nerunia

e. Niedobór/nadmiar zasad: różnica między stężeniem aktualnym zasad buforowych (ZB) a stężeniem należnym

d. Zawartość nielotnych kwasów i pochodnych anionów jest w przybliżeniu odzwierciedlana przez lukę anionową (LA = [Na+ ] - [CL- ] + [HCO3- ]

c. Bufor wodorowęglanowy działa w organizmie w układzie zamkniętym

b. Równanie Hendersona – Hasselbacha dla buforu wodorowęglanowego pH=pK+log[H2CO3]/[HCO3- ]

a. Zasady buforowe krwi (ZB): suma stężeń komponentów zasadowych wszystkich buforów we krwi -> [HCO3 - ] + [Hb-] + [białka-] + [HPO4 2- ]

a. Regulacja oddechowa: dostosowanie wydalania CO2 przez płuca do jego produkcji

b. Regulacja nieoddechowa (metaboliczna): dostosowanie wydalania wszystkich jonów H+ z moczem do ich produkcji

c. Równowaga kwasowo-zasadowa: produkcja CO2 i nielotnych kwasów <-> wydalanie CO2 i H+

d. Nielotne kwasy opuszczają organizm przez nerki

e. Najważniejszy bufor przestrzeni zewnątrzkomórkowej: bufor hemoglobinianowy najważniejszy bufor przestrzeni wewnątrzkomórkowej: bufor fosforanowy

a. Kwasica metaboliczna częściowo wyrównana

b. Zasadowica metaboliczna niewyrównana

c. Kwasica oddechowa wyrównana

d. Zasadowica oddechowa częściowo wyrównana

e. Zasadowica oddechowa niewyrównana

a. Kontrola dowolnego oddawania moczu: nerw miedniczny -> zwieracz zewnętrzny cewki moczowej

b. Oddawanie moczu sterowane jest współczulnie a wstrzymywanie przywspółczulnie

c. M. wypieracz moczu, skurcz: Ach (receptory M2 i M3)

d. Zwieracz wewnętrzny cewki moczowej, skurcz: NO i CO

e. Pobudzenie mostowego ośrodka wydalania moczu: płat czołowy

c. Regeneracja wodorowęglanów: w procesie wytwarzania kwaśności miareczkowej w procesie amoniogenezy.

b. Resorpcja zwrotna wodorowęglanów przesączonych w kłębuszkach nerkowych odbywa się głównie podczas amoniogenezy.

a. Oszczędzanie zasad

d. Wolny NH3 pochodzący z Glu i innych aminokwasów jest wydzielany do kanalika i w postaci niezmienionej wydalany wraz z moczem

e. Jony H+ wydalane w kwaśności miareczkowej pierwotnie pochodzą głównie z H2CO3 powstającego przy metabolizmie fosfolipidów

a. Bezpośrednia regulacja transkrypcji genów - przez pobudzanie receptorów jądrowych dla mineralo- i glikokortykoidów

b. Hamowanie syntezy i aktywności podjednostek Na+/K+ ATPazy w błonie podstawnobocznej i kanałów ENaC (część dystalna nefronu, błona luminalna).

c. Regulacja objętości płynów ustrojowych przez wchłanianie wody razem z sodem i pobudzenie układu współczulnego (przez receptory mózgowe MR)

d. Regulacja RKZ: stymulacja antyportu Na+/H+ w błonie przypodstawno-bocznej i H+ ATPazy w ścianie luminalnej.

e. Nasilanie wchłaniania zwrotnego sodu i potasu

e. Ułatwianie dyfuzji mocznika - aktywność transporterów mocznika ↑

d. Zmniejsza przepływ krwi w naczyniach prostych – nasilenie rozpraszania gradientu

c. Hamuje wytwarzanie osmoli organicznych (sorbitol w rdzeniu nerki)

b. Stymuluje współtransport Na+/K+/2Cl- w ramieniu wstępującym, część gruba -

a. Stymuluje wbudowywanie AQP1 do ściany luminalnej kanalika dalszego i cewki zbiorczej

b. W rejonie zagięcia pętli sód wnika do ramienia zstępującego wzmacjaniąc jeszcze silniej zagęszczenie osiągające maksimum w miejscu zagięcia pętli

a. Nagromadzony wokół ramienia wstępującego sód “wyciąga” wodę do przestrzeni okołokanalikowej powoduje zagęszczenie moczu

c. Aktywną częścią wzmacniacza jest ramię zstępujące

d. Ramię zstępujące: aktywne zwrotne wchłanianie sodu i osadzanie go w płynie otaczającym ramiona pętli.

e. Odciąganie (obciąganie hehe) sodu z ramienia wstępującego powoduje zagęszczenie moczu

c. Regulacja przepływu krwi: całkowitego i w poszczególnych kłębuszkach

b. Nefrony korowe: naczynie eferentne --> naczynia proste: perycyty, miocyty (odc. początkowy) z receptorami dla substancji naczyniozwężających i naczyniorozszerzających

a. Regulacja przepływu krwi: odruchowo (włókna przywspółczulne), hormonalne (hormony z krwi) lokalnie, (parakrynnie zmiany środowiska wew.)

d. Substancje naczyniorozszerzające: peptydy natriuretyczne, NO, kininy, wazopresyna

e. Naczynia rdzenia: silniejsze unerwienie + więcej receptorów dla związków zwężających i rozszerzających --> możliwości regulacyjne rosną

a. Kanalik proksymalny – 85% (z wodą i Na +)

b. Pętla henlego (r.występuje) - 5%

c. Kanalik dystalny + cewka zbiorcza: H+/K+- ATPaza w błonie luminalnej komórek wtrącanych

d. Wydzielanie: kanalik dystalny + cewka zbiorcza

e. Wydzielanie Na+/K+- ATP-aza do światła komórek głównych; do światła kanalika w antyporcie H+

c. Ocena GFR: klirens kreatyniny (endogenna, wydzielanie do moczu 10% --> zawyżenie

b. Klirens wolnej wody może być stosowany do oceny działania wazopresyny w nerkach u pacjentów z podejrzeniem moczówki prostej

a. Objętość osocza oczyszczana z danej substancji w jednostce czasu

d. Przepływ krwi przez nerki: klirens kreatyniny + hematokryt -

e. Ocena wydalania związków osmotycznie czynnych i resorpcji wody: klirens osmotyczny + klirens kreatyniny

a. Drogi: transcelularna – przez komórkę, paracelularna - pomiędzy komórkami -

b. Kanalik proksymalny (część bliższa), błona luminalna: transport Na+/glukoza i przeciwtransport Na+/H+

c. Kanalik proksymalny (część dalsza), błona luminalna: kotransport Na+/aminokwasy

d. Kanalik proksymalny (część dalsza), błona luminalna: Cl- biernie kanałem chlorkowym

e. Pętla Henlego, ramię wstępujące, błona podstawno-boczna: kotransport Na+/K+/2Cl-

a. Jest równe różnicy pomiędzy sumą ciśnień wywołujących filtracje i przeciwstawiających się filtracji –

b. Ciśnienie filtracyjne w warunkach fizjologicznych kłębuszku nerkowym jest równe Pc - (PonkP1+ PB)

c. (Pc+Pb) - (Ponk P1 + ponkB) FP ciśnienie filtracyjne , Pc - ciśnienie hydrostatyczne w naczyniach kłębuszka PonkB- ciśnienie onkotyczne w torebce Bowmana (0 mmHg) PonkP1 - ciśnienie onkotyczne osocza

d. Ciśnienie onkotyczne płynu w torebce Bowmana jest w warunkach fizjologicznych nie powinno być zbliżone do 0

e. Wzrost ciśnienia hydrostatycznego w naczyniach kłębuszka zachodzi poprzez skurcz tętniczki afarentnej pod wpływem substancji wazokonstrykcyjnych

Ciała nefronów zlokalizowane są w rdzeniu nerek

b. Nefrony korowe stanowią 15-20%, a rdzeniowe 80-85% wszystkich nefronów –

Pętle Henlego nefronów korowych są krótkie i zstępują do strefy zewnętrznej rdzenia nerki –

Kłębuszki naczyniowe nefronów korowych znajdują się w zewnętrznej warstwie kory

Część cienka pętli nefronów przyrdzeniowych jest znacznie krótsza –