biochemia 2 - 1 kolos

b. W fazie nieutleniającej szlaku pentozofosforanowego biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, ktore nie wykorzystują NADH jako reduktora

c. Szybkość przemian szlaku penozofosforanowego jest regulowana przez stężenie NADP+.

a. szlak pentozofosforanowy jest źrodłem prekursora kwasow tłuszczowych

g. W szlaku pentozowym wytwarzane są 3 cząsteczki fruktozo-6-fosforanu i 1 cząsteczka aldehydu-3-fosfoglicerynowego z 2 cząsteczek ksylulozo-5-fosforanu

a. Szlak pentozofosforanowy prowadzi do utworzenia pięciowęglowych cukrow oraz NADPH, ktore są następnie wykorzystywane w procesach biosyntezy

szlak pentozofosforanowy jest głównym źródłem NADH do syntezy ATP

dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+

e. szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki glukozy do CO2

c. dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADH

e. Transketolaza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikolizą

b. szlak pentozofosforanowy jest głownym źrodłem NADPH do redukcji ATP

niektóre intermediaty cyklu pentozofosforanowego są również intermediatami glikolizy

b. W fazie nieutleniającej szlaku pentozofosforanowego biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, ktore nie wykorzystują NADH jako reduktora

c. Szybkość przemian szlaku penozofosforanowego jest regulowana przez stężenie NADP+.

a. szlak pentozofosforanowy jest źrodłem prekursora kwasow tłuszczowych

a. Szlak pentozofosforanowy prowadzi do utworzenia pięciowęglowych cukrow oraz NADPH, ktore są następnie wykorzystywane w procesach biosyntezy

dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+

e. szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki glukozy do CO2

c. dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADH

e. Transketolaza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikolizą

b. szlak pentozofosforanowy jest głownym źrodłem NADPH do redukcji ATP

niektóre intermediaty cyklu pentozofosforanowego są również intermediatami glikolizy

Przez przejście szczawiooctanu w jabłczan, ktory może swobodnie dyfundować przez wewnętrzną błonę mitochondrialną, gdy stosunek NADH/NAD+ jest niższy w cytoplazmie niż w matriks mitochondrium.

W wyniku działania wahadła jabłczanowo-asparaginowego, w przypadku, gdy stosunek NADH/NAD+ jest wyższy w cytoplazmie niż w matriks mitochondrium.

a. NADH nie przechodzi przez błonę mitochondrialną, przechodzą tylko elektrony

Swobodnie, gdyż NADH po przejściu przez wewnętrzną błonę mitochondrium przekazuje swoje elektrony na enzymy łańcucha oddechowego.

W wyniku działania wahadła glicerolo-jabłczanowego, w ktorym glicerolo-3-fosforan przekazuje elektrony na flawoproteinę związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialną, nawet wbrew gradientowi stężeń NADH

e. W wyniku działania wahadła glicerolo-fosforanowego, w ktorym glicerolo-3-fosforan przekazuje elektrony na flawoproteinę związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialną, nawet wbrew gradientowi stężeń NADH.

W wyniku działania wahadła jabłczanowo-asparaginowego, w przypadku, gdy stosunek NADH/NAD+ jest wyższy w cytoplazmie niż w matriks mitochondrium.

W wyniku działania wahadła glicerolo-jabłczanowego, w ktorym glicerolo-3-fosforan przekazuje elektrony na flawoproteinę związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialną, nawet wbrew gradientowi stężeń NADH

Cykl Q nie przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika dwuelektronowego do jednoelektronowego

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika jednoelektronowego do dwuelektronowego

Cykl Q zachodzi na kompleksie I, zwanym też oksydoreduktazą NADH-Q.

Dwie cząsteczki Q wiążą się do kompleksu kolejno przyjmując elektrony

Protony uwalniane są do macierzy mitochondrialnej

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek zewnętrznej błony mitochondrialnej

Jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c.

Dwie cząsteczki QH2 wiążą się do kompleksu kolejno dodając elektrony i uwalniając protony

Cykl Q zachodzi na kompleksie III, zwanym też oksydoreduktazą Q-cytochrom c

Protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika dwuelektronowego do jednoelektronowego

Jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c.

Cykl Q zachodzi na kompleksie III, zwanym też oksydoreduktazą Q-cytochrom c

zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku fosforylacji reszt seryny i treoniny

GTP związane z białkiem G jest hydrolizowane, pozwalając transdukcyjnie i fosfodiesterazie na powrót do stanu wyjściowego

poziom cAMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku dołączenia białka inhibitorowego- arestyny

arestyna wiąże się do ufosforylowanej metarodopsyny II i zapobiega jej oddziaływaniu z transducyną

poziom cGMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku fosforylacji reszt seryny i treoniny

GTP związane z białkiem G jest hydrolizowane, pozwalając transdukcyjnie i fosfodiesterazie na powrót do stanu wyjściowego

poziom cGMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

katalizuje reakcję kondensacji dwutlenku węgla z rybulozo-1,5-bisfosforanem, w wyniku której powstaje nietrwały związek sześciowęglowy ulegający hydrolizie do dwóch cząsteczek 3fosfoglicerynianu

w chloroplastach jest obecna w wysokich stężeniach

rubisco jest enzymem o niskiej aktywności katalitycznej

katalizuje reakcję pomiędzy rybulozo-1,5-bisfosforanem a tlenem cząsteczkowym (O2), ktora obniża efektywność fotosyntezy

rubisco jest metaloenzymem wymagającym do swojej aktywności jonow Mg2+

wraz ze wzrostem temperatury katalizuje reakcję karboksylacji z mniejszą wydajnością, a reakcję oksygenacji z większą wydajnością

wraz ze wzrostem temperatury katalizuje reakcję karboksylacji z mniejszą wydajnością, a reakcję oksygenacji z większą wydajnością

rubisco jest enzymem zlokalizowanym na zewnętrznej błonie tylakoidow

katalizuje reakcję kondensacji dwutlenku węgla z rybulozo-1,5-bisfosforanem, w wyniku której powstaje nietrwały związek sześciowęglowy ulegający hydrolizie do dwóch cząsteczek 3fosfoglicerynianu

rubisco jest enzymem o niskiej aktywności katalitycznej

katalizuje reakcję pomiędzy rybulozo-1,5-bisfosforanem a tlenem cząsteczkowym (O2), ktora obniża efektywność fotosyntezy

rubisco jest metaloenzymem wymagającym do swojej aktywności jonow Mg2+

wraz ze wzrostem temperatury katalizuje reakcję karboksylacji z mniejszą wydajnością, a reakcję oksygenacji z większą wydajnością

rubisco jest enzymem zlokalizowanym na zewnętrznej błonie tylakoidow