Wstęp do psychologii

obszar w górnej części starego mózgu, zawierający ośrodki kierujące zachowaniem emocjonalnym i podstawowymi popędami motywacyjnymi

część autonomicznego układu nerwowego, która jest aktywna w warunkach mobilizacji organizmu

część autonomicznego układu nerwowego, która zawiaduje większością podstawowych funkcji życiowych, takich jak na przykład trawienie;

struktura mózgowa, która jest częścią pnia mózgu i stanowi stację przekaźnikową dla informacji czuciowych przychodzących ze wszystkich części ciała; odgrywa ważną rolę w odczuwaniu bólu

pogląd, zgodnie z którym mechanistyczne ciało i mózg działają niezależnie od niematerialnej duszy i efemerycznej psychiki.

funkcjonowanie świadomości na różnych poziomach, bez zdawania sobie sprawy z istotnych informacji na innych poziomach.

pogląd, zgodnie z którym psychika i mózg są aspektami jednej rzeczywistości

proces, postulowany przez Sigmunda Freuda, w którym cenzor przekształca treść utajoną marzenia sennego w treść jawną, ukazującą się osobie śniącej

procesy psychiczne dotyczące materiału, którego aktualnie nie ma w świadomości, lecz można go odszukać w pamięci za pomocą specjalnych procedur przypominania

procesy zawierające informacje, które nie są reprezentowane ani w świadomości, ani w pamięci, takie jak organizowanie odbieranych bodźców w figurę i tło

opis procesów psychicznych i strategii umysłowych, dokonywany przez osobę badaną podczas pracy nad zadaniem.

proces zdawania sobie sprawy z autobiograficznego charakteru osobiście doświadczanych zdarzeń

wspomnienie dostępne dla świadomości dopiero wtedy, gdy coś zwróci na nie uwagę danej osoby.

proces restrukturyzacji lub modyfikacji struktur poznawczych tak, aby nowa informacja mogła zostać łatwiej do nich dopasowana; pojęcie rozwinięte przez Jeana Piageta

badania ukierunkowane na opisanie tego, co jest charakterystyczne lub specyficzne dla danego wieku lub stadium rozwojowego

wzorzec myślowy, powszechny w początkach stadium przedoperacyjnego w rozwoju poznawczym; charakteryzuje się niezdolnością dziecka do wzięcia pod uwagę więcej niż jednego czynnika (cechy) percepcyjnego równocześnie

proces obniżania się siły reagowania na powtarzający się bodziec

aspekt centryzmu odnoszący się do trudności, jakie mają dzieci na poziomie przedoperacyjnym w wyobrażaniu sobie sytuacji z perspektywy kogoś innego

hipotetyczna, oparta na biologicznych podstawach, struktura umysłowa odgrywająca, zdaniem wielu badaczy, główną rolę w uczeniu się języka przez dziecko, ułatwiająca proces rozumienia i produkowania mowy; pojęcie autorstwa Noama Chomsky'ego

okres rozwoju, w którym organizm jest optymalnie gotowy do przyswojenia określonego zachowania o ile pojawią się odpowiednie bodźce i doświadczenia