Fiszki
Egzamin inżynierski - GiK
Test w formie fiszek Egzamin inżynierski z geodezji i kartografii
Ilość pytań: 139
Rozwiązywany: 10460 razy
Wagi ciągów w sieciach niwelacyjnych wyrównywanych metodą przybliżoną są:
4) wprost proporcjonalne do długości ciągów
2) wprost proporcjonalne do liczby stanowisk
1) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk w ciągu
3) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk lub długości ciągów
3) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk lub długości ciągów
Niwelacja metodą przekrojów powinna być stosowana:
2) tylko w terenie płaskim
3) dla obiektów wydłużonych
4) do wyznaczenia rzeźby terenu na obszarach zabudowanych
Niwelacja metodą przekrojów powinna być stosowana:
3) dla obiektów wydłużonych
Interpolację warstwic wykonywać należy:
4) wzdłuż linii najmniejszego spadu
3) w kierunku spadku terenu
1) we wszystkich kierunkach w stosunku do pikiet sąsiednich
2) tylko wzdłuż linii ściekowych lub grzbietowych
3) w kierunku spadku terenu
Błąd zera łat znosi się przez zastosowanie:
3) żabek niwelacyjnych
2) równej długości celowych
4) parzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu
1) nieparzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu
4) parzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu
Powierzchnię kompleksu wielobocznego, którego punkty załamania pomierzono metodą biegunową
z kilku stanowisk liczymy:
2) wzorami Gaussa
1) ze współrzędnych biegunowych
4) wzorami Gaussa po przeliczeniu współrzędnych biegunowych na współrzędne ortogonalne
3) wzorami Herona
4) wzorami Gaussa po przeliczeniu współrzędnych biegunowych na współrzędne ortogonalne
Na terenach zabudowanych pionowe ukształtowanie terenu przedstawia się na mapach najczęściej:
1) za pomocą warstwic
4) tylko za pomocą znaków umownych
3) za pomocą wysokości pikiet i znaków umownych
2) za pomocą wysokości pikiet
3) za pomocą wysokości pikiet i znaków umownych
Orientacja kreski zerowej limbusa przez wycelowanie na drugi punkt osnowy,
na stanowisku pomiaru biegunowego, ma na celu:
1) eliminację błędu libeli teodolitu
3) kontrolę i podniesienie dokładności nawiązania kątowego instrumentu na stanowisku
2) eliminację refrakcji bocznej
4) wyznaczenie współrzędnych punktów nawiązania
3) kontrolę i podniesienie dokładności nawiązania kątowego instrumentu na stanowisku
Który wariant podanych szczegółów sytuacyjnych zaliczany jest do II grupy dokładnościowej:
4) krawężniki, latarnie, tunele, ogrodzenia trwałe
2) kanały, elementy podziemne uzbrojenia terenu, drzewa przyuliczne, tamy
3) boiska sportowe, groble, naturalne linie brzegowe wód płynących i stojących, pomniki
1) mosty, wiadukty, kanały, parki
2) kanały, elementy podziemne uzbrojenia terenu, drzewa przyuliczne, tamy
Który wzór na obliczenie teoretycznej sumy kątów prawych w ciągu poligonowym nawiązanym dwustronnie,
(Ap- azymut początkowy, Ak- azymut końcowy, n - liczba pomierzonych kątów) jest poprawny:
1) 180o(n-2),
4) Ap - Ak + n 180o
3) 180o (n+2),
2) Ak - Ap + n 180o,
4) Ap - Ak + n 180o
Przy obliczaniu i wyrównywaniu pola powierzchni działek i użytków gruntowych na mapie kolejność
obliczeń poszczególnych elementów jest następująca:
1) obręb, kompleks, użytek gruntowy,
4) obręb, użytek gruntowy, działka
3) obręb, kompleks, działka, kontury klasyfikacyjne w użytkach gruntowych
2) użytek gruntowy, działka
3) obręb, kompleks, działka, kontury klasyfikacyjne w użytkach gruntowych
Podstawą podziału na sekcje mapy zasadniczej jest mapa topograficzna w skali:
3) 1:25000
1) 1:100000
2) 1:50000
4) 1:10000
4) 1:10000
Oś celowa lunety to:
1) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek optyczny okularu
4) prosta prostopadła do osi obrotu instrumentu
3) prosta łącząca środek optyczny okularu i środek siatki celowniczej
2) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek siatki celowniczej
2) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek siatki celowniczej
Pomiar kąta w jednej serii oznacza:
3) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety, ale przy dwóch niezależnych nacelowaniach
1) pomiar tego kąta w dwóch położeniach lunety
2) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety
4) pomiar kąta na dwu różnych miejscach limbusa
1) pomiar tego kąta w dwóch położeniach lunety
Nieprostopadłość osi obrotu lunety do pionowej osi obrotu instrumentu to:
3) błąd inklinacji
4) błąd indeksu
1) błąd kolimacji
2) błąd libel
3) błąd inklinacji
Jeśli błąd względny pomiaru długości nie może przekraczać 1/2000 to błąd bezwzględny pomiaru odległości
100 m nie może być większy od:
2) 0.10 m
4) 20 cm
1) 8 cm
3) 5 cm
3) 5 cm
Pozioma osnowa pomiarowej jest osnową::
3) wielorzędową
2) co najwyżej trzyrzędową
1) jednorzędową
4) co najwyżej dwurzędową
1) jednorzędową
Przy pomiarze kierunku poziomego, przy celowaniu na wierzchołek 2-metrowej tyczki oddalonej od
stanowiska o 100 m i odchylonej w płaszczyźnie kolimacyjnej o 10o od pionu popełniamy błąd w wyznaczeniu
kierunku z tytułu wychylenia tyczki:
3) zależny od odległości pomiędzy stanowiskiem a celem
4) równy 0o00'00".
2) zależny od wielkości wychylenia tyczki
1) równy 5'
4) równy 0o00'00".
Długości ciągów sytuacyjnych w osnowie pomiarowej mogą wynosić:
1) do 5km
3) do 2 km, a w terenach rolnych i leśnych do 4km
2) powyżej 2km
4) najwyżej do 3km
4) najwyżej do 3km
Czy w sytuacyjnej osnowie pomiarowe mogą być stosowane ciągi wiszace:
4) tak, gdy długość ciągu nie przekracza 1,5 km
1) tak, jeżeli ciąg ma nie więcej niż 3 boki
3) nie
2) tak, jeżeli ciąg ma co najwyżej 2 boki
2) tak, jeżeli ciąg ma co najwyżej 2 boki
Średni błąd pomiaru różnic wysokości metodą niwelacji geometrycznej, w wysokościowej osnowie pomiar
może być większy od:
1) 0,05m
4) 20 mm/km
3) 50 mm/km
2) 0,02mi
4) 20 mm/km