Test PROBACJA I KURATELA

 Wywiad ma naświetlić na czym polegają trudności, od kiedy się datują, w jakich pojawiają się sytuacjach, jakie okoliczności im sprzyjają, a celem tych ustaleń jest udzielenie pomocy; w pytaniach chodzi o ustalenie stanu faktycznego, a także sposobu postrzegania tych faktów i stosunek do nich osób badanych

 Zakończenie rozmowy powinno mieć charakter uspokajający

 Wywiad przeprowadzać w domu rodzinnym osoby diagnozowanej, co daje także możliwość poczynienia obserwacji

sposób rozpoczęcia rozmowy – przedstawienia się, zapewnienie o celu przeprowadzanej rozmowy i jej dyskrecji

język osoby badającej powinien być prosty, zrozumiały dla osoby badanej; zadawane pytania nie powinny sugerować odpowiedzi

kurator powinien unikać udzielania porad i składania obietnic; każdorazowo powinien używać taktu, wyczucia; rozmówcy nie należy pośpieszać (należy jednak zachować dyscyplinę rozmowy); podczas przeprowadzania wywiadu należy unikać notowania

 Wywiad ma naświetlić na czym polegają trudności, od kiedy się datują, w jakich pojawiają się sytuacjach, jakie okoliczności im sprzyjają, a celem tych ustaleń jest udzielenie pomocy; w pytaniach chodzi o ustalenie stanu faktycznego, a także sposobu postrzegania tych faktów i stosunek do nich osób badanych

 Zakończenie rozmowy powinno mieć charakter uspokajający

 Wywiad przeprowadzać w domu rodzinnym osoby diagnozowanej, co daje także możliwość poczynienia obserwacji

sposób rozpoczęcia rozmowy – przedstawienia się, zapewnienie o celu przeprowadzanej rozmowy i jej dyskrecji

język osoby badającej powinien być prosty, zrozumiały dla osoby badanej; zadawane pytania nie powinny sugerować odpowiedzi

kurator powinien unikać udzielania porad i składania obietnic; każdorazowo powinien używać taktu, wyczucia; rozmówcy nie należy pośpieszać (należy jednak zachować dyscyplinę rozmowy); podczas przeprowadzania wywiadu należy unikać notowania

b) stosowane dotychczas środki i ich skuteczność

3) przebieg nauki szkolnej;

a) przestępstwo będące przedmiotem sprawy,

2) rozwój badanego, stan jego zdrowia;

4) spędzanie czasu wolnego i środowisko koleżeńskie

1) środowiskowo rodzinne

5) proces nieprzystosowania społecznego i stopień demoralizacji (w tym wcześniejsza przestępczoś

b) stosowane dotychczas środki i ich skuteczność

3) przebieg nauki szkolnej;

a) przestępstwo będące przedmiotem sprawy,

2) rozwój badanego, stan jego zdrowia;

4) spędzanie czasu wolnego i środowisko koleżeńskie

1) środowiskowo rodzinne

5) proces nieprzystosowania społecznego i stopień demoralizacji (w tym wcześniejsza przestępczoś

• Polega nie tylko na postrzeganiu ale i na interpretowaniu tych spostrzeżeń: czy obserwowane fakty i zachowania powinny być ujmowane jako względnie trwale właściwości obserwowanych osób i ich otoczenia.

• Nie polega na postrzeganiu faktów zjawisk lub zdarzeń

• Obserwacja nastawiona jest na osobę, której dotyczy diagnoza: jej wygląd sposób ubrania, palenie papierosów, zapach alkoholu, , znaki po igłach, nerwowość, jąkanie, nadmierna ruchliwość, niedosłuch, wrogi stosunek do członków rodziny- wszystko to stanowi dla diagnozy cenną informację.

• Dotyczy informacji o osobie diagnozowanej, jej rodzinie i środowisku, warunkach w jakich żyje, sytuacja mieszkaniowa

• Może dotyczyć środowiska zamieszkania osoby badanej. Np. stwierdzenie ze okolica jest zaniedbana, brak placówek kulturalnych, znajdują się punkty sprzedaży alkoholu, znajdują się tam osoby młode pijące piwo pozwala to na przypuszczenie ze możliwości uczestniczenia badanego nieletniego w sprzyjających rozwojowi zajęciach kulturalnych i w pozytywnym środowisku koleżeńskim mogą być ograniczone.

• Dostarcza czasem odpowiedzi na pytania, których nie trzeba już zadać, lub stanowi dobry punkt wyjścia do zadania pewnych pytań.

• Obserwacja obejmuje osoby przebywające w mieszkaniu

• Prowadzona w trakcie wywiadu powinna mieć charakter celowy, wczesniej zaplanowany

• Towarzyszy każdemu kuratorowi z osobą badaną i jej rodzin

• Obserwacji może podlegać mieszkanie osoby badanej, w którym przeprowadza się wywiad

• Polega nie tylko na postrzeganiu ale i na interpretowaniu tych spostrzeżeń: czy obserwowane fakty i zachowania powinny być ujmowane jako względnie trwale właściwości obserwowanych osób i ich otoczenia.

• Nie polega na postrzeganiu faktów zjawisk lub zdarzeń

• Obserwacja nastawiona jest na osobę, której dotyczy diagnoza: jej wygląd sposób ubrania, palenie papierosów, zapach alkoholu, , znaki po igłach, nerwowość, jąkanie, nadmierna ruchliwość, niedosłuch, wrogi stosunek do członków rodziny- wszystko to stanowi dla diagnozy cenną informację.

• Dotyczy informacji o osobie diagnozowanej, jej rodzinie i środowisku, warunkach w jakich żyje, sytuacja mieszkaniowa

• Może dotyczyć środowiska zamieszkania osoby badanej. Np. stwierdzenie ze okolica jest zaniedbana, brak placówek kulturalnych, znajdują się punkty sprzedaży alkoholu, znajdują się tam osoby młode pijące piwo pozwala to na przypuszczenie ze możliwości uczestniczenia badanego nieletniego w sprzyjających rozwojowi zajęciach kulturalnych i w pozytywnym środowisku koleżeńskim mogą być ograniczone.

• Dostarcza czasem odpowiedzi na pytania, których nie trzeba już zadać, lub stanowi dobry punkt wyjścia do zadania pewnych pytań.

• Obserwacja obejmuje osoby przebywające w mieszkaniu

• Prowadzona w trakcie wywiadu powinna mieć charakter celowy, wczesniej zaplanowany

• Towarzyszy każdemu kuratorowi z osobą badaną i jej rodzin

• Obserwacji może podlegać mieszkanie osoby badanej, w którym przeprowadza się wywiad

OSOBĄ LUB RODZINĄ

OSOBĄ LUB RODZINĄ

• proces nieprzystosowania społecznego i stopień demoralizacji( w tym wcześniejsza przestępczość):

• rozwój badanego,( stan zdrowia ,trudności funkcjonowania w grupie)

• spędzanie wolnego czasu( zainteresowania badanego, starania otoczenia o rozwój społeczny i kulturalny)

• środowisko rodzinne( uwzględnienie struktury rodziny i osoby wspólnie zamieszkującej, wykształcenie i zawód rodziców, warunki mieszkaniowe, problemy rodzinne, stosunek rodziny do badanego, korzystanie z pomocy lub wsparcia jakiejś instytucji).

Prowadzenie- na początku nie udzielać zbyt pospiesznych porad, ważna jest kontrola sympatii i antypatii, nie należy przeprowadzać wywiadu w momencie złego samopoczucia lub zdenerwowania, kurator nie powinien się dziwić. Pomocne mogą być chwile milczenia. Ważne jest również wyczucie, takt oraz słowa którymi reaguje się na dane odpowiedzi. Ważny jest strój kuratora oraz sposób jego zachowania.

Rozpoczęcie- przedstawienie się, wyjaśnienie jaki jest cel, podkreślenie, że celem nie jest skrzywdzenia danej osoby, ale próbą wyjaśnienia powstałej sytuacji i chęć pomocy. Ważna jest dyskrecja. Rozmowę należy rozpocząć od tematów najmniej stresujących, by rozładować napięcie. Nie warto zbyt szybko przechodzić do kolejnych pytań, nie scalać pytań angażujących emocjonalnie, nie zadawać pytań zbyt bezpośrednio. Pytania nie powinny sugerować odpowiedzi.

a) przestępstwo będące przedmiotem sprawy oraz zachowania antyspołeczne(Określenie czy dotychczasowe zachowania trwają już długo, np. wagary, spędzanie czasu z grupa zdemoralizowaną, nadużywanie alkoholu lub środków uzależniających. Należy określić czy występowały jakieś poprawy zachowania i czy można je połączyć ).

Treść rozmowy: uwzględniane w niej problemy zależą od rodzaju sprawy . Najbardziej wszechstronny charakter maja wywiady wśród nieletnich i sprawach opiekuńczych. W tych wypadkach ustalane są problemy;

• przebieg nauki szkolnej,( niepowodzenie w nauce, wagary, marginalizacja

b) stosowane dotychczas środki i ich skuteczność.( analiza danych, opinii i sprawozdań znajdujących się w aktach).

Miejsce rozmowy; dom rodzinny osoby diagnozowanej Radzenie sobie z nieszczerością rozmowy: wykazanie się przez kuratora lojalnością wobec diagnozowanego, jednocześnie krytycznie powinien ustosunkować się do jego odpowiedzi i zdawać sobie sprawę czego dotyczyły odpowiedzi nieprawdziwe.

Język rozmowy: powinien być prosty, zrozumiały dla badanego. Unikać należy slangu, słów które brzmią sztucznie.

• proces nieprzystosowania społecznego i stopień demoralizacji( w tym wcześniejsza przestępczość):

• rozwój badanego,( stan zdrowia ,trudności funkcjonowania w grupie)

• spędzanie wolnego czasu( zainteresowania badanego, starania otoczenia o rozwój społeczny i kulturalny)

• środowisko rodzinne( uwzględnienie struktury rodziny i osoby wspólnie zamieszkującej, wykształcenie i zawód rodziców, warunki mieszkaniowe, problemy rodzinne, stosunek rodziny do badanego, korzystanie z pomocy lub wsparcia jakiejś instytucji).

Prowadzenie- na początku nie udzielać zbyt pospiesznych porad, ważna jest kontrola sympatii i antypatii, nie należy przeprowadzać wywiadu w momencie złego samopoczucia lub zdenerwowania, kurator nie powinien się dziwić. Pomocne mogą być chwile milczenia. Ważne jest również wyczucie, takt oraz słowa którymi reaguje się na dane odpowiedzi. Ważny jest strój kuratora oraz sposób jego zachowania.

Rozpoczęcie- przedstawienie się, wyjaśnienie jaki jest cel, podkreślenie, że celem nie jest skrzywdzenia danej osoby, ale próbą wyjaśnienia powstałej sytuacji i chęć pomocy. Ważna jest dyskrecja. Rozmowę należy rozpocząć od tematów najmniej stresujących, by rozładować napięcie. Nie warto zbyt szybko przechodzić do kolejnych pytań, nie scalać pytań angażujących emocjonalnie, nie zadawać pytań zbyt bezpośrednio. Pytania nie powinny sugerować odpowiedzi.

a) przestępstwo będące przedmiotem sprawy oraz zachowania antyspołeczne(Określenie czy dotychczasowe zachowania trwają już długo, np. wagary, spędzanie czasu z grupa zdemoralizowaną, nadużywanie alkoholu lub środków uzależniających. Należy określić czy występowały jakieś poprawy zachowania i czy można je połączyć ).

Treść rozmowy: uwzględniane w niej problemy zależą od rodzaju sprawy . Najbardziej wszechstronny charakter maja wywiady wśród nieletnich i sprawach opiekuńczych. W tych wypadkach ustalane są problemy;

• przebieg nauki szkolnej,( niepowodzenie w nauce, wagary, marginalizacja

b) stosowane dotychczas środki i ich skuteczność.( analiza danych, opinii i sprawozdań znajdujących się w aktach).

Miejsce rozmowy; dom rodzinny osoby diagnozowanej Radzenie sobie z nieszczerością rozmowy: wykazanie się przez kuratora lojalnością wobec diagnozowanego, jednocześnie krytycznie powinien ustosunkować się do jego odpowiedzi i zdawać sobie sprawę czego dotyczyły odpowiedzi nieprawdziwe.

Język rozmowy: powinien być prosty, zrozumiały dla badanego. Unikać należy slangu, słów które brzmią sztucznie.

• Funkcyjny

• Za pracę terenową

• Za wieloletnią pracę

• Patronacki

• Funkcyjny

• Za pracę terenową

• Za wieloletnią pracę

• Patronacki

DODATEK PATRONACKI-przysługuje kuratorowi za sprawowanie patronatu nad aplikantem kuratorskim min. miesiąc. Jeżeli nastąpiła przerwa w sprawowaniu patronatu dłużej niż 7 dni roboczych, dodatek nie przysługuje.

Za wieloletnią pracę przysługuje także GRATYFIKACJA JUBILEUSZOWA

DODATEK SPECJALNY- może być przyznany kuratorowi zawodowemu na czas określony, w wysokości 40% wynagrodzenia zasadniczego powiększonego o kwotę przyznanego dodatku funkcyjnego. Okolicznością sprzyjającą przyczynie tego dodatku, jest okresowe zwiększenie obowiązków służbowych.

DODATEK ZA PRACĘ TERENOWĄ- przysługuje kuratorowi zawodowemu w wysokości 50% kwoty bazowej. Wyjątkiem jest kierownik kuratorskiej izby sądowoej-12,5% kwoty bazowej oraz kurator okręgowy i jego zastępca-im nie przysługuje dodatek

DODATEK ZA WIELOLETNIĄ PRACĘ-przysługuje kuratorowi od 6 roku pracy-5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek wzrasta za każdy rok pracy-1%, az do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia.

DODATEK PATRONACKI-przysługuje kuratorowi za sprawowanie patronatu nad aplikantem kuratorskim min. miesiąc. Jeżeli nastąpiła przerwa w sprawowaniu patronatu dłużej niż 7 dni roboczych, dodatek nie przysługuje.

Za wieloletnią pracę przysługuje także GRATYFIKACJA JUBILEUSZOWA

DODATEK SPECJALNY- może być przyznany kuratorowi zawodowemu na czas określony, w wysokości 40% wynagrodzenia zasadniczego powiększonego o kwotę przyznanego dodatku funkcyjnego. Okolicznością sprzyjającą przyczynie tego dodatku, jest okresowe zwiększenie obowiązków służbowych.

DODATEK ZA PRACĘ TERENOWĄ- przysługuje kuratorowi zawodowemu w wysokości 50% kwoty bazowej. Wyjątkiem jest kierownik kuratorskiej izby sądowoej-12,5% kwoty bazowej oraz kurator okręgowy i jego zastępca-im nie przysługuje dodatek

DODATEK ZA WIELOLETNIĄ PRACĘ-przysługuje kuratorowi od 6 roku pracy-5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek wzrasta za każdy rok pracy-1%, az do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia.