Wstęp do psychologii

złudzenie, które polega na tym, że nieruchomy punkt świetlny w ruchomej ramie odniesienia jest postrzegany jako ruchomy, a rama jako nieruchoma

złudzenie ruchu, w którym jeden lub więcej nieruchomych punktów świetlnych kolejno włączanych i wyłączanych postrzega się jako pojedynczy, ruchomy punkt świetlny

termin używany przez Piageta na określenie struktur poznawczych, które rozwijają się w miarę jak niemowlęta i małe dzieci uczą się przystosowawczych sekwencji sensorycznych i specyficznych zachowań do warunków środowiskowych.

zdolność do spostrzegania prawdziwego kształtu przedmiotu pomimo zmienności wielkości jego obrazu na siatkówce.

zdolność do spostrzegania rzeczywistego położenia przedmiotów w świecie zewnętrznym, pomimo zmiennego położenia ich obrazów na siatkówce

termin Helmholtza na określenie percepcji występującej poza świadomością

stymulacja prądem elektrycznym o wysokiej częstotliwości włókien nerwowych wchodzących do hipokampa; stwierdzono, że poprawia ona pamięć w odniesieniu do nowych informacji, powodując zmiany w kształcie synaps i prowadząc do utworzenia nowych połączeń synaptycznych na komórkach nerwowych.

zakodowana w mózgu nabyta informacja

zaktywizowanie specyficznych, przechowywanych w pamięci danych przez określony bodziec, zwykle podprogowy; typowy przykład pamięci utajonej

zjawisko pamięciowe polegające na tym, że uczenie się nowej informacji zakłóca pamiętanie podobnego materiału wyuczonego uprzednio

zjawisko pamięciowe polegające na tym, że zapamiętana poprzednio informacja zakłóca uczenie się nowej, lecz podobnej informacji

proces sterowany przez mózg, w wyniku którego przekazywanie informacji w jednym kanale sensorycznym może być wzmocnione, podczas gdy informacja w innym kanale jest tłumiona czy ignorowana.

proces, w wyniku którego zapamiętywana informacja jest stopniowo przekształcana z niestałego kodu pamięci krótkotrwałej w bardziej stabilny kod pamięci długotrwałej

zjawisko polegające na tym, że bodziec sensoryczny podany w ciągu określonego czasu po innym, podobnym bodźcu, utrudnia lub uniemożliwia spostrzeżenie czy rozpoznanie tego bodźca

metoda mierzenia stopnia zapamiętania materiału, zastosowana po raz pierwszy przez Hermana Ebbinghausa; oparta na mierzeniu oszczędności czasu potrzebnego do ponownego nauczenia się danego materiału.

specjalne strategie czy sposoby, które podczas kodowania nowej informacji wykorzystują znane już elementy do polepszenia późniejszego dostępu do tej informacji w pamięci

czynność polegająca na powiązaniu nowej informacji z inną posiadaną już informacją

pamięć informacji o określonych faktach; zwana także pamięcią

procesy pamięciowe związane z przechowywaniem informacji, która później będzie mogła zostać w dowolnym czasie odszukana; teoretycznie ma nieograniczoną pojemność

część pamięci długotrwałej, w której przechowywana jest informacja autobiograficzna, razem z pewnym typem kodów określających ramy czasowe minionych zdarzeń