Prawo finansowe sgh

4. Która z wymienionych czynności prawnych nie jest czynnością obrotu dewizowego: a) zawarcie między rezydentem i nierezydentem w złotówkach umowy sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce, b) dokonanie przez nierezydenta na rzecz rezydenta darowizny nieruchomości znajdującej się za granicą, c) uczynienie przez rezydenta w testamencie zapisu na rzecz innego rezydenta mającego za przedmiot określoną kwotę w walucie obcej.

5. Ogólnych zezwoleń dewizowych udziela: a) minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia, b) Prezes Narodowego Banku Polskiego w drodze rozporządzenia, c) Prezes Narodowego Banku Polskiego w drodze decyzji.

6. Otwarcie przez rezydenta rachunku w banku mającym siedzibę w kraju trzecim wymaga indywidualnego zezwolenia dewizowego, jeżeli następuje: a) w czasie pobytu w kraju trzecim, b) w związku z prowadzeniem w kraju trzecim działalności w zakresie promocji i reklamy działalności gospodarczej prowadzonej przez rezydenta w kraju, c) w celu dokonywania za pośrednictwem takiego rachunku rozliczeń z tytułu kupna i sprzedaży towarów w kraju trzecim.

7. Kontroli Narodowego Banku Polskiego nie podlega: a) działalność kantorowa, b) wykonywanie przez rezydentów obowiązku sprawozdawczego w zakresie dokonywanego obrotu dewizowego z zagranicą, c) przestrzeganie przez rezydentów i nierezydentów ograniczeń i obowiązków przewidzianych w ustawie – Prawo dewizowe.

8. Indywidualnych zezwoleń dewizowych udziela: a) minister właściwy do spraw finansów publicznych, b) Prezes NBP, c) uprawniony bank.

9. Pracownicy NBP mogą przystąpić do kontroli po okazaniu: a) legitymacji służbowej, b) postanowienia o wszczęciu postępowania kontrolnego, c) legitymacji służbowej i doręczeniu pisemnego upoważnienia dyrektora oddziału NBP prowadzącego kontrolę

10. W przypadku stwierdzenia w toku kontroli wykonywanej przez NBP rażącego naruszenia warunków indywidualnego zezwolenia dewizowego kontrolerzy występują do dyrektora oddziału NBP, który wydał takie zezwolenie, o: a) wymierzenie kary grzywny, b) uchylenie wydanego zezwolenia, c) czasowe zawieszenie działalności gospodarczej prowadzonej przez kontrolowany podmiot.

11. Działalność kantorową może wykonywać: a) wyłącznie osoba fizyczna, b) wyłącznie osoba prawna, c) osoba fizyczna, która nie została prawomocnie skazana za przestępstwo skarbowe albo za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej.

12. Organem prowadzącym rejestr działalności kantorowej jest: a) minister właściwy do spraw finansów publicznych, b) Prezes Narodowego Banku Polskiego, c) dyrektorzy oddziałów Narodowego Banku Polskiego.

13. Nabywanie nieruchomości położonych w krajach należących do Unii Europejskiej jest: a) dozwolone bez żadnych ograniczeń dewizowych, b) dozwolone, jeżeli następuje na potrzeby własne lub prowadzonej w tych krajach działalności gospodarczej, c) dozwolone, z wyłączeniem określonych w ustawie – Prawo dewizowe przypadków.

14. Przedsiębiorca może zawiesić wykonywanie działalności kantorowej: a) na okres nie dłuższy niż 1 rok, b) na okres nie dłuższy niż 2 lata, c) na okres nie dłuższy niż 5 lat.

15. Ograniczeniom, które zostałyby wprowadzone na podstawie art.10 ustawy – Prawo dewizowe nie podlegałyby: a) organy administracji rządowej, b) organy administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego, c) organy władzy publicznej podejmujące czynności w postępowaniu administracyjnym, karnym lub cywilnym.

16. W sprawach dotyczących wpisu do rejestru, nieuregulowanych w ustawie – Prawo dewizowe, Prezes Narodowego Banku Polskiego stosuje: a) przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa, b) przepisy ustawy Prawo przedsiębiorców, c) przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

17. Rezydenci i nierezydenci przekraczający granicę państwową są obowiązani zgłaszać, w formie pisemnej, organom celnym lub organom Straży Granicznej, przywóz do kraju oraz wywóz za granicę krajowych lub zagranicznych środków płatniczych: a) bez względu na ilość, b) jeżeli ich wartość przekracza łącznie równowartość 10 000 euro, c) jeżeli ich wartość przekracza łącznie równowartość 20 000 euro.

18. Rezydenci i nierezydenci przekraczający granicę państwową są obowiązani zgłaszać, w formie pisemnej, organom celno- skarbowym lub organom Straży Granicznej, przywóz do kraju oraz wywóz za granicę złota dewizowego lub platyny dewizowej: a) bez względu na ilość, b) jeżeli ich wartość przekracza łącznie równowartość 10 000 euro, c) jeżeli ich wartość przekracza łącznie równowartość 20 000 euro.

19. Wykaz walut wymienialnych w Dzienniku Urzędowym RP ”Monitor Polski”, ogłasza: a) minister właściwy do spraw finansów publicznych, b) Prezes NBP, c) Rada Polityki Pieniężnej.

20. Według prawa dewizowego walutami wymienialnymi są: a) waluty narodowe krajów należących do OECD, b) waluty narodowe krajów należących do Unii Europejskiej, c) waluty obce krajów spełniających wymagania art. VIII statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

21. Sprzedaż wartości dewizowych, kupionych w ramach działalności kantorowej może być dokonywana: a) w wielkości nie przekraczającej limitu 25.000 euro dla pojedynczej transakcji, b) w wielkości nie przekraczającej limitu 50.000 euro dla pojedynczej transakcji, c) w dowolnej wielkości, po wprowadzeniu tych wartości do ewidencji operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej.

22. W kantorach waluty obce mogą kupować: a) wszyscy rezydenci i nierezydenci, b) tylko osoby fizyczne, c) tylko osoby fizyczne, na cele nie związane z działalnością gospodarczą.

23. Rezydenci i nierezydenci są obowiązani przedstawiać przywożone do kraju lub wywożone za granicę wartości dewizowe oraz krajowe środki płatnicze: a) bez wezwania, organom celnym lub organom Straży Granicznej, b) bez wezwania, organom celnym lub organom Straży Granicznej, jeżeli ich wartość przekracza łącznie równowartość 10.000 euro, c) na żądanie organów celnych lub organów Straży Granicznej.

24. Przedsiębiorcy wykonujący działalność kantorową są obowiązani, na potrzeby kontroli wykonywanej przez naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz kontroli wykonywanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, przechowywać dokumenty związane z tą działalnością przez okres: a) 1 roku, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wykonywali działalność kantorową, b) 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wykonywali działalność kantorową, c) 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wykonywali działalność kantorową.

25. Kierownik kontrolowanej jednostki, o działaniach podjętych w celu wykonania zaleceń pokontrolnych przekazanych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, jest obowiązany poinformować w formie pisemnej: a) jednostkę organizacyjną Narodowego Banku Polskiego wykonującą kontrolę, b) Prezesa Narodowego Banku Polskiego, c) dyrektora właściwej izby administracji skarbowej.

26. Kierownik kontrolowanej jednostki, o działaniach podjętych w celu wykonania zaleceń pokontrolnych przekazanych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego jest obowiązany poinformować w terminie: a) 30 dni, b) 14 dni, c) miesiąca.