Wstęp do prawoznastwa 300-450

Wskaż dyrektywę wykładni językowej.

Zaznacz przykład systemowej dyrektywy interpretacyjnej.

Zaznacz, który przykład reprezentować będzie wykładnię funkcjonalną.

Argumentum a rubrica jako dyrektywa interpretacyjna wskazywać będzie, iż ustalając znaczenie tekstu prawnego, należy odwoływać się do:

Wykładnia stwierdzająca to:

Który z poniższych typów wykładni oparty jest na innym niż metoda sposobie różnicowania wykładni prawa?

Dyrektywa procedury wykładni to reguła określająca:

Sąd, powołując się na cele prawa, stwierdził, że pojęcie „lokal przedsiębiorstwa” nie oznacza jedynie lokalu sklepowego, lecz także każde miejsce, które służy celom przedsiębiorstwa, w tym także stoiska i stragany. Sąd dokonał:

Sąd, powołując się na zasady słuszności, uznał, że występujący w art. 647 Kodeksu cywilnego termin „obiekt budowlany” obejmuje swoim zakreseni nie tylko obiekty mieszkalne i gospodarcze, lecz również obiekty służące celom dekoracyjnym, np. rzeźby lub fontanny. Sąd

Sąd, powołując się na cele prawa, Iśtwierdził, że występujące w art. 3531 Kodeksu cywilnego pojęcie „natura stosunku prawnego” oznacza wymianę świadczeń o charakterze majątkowym. Sąd uznał, że takie ustalenie potwierdza znaczenie, jakie pojęcie to ma na gruncie reguł znaczeniowych języka prawnego. Sąd dokonał:

Sąd, ustalając znaczenie pojęcia „niedostateczna widoczność”, odwołał się do reguły semantycznej przyjętej przez zawodowych kierowców, zgodnie z którą „niedostateczna widoczność” występuje wówczas, gdy nie można rozpoznać policjanta z radarem z odległości 100 m i mniejszej. Sąd zastosował:

Sąd, interpretując art. 209 § 1 Kodeksu karnego, stwierdził, że zawarte w tym artykule pojęcie „obowiązek opieki” nie obejmuje obowiązków rażąco sprzecznych z zasadami słuszności i sprawiedliwości (np. odmowy łożenia na utrzymanie uchylającego się od pracy pełnoletniego syna przez rodziców rencistów). Sąd zastosował:

Wykładnia przepisów podatkowych dokonywana przez Ministra Finansów na mocy art. 14 ustawy - Ordynacja podatkowa (Minister Finansów „dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów ofaz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości”) jest przykładem:

Wykładnia przeprowadzona przez sąd odwoławczy jest przykładem wykładni:

Wykładnia Sądu Najwyższego dokonywana na mocy art. 60 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym („Jeżeli w orzecznictwie sądów powszechnych, sądów wojskowych lub Sądu Najwyższego ujajwnią się rozbieżności w wykładni prawa Pierwszy Prezes SN może przedstawić wniosek o ich rozstrzygnięcie Sądowi Najwyższemu...”), jest przykładem:

Sąd stwierdził, że pojęcie „firma” nie może być rozumiane tak jak w języku potocznym, lecz zgodnie z regułą semantyczną określoną w art. 43 Kodeksu cywilnego, który jest definicją legalną tego pojęcia. Sąd dokonał wykładni:

Sąd stwierdził, że występujący w art. 5 § 2 ustawy o broni i amunicji termin „baskila” należy rozumieć zgodnie ze znaczeniem tradycyjnie przyjmowanym przez rusznikarzy. Sąd dokonał wykładni:

Art. 86 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi: „Podstęp osoby trzeciej jest równoznaczny z podstępem strony, jeżeli ta o podstępie wiedziała Sąd stwierdził, że w związku z brakiem definicji legalnej pojęcia podstępu należy przyjąć potoczne rozumienie tego pojęcia. Sąd do- f konał wykładni:

Sąd, ustalając znaczenie występującego w art. 207 Kodeksu karnego sformułowania „znęca się fizycznie nad osobą najbliższą”, uznał że sformułowanie to oznacza stosowanie przemocy fizycznej, które powoduje dysfunkcję rodziny i które nie musi prowadzić do powstania uszczerbku na zdrowiu, naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia. W uzasadnieniu sąd wskazał, że art. 207 znajduje się w rozdziale XXVI k.k. „Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece”, co oznacza, że jego przedmiotem ochrony nie jest życie i zdrowie, lecz prawidłowe funkcjonowanie rodziny. Sąd zastosował dyrektywę:

Sąd Najwyższy uznał, że ustalając znaczenie występującego w art. 140 Kodeksu karnego pojęcia „nieobyczajny wybryk”, należy odwołać się do zasad moralności chrześcijańskiej. Sąd zastosował wykładnię: