iwn

b. analizę napięcia przebicia na podstawie pomiarów rezystancji izolacji w funkcji przyłożonego napięcia

e. zmiany prądu upływu mierzone przy napięciu znamionowym

f. pomiar rezystancji izolacji napięciem stałym

d. hydrofobowością powierzchni izolatora

b. pozwala przyjąć temperaturę 90oC na żyle roboczej

a. wolniejsze starzenie izolacji w porównaniu do napięcia 50Hz

c. mniejsze zagrożenie porażeniowe przy wykonywaniu badań izolacji

d. możliwość wykrywania wnz w funkcji długości linii

b. ograniczenia penetracji molekuł metalu do warstwy izolacji

b. znacznie większą składową czynną prądu w stosunku do składowej polaryzacyjnej

c. współczynnik absorpcji bliski jedności

b. nie

Ze względu na istniejące w dielektryku straty dielektryczne dielektryk nagrzewa się. Przy napięciach stałych straty wywołane są głównie przez przewodność skrośną. Przy napięciach przemiennych są one większe, gdyż do strat przewodnictwa dochodzą straty na polaryzację dielektryka proporcjonalne do jego przenikalności dielektrycznej i częstotliwości napięcia. Dielektryk po przyłożeniu napięcia nagrzewa się i wzrost lub ustalenie jego temperatury uzależnione są od warunków chłodzenia, od przewodności cieplnej dielektryka oraz od wysokości i zmian napięcia. Przy nadmiernym wzroście temperatury możliwe jest zniszczenie dielektryka przez stopienie, odparowanie, spalenie lub zwęglenie w znacznej objętości lub w ograniczonym kanale, w którym

c. przy wystąpieniu lokalnie w układzie elektrod natężenia pola przekraczającego wytrzymałość gazu

d. w otoczeniu wartości maksymalnej napięcia w półfali dodatniej

d. o 8 stopni Celsjusza powyżej temperatury dopuszczalnej długotrwale

Im dłuższy kabel o takich samych parametrach tym rezystancja doziemna mniejsza. Zatem im dłuższy odcinek, tym mniejsza wymagana rezystancja izolacji. Odpowiedź: 4GΩ (kabel 5 razy dłuższy, czyli izolacja 5-krotnie mniejsza).

c. dla dużych mocy przesyłowych i stosunkowo krótkich odcinków kabli zazwyczaj pojedynczych kilometrów

Uwzględnienie wyższych kategorii strefy zabrudzeniowej ma pozytywny wpływ na obliczenia. Powoduje zwiększenie marginesu bezpieczeństwa i tym samym zwiększenie poziomu ochrony izolatora. Takie badania wówczas wykonuje się w środowisku laboratoryjnym przy najwyższym możliwym zabrudzeniu oraz w warunkach skrajnej dopuszczalnej wilgoci a następnie otrzymany wynik napięcia przebicia mnoży się przez odpowiednie współczynniki bezpieczeństwa, uwzględniające nawet wpływ temperatury. Przemnożony już wynik następnie dzielony jest przez długość roboczą izolatora oraz szerokość wskrośną. Ostateczny wynik mówi o liczbie krążków w izolatorze, o poziomie nachylenia daszków oraz o poziomie hydrofobowości i hydrofilności, które są niezbędnymi elementami konstrukcji izolatorów.

a) biegunowość ujemną a linia ciągła nie uwzględnia wpływu ładunku przestrzennego

Prowadzą one do zmiany powierzchni izolacji, w wyniku przemian termicznych chemicznych oraz erozyjnych. Płynące prądy pełzające tworzą ślad pełzny, charakteryzujący się zwęgleniem i hydrofilnością. Wyładowania te przyspieszają procesy starzeniowe, rozwoju drzewienia. Wyładowania niezupełne ślizgowe mogą doprowadzić do powstania wyładowań zupełnych, które mogą doprowadzić do całkowitej degradacji układu izolacyjnego.

DRUGA, DODATKOWA ODPOWIEDŹ: • Obniżenie wytrzymałość elektryczną układu izolacyjnego – występuje w najmniej korzystnej sytuacji, czyli gdy dojdzie do całkowitego [przeskoku. • Zwęglenie zewnętrznej części izolacji – jest skutkiem niekorzystnych warunków napięciowych oraz podniesienia temperatury. • Powstawanie żłobień przekształcających się w półprzewodzące kanały.

a) Wzrośnie

d) Techniczną z poprawnie mierzonym napięciem

ZALETY: • W przypadkach, w których linii napowietrznych nie można poprowadzić, GIL jest realnym rozwiązaniem technicznym do doprowadzenia mocy pod ziemią bez zmniejszenia zdolności przesyłowej. • linie izolowane gazem (GIL) ze względu na duży przekrój przewodu, ma niskie straty elektryczne w porównaniu z innymi systemami transmisji (linie napowietrzne i kablowe). Zmniejsza to koszty eksploatacji i transmisji. • Bezpieczeństwo personelu w pobliżu GIL jest bardzo wysokie, ponieważ zastosowanie metalowej obudowy zapewnia niezawodną ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Nawet w rzadkich przypadkach awarii wewnętrznej metalowa obudowa jest wystarczająco wytrzymała, aby wytrzymać uszkodzenia. Pozwala to na użycie GIL w tunelach ulicznych i kolejowych oraz pod mostami z ruchem publicznym. Do budowy GIL nie są używane materiały łatwopalne. • Ze względu na niskie obciążenie pojemnościowe GIL można zbudować długie linie, długości 100 km i więcej. • GIL łączy niezawodność z niskimi stratami i niską emisją pól magnetycznych. Ponieważ układany jest w ziemi, nie ma wizualnego wpływu na środowisko lub krajobraz. System ten może być również wykorzystywany do zaspokojenia wysokich wymagań energetycznych konurbacji i ich otoczenia.

WADY: • Sześciofluorek siarki SF6 wykorzystywany w izolacji GIL jest gazem o najwyższym współczynniku ocieplenia globalnego, (wynosi 22 200) – co oznacza, że wyemitowanie 1kg gazu SF6 do środowiska pod względem przyczynienia się do efektu cieplarnianego równoważne jest wyemitowaniu ok. 22 ton dwutlenku węgla. Zaliczany jest do grupy fluorowanych gazów cieplarnianych, które wymagają szczególnego postepowania w celu redukcji emisji do atmosfery, gdyż nie ulega on degradacji. • Pod wpływem wyładowań elektrycznych, w obecności tlenu lub wodoru, gaz SF6 ulega rozkładowi (jonizacji) wytwarzając związki o działaniu toksycznym oraz proszek, który w połączeniu z wodą wykazuje właściwości żrące i korozyjne. • Nieszczelność izolacji, może spowodować wydostanie się gazu do środowiska, co wpływa na wzrost zanieczyszczeń powietrza.

c) Mieszaninę azotu i sześciofluorku siarki

1. Iskrzące kanaliki 2. Krótkie wyładowania iskrowe 3. Wyładowanie snopiaste 4. Łuki poprzeczne 5. Łuk kaskadowy