludzi proces hemopoezy rozpoczyna się już po pierwszym kontakcie z antygenem.

Bazofile wchłaniają antygeny na drodze endocytozy co prowadzi do powstawania reakcji alergicznych.

Główną funkcją komórek dendrytycznych cechujących się wysokim poziomem ekspresji białek MHC 2 jest prezentowanie antygenów limfocytom T.

Główną funkcją komórek dendrytycznych cechujących się wysokim poziomem ekspresji białek MHC 2 jest prezentowanie antygenów limfocytom T.

Małe cząsteczki – hapteny – nie są w stanie samodzielnie indukować odpowiedzi immunologicznej.

W obrębie tego samego antygenu różne fragmenty rozpoznawane są przez limfocyty B i T

Większość antygenów wywołuje odpowiedź immunologiczną więcej niż jednego klonu.

Adiuwanty – to substancje, które po zmieszaniu z antygenem i wstrzyknięciu razem z nim do organizmu zwiększają immunogenność antygenu.

Epitopy limfocytów B mogą być określane na podstawie wyłącznie pierwszorzędowej struktury białej.

Epitopy limfocytów B mogą być określane na podstawie wyłącznie pierwszorzędowej struktury białej.

Każda cząsteczka przeciwciała zawiera dwa miejsca wiązania antygenu.

Podczas oddziaływania z antygenem tworzą się liczne wiązania wodorowe, elektrostatyczne, hydrofobowe oraz van der Waals’a.

Ulegają zmianom konformacyjnym po związaniu antygenu,

Składają się z pętli tworzonych przez regiony determinujące dopasowanie domen VL i VH.

Zawierają specyficzną resztę aminokwasową, która wiążę się kowalencyjnie z antygenem

Zawierają specyficzną resztę aminokwasową, która wiążę się kowalencyjnie z antygenem