g. pomiar rezystancji izolacji napięciem przemiennym o częstotliwości w zakresie do 2 MHz

c. pomiar rezystancji izolacji napięciem przemiennym o częstotliwości 50 Hz

b. analizę napięcia przebicia na podstawie pomiarów rezystancji izolacji w funkcji przyłożonego napięcia

a. pomiar wartości napięcia powrotnego podczas zwarcia zacisków układu izolacyjnego

d. pomiar rezystancji izolacji odpowiednio wysokim napięciem przemiennym

f. pomiar rezystancji izolacji napięciem stałym

e. zmiany prądu upływu mierzone przy napięciu znamionowym

b. wysokim napięciem przebicia

a. hydrofilnością powierzchni izolatora

d. hydrofobowością powierzchni izolatora

c. natężeniem pola elektrycznego podczas przeskoku na mokro rzędu 200V/mm

c. największa rezystywność

a. największa gęstość właściwa

b. pozwala przyjąć temperaturę 90oC na żyle roboczej

d. dodatkowe wiązania między cząsteczkami pozwalają uzyskać najlepsze właściwości mechaniczne

d. możliwość wykrywania wnz w funkcji długości linii

a. wolniejsze starzenie izolacji w porównaniu do napięcia 50Hz

c. mniejsze zagrożenie porażeniowe przy wykonywaniu badań izolacji

b. zwiększenie wartości prądu pojemnościowego w porównaniu do częstotliwości 50Hz

a. zmniejszenia maksymalnej wartości natężenia pola elektrycznego

c. poprawy mechanicznego przylegania izolacji do żyły roboczej poprzez zastosowanie półprzewodzącej bariery pośredniej

d. istotnego zmniejszenia rezystancji żyły roboczej

b. ograniczenia penetracji molekuł metalu do warstwy izolacji

a. znacznie niższą składową czynną prądu w stosunku do składowej polaryzacyjnej

d. podobne wartości rezystancji izolacji w porównaniu do braku występowania zabrudzeń

c. współczynnik absorpcji bliski jedności

b. znacznie większą składową czynną prądu w stosunku do składowej polaryzacyjnej

c. tak

a. tak, ale trzeba osuszyć układ izolacyjny

d. tak, ale trzeba osuszyć układ izolacyjny i ponownie wykonać pomiar

b. nie

Ze względu na istniejące w dielektryku straty dielektryczne dielektryk nagrzewa się. Przy napięciach stałych straty wywołane są głównie przez przewodność skrośną. Przy napięciach przemiennych są one większe, gdyż do strat przewodnictwa dochodzą straty na polaryzację dielektryka proporcjonalne do jego przenikalności dielektrycznej i częstotliwości napięcia. Dielektryk po przyłożeniu napięcia nagrzewa się i wzrost lub ustalenie jego temperatury uzależnione są od warunków chłodzenia, od przewodności cieplnej dielektryka oraz od wysokości i zmian napięcia. Przy nadmiernym wzroście temperatury możliwe jest zniszczenie dielektryka przez stopienie, odparowanie, spalenie lub zwęglenie w znacznej objętości lub w ograniczonym kanale, w którym