Strona 2
biochemia 1 egzamin dobry
Pytanie 9
Które z poniższych stwierdzeń na temat transportera ABC z Vibrio cholerae są poprawne?
d. Wykorzystuje mechanizm sprzęgania hydrolizy ATP ze zmianami konformacyjnymi podjednostki P
e. Białko to działa jako ATP-zależna pompa pobierająca określone cząsteczki z otoczenia do wnętrza komórki
f. Transporter ten jest homologiczny do eukariotycznego białka glikoproteiny P.
b. Jest dimerem złożonym z dwóch podjednostek, z których każda posiada domenę transbłonową i kasetę wiążącą ATP
a. Związanie substratu indukuje zmiany konformacyjne kaset wiążących ATP, prowadzące do wzrostu ich powinowactwa do ATP.
c. Jest transporterem drugiego rzędu, wykorzystującym gradient małych cząsteczek organicznych.
Pytanie 10
3 Które z poniższych stwierdzeń dotyczące sygnalizacji EGF są poprawne?
d. Receptor Her2 może tworzyć heterodimery z receptorem EGF prowadząc do wzajemnej fosforylacji nawet pod nieobecność liganda.
c. EGF jest polisacharydem o masie 6kDa stymulującym wzrost komórek naskórka i nabłonka
b. Sygnał jest wyłączany na drodze defosforylacji kluczowych reszt tyrozylowych receptora oraz przez aktywność GTPazową białek Ras.
a. Aktywny receptor EGF będący dimerem aktywuje podjednostkę Gα swoistego białka G
e. Dimeryzacji receptora towarzyszy przemieszczenie ramienia dimeryzacyjnego do centrum aktywnego sąsiedniego monomeru, co umożliwia fosforylację pięciu reszt tyrozylowych
Pytanie 11
2 Które z poniższych stwierdzeń o białkach G i ich funkcjonowaniu są prawdziwe?
a. Ze związanym GDP i w nieobecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP
h. Kiedy białko G-GTP wiąże kompleks hormon-receptor, GTP jest wymieniane na GDP.
b. Ze związanym GDP i w obecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP.
Bialka G są heterodimerami
j. Białka G są heterotrimerami.
e. Podjednostka α białek G jest GTPazą.
d. Białka G wiążą hormony.
g. Kiedy białko G-GDP wiąże kompleks hormon-receptor, GDP jest wymieniane na GTP.
c. Białka G są integralnymi białkami błonowymi
i. Białka G wiążą cyklazę adenylanową.
Pytanie 12
1 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących budowy białek pośredniczących w kaskadach przekazywania sygnałów są prawdziwe?
. Domeny SH2 białek IRS zawierają reszty tyrozylowe, które ulegają fosforylacji przez zaktywowany receptor insulinowy.
f. Domeny SH2 posiadają aktywność kinazową fosforylując reszty tyrozylowe.
d. Domeny PH wiążą fosfatydyloinozytol zakotwiczając białka IRS w błonie.
c. Domeny SH2 rozpoznają ufosforylowane reszty tyrozylowe.
e. Domeny SH3 rozpoznają regiony bogate w proliny.
b. Domeny SH3 rozpoznają ufosforylowane reszty seryny, a domeny SH2 ufosforylowane reszty tyrozyny.
Pytanie 13
10 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kinaz białkowych są prawdziwe?
a. Jeśli dana kinaza białkowa fosforyluje reszty serylowe w docelowych białkach, to zwykle jest zdolna także do fosforylacji reszt tyrozylowych
e. Do sygnałów aktywujących niektóre kinazy białkowe należy m.in. diacyloglicerol.
b. Jeśli dana kinaza białkowa fosforyluje reszty serylowe w docelowych białkach, to zwykle jest zdolna także do fosforylacji reszt treonylowych.
d. Do sygnałów aktywujących niektóre kinazy białkowe należy m.in. cykliczny AMP.
c. Kinazy białkowe fosforylują białka lub ich fragmenty zlokalizowane we wnętrzu komórki, jak i poza nią
f. Jeśli dana kinaza białkowa fosforyluje reszty tyrozylowe w docelowych białkach, to zwykle jest zdolna także do fosforylacji reszt fenyloalanylowych.
Pytanie 14
9 Na poniższym rysunku przedstawiono schematycznie system transportu czterech substancji chemicznych: X, Y, Z oraz S, który realizowany jest przez trzy białka, oznaczone literami A, B i C, zlokalizowane w błonie komórkowej. Które z poniższych stwierdzeń na temat tego systemu transportu i jego elementów są prawdziwe?
g. Białko B jest symporterem substancji Y względem substancji Z.
d. Substancja Z może być transportowana do wnętrza komórki aktywnie z wykorzystaniem gradientu stężenia substancji Y, utworzonego przez pompę A.
b. Jeśli transportowanymi w tym układzie substancjami X, Y, Z oraz S są odpowiednio: K+, Na+, glukoza oraz Ca2+, to aktywność białka C ma wpływ na import glukozy (Z) do komórki.
f. Ponieważ białko B nie jest ATPazą nie może przeprowadzać aktywnego importu substancji Z do komórki.
a. Jeśli transportowanymi w tym układzie substancjami X,Y,Z oraz S są odpowiednio K+, Na+, glukoza oraz Ca2+, to aktywność białka C nie ma wpływu na import glukozy (Z) do komórki
e. Białko B jest antyporterem substancji Y względem substancji Z.
c. Białko A jest kanałem jonowym utrzymującym gradient stężenia substancji X oraz Y w poprzek błony komórkowej.
Pytanie 15
Które z następujących stwierdzeń na temat aktywnego transportu jonów Na+, K+ oraz Ca2+ są prawdziwe?
c. Zarówno pompa Na+-K+, jak i pompa Ca2+, należą do ATPaz typu P
b. Wymiennik sodowo-wapniowy wykazuje znacznie wyższe powinowactwo do jonów Ca2+ niż ATPaza Ca2+ jednak jego zdolność do usuwania jonów wapnia z cytoplazmy jest znacznie mniejsza.
a. Pompa Ca2+ jest zdolna do utrzymania nawet tysiąckrotnie niższego stężenia jonów Ca2+ w cytozolu komórki mięśniowej niż w retikulum sarkoplazmatycznym.
e. Pompa Na+-K+ generuje bezpośrednio różnicę potencjału chemicznego jonów Na+ i K+ w poprzek błony, ale ponieważ transportuje jony o identycznym znaku w przeciwnych kierunkach, nie wpływa na wartość potencjału elektrycznego błony
d. Pompa Na+-K+ przyjmuje cztery stany konformacyjne, z których jeden jest ufosforylowane na reszcie aspartylowej
Pytanie 16
Błonowy potencjał równowagowy dla jonów K+ można zdefiniować jako wartość napięcia, które ustali się w poprzek błony wtedy, gdy strumień jonów K+ wpływających do komórki będzie równy strumieniowi jonów K+ wypływających z komórki. Wiadomo, że wartość potencjału równowagowego dla jonów potasowych w przypadku pewnego neuronu wynosi - 85 mV w temperaturze 37°C. R = 8.31 J•K-1•mol-1, F = 96.5 kJ•V-1•mol-1.
b. W podanych warunkach stężenie jonów K+ wewnątrz komórki jest około 24,2 razy wyższe od tego, które występuje w stanie równowagi na zewnątrz komórki
W podanych warunkach stosunek stężenia jonów K+ wewnątrz komórki do stężenia jonów K+ na zewnętrz komórki w stanie równowagi wynosi około 0,041. d. W podanych warunkach stężenie jonów K+ wewnątrz komórki jest około 24,2 razy niższe od tego, które występuje w stanie równowagi na zewnątrz komórki.
W podanych warunkach w stanie równowagi stężenie jonów K+ wewnątrz komórki i na zewnętrz jest takie samo.