Fiszki
biomolo kolo 2moje
Test w formie fiszek molekularna
Ilość pytań: 63
Rozwiązywany: 197 razy
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH TERMINACJI TRANSLACJI U
PROKARIOTA SĄ PRAWDZIWE? WYBIERZ CO NAJMNIEJ JEDNĄ ODPOWIEDŹ
Każdy z trzech białkowych czynników uwalniających odpowiada za rozpoznawanie innego kodonu STOP
Hydroliza peptydylo-tRNA zachodzi dzięki cząsteczce wody dostarczonej do rybosomu przez czynnik uwalniający
Za dysocjację rybosomu na podjednostki odpowiada czynnik RRF i translokaza, a proces ten wymaga hydrolizy GTP
Za dysocjację rybosomu na podjednostki odpowiadają czynniki RF1 i RF2, a proces ten wymaga hydrolizy GTP
Struktura czynnika RF3 przypomina cząsteczkę tRNA
Hydroliza peptydylo-tRNA zachodzi dzięki hydrolitycznej aktywności czynnika uwalniającego
Dostarczenie terminującego, nieacylowanegotRNA do rybosomu, które jest warunkiem zajścia terminacji translacji, zachodzi przy udziale czynnika uwalniającego
Dostarczenie terminującego, aminoacylo-tRNA do rybosomu, które jest warunkiem zajścia terminacji translacji, zachodzi przy udziale czynnika uwalniającego
Tylko dwa spośród trzech białkowych czynników uwalniających (RF1 i RF2) odpowiadają za rozpoznanie kodonów STOP
Hydroliza peptydylo-tRNA zachodzi dzięki cząsteczce wody dostarczonej do rybosomu przez czynnik uwalniający
Za dysocjację rybosomu na podjednostki odpowiada czynnik RRF i translokaza, a proces ten wymaga hydrolizy GTP
Tylko dwa spośród trzech białkowych czynników uwalniających (RF1 i RF2) odpowiadają za rozpoznanie kodonów STOP
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH SPLICINGU PONIŻSZEGO
FRAGMENTU PRE-MRNA, KATALIZOWANEGO PRZEZ SPLICEOSOM, SĄ PRAWDZIWE?
WYBIERZ CO NAJMNIEJ JEDNĄ ODPOWIEDŹ
Grupa 2’-OH z wolnego ATP atakuje miejsce splicingowe 5’ pomiędzy eksonem 1 i końcem 5’ intronu A
Koniec 5’-OH eksonu 1 atakuje atom fosforu pomiędzy intronem A i eksonem 2
Podczas procesu splicingu omawianego typu zachodzą dwie reakcje transestryfikacji
Podczas splicingu ekson 1 z eksonem 2 tworzą strukturę w kształcie lassa
Koniec 2’-OH eksonu 1 atakuje atom fosforu pomiędzy intronem A i eksonem 2
Podczas procesu splicingu omawianego typu zachodzą dwie reakcje transglikolizy
Koniec 3’-OH eksonu 1 atakuje atom fosforu pomiędzy intronem A i eksonem 2
Podczas procesu splicingu omawianego typu zachodzą dwie reakcje transestryfikacji
Koniec 3’-OH eksonu 1 atakuje atom fosforu pomiędzy intronem A i eksonem 2
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH PROMOTORÓW EUKARIOTYCZNYCH
SĄ PRAWDZIWE? WYBIERZ CO NAJMNIEJ JEDNĄ ODPOWIEDŹ
Charakterystycznym elementem promotora eukariotycznego jest kaseta TATA, która występuje bliżej miejsca startu transkrypcji niż podobny element u Prokariota
Kasety TATA, CAAT, GC oraz inne elementy cis w promotorach eukariotycznych nie są rozpoznawane bezpośrednio przez polimerazę RNA II, ale przez dodatkowe czynniki transkrypcyjne
Charakterystycznym elementem promotora eukariotycznego jest kaseta TATA, która występuje dalej od miejsca startu transkrypcji niż podobny element u Prokariota
Sekwencje promotorów eukariotycznych rozpoznawane przez polimerazę RNA II, w przeciwieństwie do sekwencji promotorów prokariotycznych, wykazują symetrię, której środkiem jest miejsce startu transkrypcji danego genu
Promotory genów konstytutywnych z reguły mają w swoich promotorach kasety GC
Polimerazy RNA II i III rozpoznają identyczne sekwencje promotorowe
Każda z polimeraz RNA, I, II i III, rozpoznaje identyczne sekwencje promotorowe
Sekwencje CAAT i GC działają tylko w przypadku, kiedy znajdują się na nici antysensownej
Sekwencje CAAT i GC działają także w przypadku, gdy znajdują się na nici antysensownej
Promotory genów konstytutywnych z reguły mają w swoich promotorach kasety CAAT
Kasety TATA, CAAT, GC oraz inne elementy cis w promotorach eukariotycznych nie są rozpoznawane bezpośrednio przez polimerazę RNA II, ale przez dodatkowe czynniki transkrypcyjne
Charakterystycznym elementem promotora eukariotycznego jest kaseta TATA, która występuje dalej od miejsca startu transkrypcji niż podobny element u Prokariota
Promotory genów konstytutywnych z reguły mają w swoich promotorach kasety GC
Sekwencje CAAT i GC działają także w przypadku, gdy znajdują się na nici antysensownej
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH AKTYWNOŚCI KOREKCYJNEJ
SYNTETAZ AMINOACYLO-TRNA SĄ PRAWDZIWE? WYBIERZ CO NAJMNIEJ JEDNĄ
ODPOWIEDŹ
Syntetaza tyrozylo-tRNA wykazuje aktywność korekcyjną, która prowadzi do hydrolizy tyrozylo-tRNAPhe.
Induktaza Thr-tRNAThr z syntetazą treonylo tRNA doprowadzi do hydrolizy tego aminoacylo- tRNA
W centrach hydrolitycznych syntetaz usuwane są produkty acylacji które są zbyt małe w porównaniu z z docelowym aminoacylo-tRNA co zwiększa wierność procesu translacji.
Aminoacylo-tRNA może podlegać edycji przez syntetazę bez oddysocjowywania substratu od enzymu.
Typowy i akceptowalny poziom błędów syntetaz aminoacylo-tRNA wynosi 1 błąd na 10^3 włączanych aminokwasów.
Syntetaza tyrozylo-tRNA wykazuje aktywnosść korekcyjna, która prowadzi do hydrolizy Ser-tRNA Tyr.
Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe.
Typowy i akceptowalny poziom błędów syntetaz aminoacylo-tRNA wynosi mniej niż 1 błąd na 10^4 włączanych aminokwasów.
Aminoacylo-tRNA może podlegać edycji przez syntetazę dopiero po oddysocjowywaniu substratu i ponownym jego związaniu z enzymem.
Inkubacja Thr-tRNASer z syntetazą treonylo-tRNA doprowadzi do hydrolizy tego aminoacylo-tRNA.
Centra acylujące syntetaz odrzucają aminokwasy podobne do właściwego, albo zbyt małe, ponieważ nie posiadają one wszystkich grup funkcyjnych oddziałujących z enzymem, przez co wiążą się zbyt słabo
Syntetaza tyrozylo-tRNA wykazuje aktywność korekcyjną, która prowadzi do hydrolizy tyrozylo-tRNATyr.
Mimo iż Tyr różni się od Phe tylko obecnością jednej grupy hydroksylowej, syntetaza tyrozyno tRNA odróżnia tę … że nie posiadają aktywności korekcyjną.
Inkubacja Ser-tRNAThr z syntetazą serylo-tRNA doprowadzi do hydrolizy tego aminoacylotRNA
Hydroliza błędnego aminoacylo-tRNA zachodzi w tym samym centrum aktywnym co jego synteza.
W centrach hydrolitycznych syntetaz usuwane są produkty acylacji które są zbyt małe w porównaniu z z docelowym aminoacylo-tRNA co zwiększa wierność procesu translacji.
Aminoacylo-tRNA może podlegać edycji przez syntetazę bez oddysocjowywania substratu od enzymu.
Syntetaza tyrozylo-tRNA wykazuje aktywnosść korekcyjna, która prowadzi do hydrolizy Ser-tRNA Tyr.
Typowy i akceptowalny poziom błędów syntetaz aminoacylo-tRNA wynosi mniej niż 1 błąd na 10^4 włączanych aminokwasów.
Inkubacja Thr-tRNASer z syntetazą treonylo-tRNA doprowadzi do hydrolizy tego aminoacylo-tRNA.
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH OPERONU TRYPTOFANOWEGO SĄ
PRAWDZIWE? WYBIERZ CO NAJMNIEJ JEDNĄ ODPOWIEDŹ
W przypadku wysokiego stężenia tryptofanu w komórce represor zostaje wysycony Trp, tworząc kompleks represor-Trp, który wiąże się do miejsca operatorowego, co prowadzi do represji transkrypcji liderowego mRNA
Transkrypt operonu tryptofanowego koduje enzymy uczestniczące w syntezie tryptofanu
Tryptofan pełni rolę korepresora, wpływając w ten sposób hamująco na własną syntezę
Enzymy uczestniczące w syntezie tryptofanu kodowane są w pięciu policistronowychtranskryptach
Transkrypcja operonu trp jest regulowana między innymi przez miejsce kontrolowanej terminacji transkrypcji, wchodzące w skład odcinka liderowego.
Poziom Trp-tRNA monitorowany jest podczas translacji peptydu liderowego
Liderowy mRNA koduje krótki peptyd pełniący funkcję regulatorową jako czynnik działający w układzie trans.
Transkrypt operonu tryptofanowego koduje enzymy uczestniczące w rozkładzie tryptofanu
Transkrypt operonu tryptofanowego koduje enzymy uczestniczące w rozkładzie tryptofanu.
W przypadku niedoboru tryptofanylo-tRNA, rybosom zatrzymuje się ("utyka") na kodonach kodujących tryptofan
W przypadku niedoboru tryptofanylo-tRNA, rybosom zatrzymuje się ("utyka") na kodonach kodujących tryptofan.
Liderowy mRNA koduje krótki peptyd pełniący funkcję regulatorową jako czynnik działający w układzie cis
Liderowy mRNA koduje krótki peptyd pełniący funkcję regulatorową jako czynnik działający w układzie trans
Liderowy mRNA koduje krótki peptyd katalizujący przekształcenie choryzmianu w tryptofan
Alternatywna struktura (spinka) liderowego mRNA "antyterminacja" umożliwia polimerazie RNA kontynuowanie transkrypcji policistronowego mRNA
Transkrypt operonu tryptofanowego koduje 5 enzymow przekształcających choryzmian w tryptofan
Sygnał "pauza" zostaje wyłączony w wyniku braku oddziaływania segmentu 1 z segmentem 2 liderowego mRNA
W wyniku mutacji delecyjnej obejmującej region 3’ kodujący liderowy mRNA w tego typu mutacjach nastąpi wzrost syntezy Trp do momentu kiedy Trp wysyci wszystkie miejsca wiążące w represorze i taki kompleks ( represor-Trp) zwiąże się zmiejscem operatorwym co będzie prowadziło do represji transkrypcji liderowego mRNA
Tryptofan pełni rolę korepresora, wpływając w ten sposób hamująco na własną syntezę
Transkrypcja operonu trp jest regulowana między innymi przez miejsce kontrolowanej terminacji transkrypcji, wchodzące w skład odcinka liderowego
W przypadku wysokiego stężenia tryptofanu w komórce represor zostaje wysycony Trp, tworząc kompleks represor-Trp, który wiąże się do miejsca operatorowego, co prowadzi do represji transkrypcji liderowego mRNA
Transkrypt operonu tryptofanowego koduje enzymy uczestniczące w syntezie tryptofanu
Tryptofan pełni rolę korepresora, wpływając w ten sposób hamująco na własną syntezę
Transkrypcja operonu trp jest regulowana między innymi przez miejsce kontrolowanej terminacji transkrypcji, wchodzące w skład odcinka liderowego.
Poziom Trp-tRNA monitorowany jest podczas translacji peptydu liderowego
W przypadku niedoboru tryptofanylo-tRNA, rybosom zatrzymuje się ("utyka") na kodonach kodujących tryptofan
W przypadku niedoboru tryptofanylo-tRNA, rybosom zatrzymuje się ("utyka") na kodonach kodujących tryptofan.
Alternatywna struktura (spinka) liderowego mRNA "antyterminacja" umożliwia polimerazie RNA kontynuowanie transkrypcji policistronowego mRNA
Transkrypt operonu tryptofanowego koduje 5 enzymow przekształcających choryzmian w tryptofan
Sygnał "pauza" zostaje wyłączony w wyniku braku oddziaływania segmentu 1 z segmentem 2 liderowego mRNA
W wyniku mutacji delecyjnej obejmującej region 3’ kodujący liderowy mRNA w tego typu mutacjach nastąpi wzrost syntezy Trp do momentu kiedy Trp wysyci wszystkie miejsca wiążące w represorze i taki kompleks ( represor-Trp) zwiąże się zmiejscem operatorwym co będzie prowadziło do represji transkrypcji liderowego mRNA
Tryptofan pełni rolę korepresora, wpływając w ten sposób hamująco na własną syntezę
Transkrypcja operonu trp jest regulowana między innymi przez miejsce kontrolowanej terminacji transkrypcji, wchodzące w skład odcinka liderowego
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH
ELONGACJI TRANSLACJI U PROKARIOTA SĄ PRAWDZIWE? WYBIERZ CO NAJMNIEJ
JEDNĄ ODPOWIEDŹ
żadne nie jest prawdziwe
Oddysocjowanie niewłaściwego aminoacylo-tRNA wymaga hydrolizy GTP przez odpowiedni czynnikbiałkowy.
Czynnik EFts dostarcza aminoacylo-tRNA do rybosomu
Aminoacylo-tRNA wiąże się w miejscu P rybosomu
Atak nukleofilowy grupy aminowej peptydylo-tRNA na atom węgla wiązania acyloestrowego aminoacylo-tRNA powoduje utworzenie kolejnego wiązania peptydowego
Czynnik EFtu należy do tzw. Małych białek G
żadne nie jest prawdziwe
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH ELONGACJI TRANSLACJI U
PROKARIOTA SĄ PRAWDZIWE? WYBIERZ CO NAJMNIEJ JEDNĄ ODPOWIEDŹ
Oddysocjowanie niewłaściwego aminoacylo-tRNA od rybosomu wymaga przyłączenia tzw. czynnika uwalniającego.
Czynnik EF-Tu dostarcza aminoacylo-tRNA do rybosomu
Czynnik EF-Ts wiąże się z każdym aminoacylo-tRNA oprócz fMet-tRNAi
Czynnik EF-Ts pełni podczas translacji analogiczną rolę jak białko Sos w przekazywaniu sygnału przez białko Ras
Za przemieszczenie transkryptu względem aminoacylo-tRNA, EF-Ts i peptydylo-tRNA odpowiedzialny jest czynnik białkowy zwany translokazą
Atak nukleofilowy grupy aminowej peptydylo-tRNA na atom węgla wiązania acyloestrowego aminoacylo-tRNA powoduje utworzenie kolejnego wiązania peptydowego
Za przemieszczenie transkryptu, aminoacylo-tRNA i peptydylo-tRNA względem rybosomu odpowiedzialny jest czynnik białkowy zwany translokazą
Oddysocjowanie niewłaściwego aminoacylo-tRNA od rybosomu możliwe jest tak długo, jak odpowiedni czynnik elongacyjny, który dostarczył ten aminoacylo-tRNA do rybosomu, pozostaje związany z GTP
Struktura białka EF-G przypomina znacząco strukturę kompleksu EF-Ts z tRNA
W obecności kompleksu EF- G/GCP peptydylo- tRNA jest związany z miejscem A rybosomu
W zależności od fazy elongacji, peptydylo-tRNA jest związany z miejscem P lub A rybosomu
W obecności kompleksu EF-G/GTP, peptydylo-tRNA jest związany z miejscem A rybosomu
W obecności kompleksu EF-G/GDP, peptydylo-tRNA jest związany z miejscem A rybosomu
W obecności kompleksu EF-G/GDP, peptydylo-tRNA jest związany z miejscem P rybosomu
Czynnik EF-Ts pełni podczas translacji analogiczną rolę jak zaktywowany receptor błonowy o siedmiu helisach w przekazywaniu sygnału przez klasyczne białka G
Oddysocjowanie niewłaściwego aminoacylo-tRNA od rybosomu możliwe jest tak długo, jak odpowiedni czynnik elongacyjny, który dostarczył ten aminoacylo-tRNA do rybosomu, pozostaje związany z ATP
Czynnik EF-Tu wiąże się z każdym aminoacylo-tRNA oprócz fMet-tRNAi
Czynnik EF-Tu dostarcza aminoacylo-tRNA do rybosomu
Czynnik EF-Ts pełni podczas translacji analogiczną rolę jak białko Sos w przekazywaniu sygnału przez białko Ras
Za przemieszczenie transkryptu, aminoacylo-tRNA i peptydylo-tRNA względem rybosomu odpowiedzialny jest czynnik białkowy zwany translokazą
W zależności od fazy elongacji, peptydylo-tRNA jest związany z miejscem P lub A rybosomu
W obecności kompleksu EF-G/GTP, peptydylo-tRNA jest związany z miejscem A rybosomu
W obecności kompleksu EF-G/GDP, peptydylo-tRNA jest związany z miejscem P rybosomu
Czynnik EF-Tu wiąże się z każdym aminoacylo-tRNA oprócz fMet-tRNAi
W LABORATORIUM OTRZYMANO SZCZEP E. COLI DIPLOIDALNY POD WZGLĘDEM
OPERONU LAKTOZOWEGO. FENOTYP TEGO SZCZEPU JEST NASTĘPUJĄCY: I+P*O+Z+Y+A+/IP+O+Z+Y+A+, GDZIE P* OZNACZA PROMOTOR, KTÓRY NIE WIĄŻE CAP-CAMP. KTÓRE Z
PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ NA TEMAT DZIAŁANIA OPERONU LAKTOZOWEGO W
PRZYPADKU TEGO SZCZEPU SĄ PRAWDZIWE?
Szczep jest wrażliwy na obecność laktozy w podłożu.
Szczep ten wykazuje konstytutywną ekspresję permeazy (gen y) na poziomie takim, jak diploidalny szczep dziki.
Szczep ten jest wrażliwy na obecność IPTG w podłożu.
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność glukozy w podłożu.
Szczep ten wykazuje fenotyp dziki (niezmutowany).
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność laktozy w podłożu
Szczep ten wykazuje konstytutywną ekspresję permeazy (gen y) na poziomie takim jak diploidalny szczep dziki
Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe
Szczep jest wrażliwy na obecność IPTG w podłożu
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność IPTG w podłożu
Szczep ten wykazuje taki sam poziom ekspresji genów struktury co haploidalny szczep dziki
Szczep ten jest wrażliwy na obecność glukozy w podłożu
Szczep ten wykazuje fenotyp dziki
Szczep jest wrażliwy na obecność glukozy w podłożu.
Szczep ten jest wrażliwy na obecność IPTG w podłożu.
Szczep ten wykazuje fenotyp dziki (niezmutowany).
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność laktozy w podłożu
Szczep ten jest wrażliwy na obecność glukozy w podłożu
W LABORATORIUM OTRZYMANO SZCZEP E. COLI DIPLOIDALNY POD WZGLĘDEM
OPERONU LAKTOZOWEGO. FENOTYP TEGO SZCZEPU JEST NASTĘPUJĄCY:
I– P+ OC
Z– Y+ A+ / I+ P– O+ Z+ Y+ A+, GDZIE OC
OZNACZA OPERATOR, KTÓRY NIE WIĄŻE
REPRESORA. KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ NA TEMAT DZIAŁANIA OPERONU
LAKTOZOWEGO W PRZYPADKU TEGO SZCZEPU SĄ PRAWDZIWE?
Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność IPTG w podłożu.
Szczep ten wykazuje taki sam poziom ekspresji wszystkich genów struktury, co haploidalny szczep dziki.
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność laktozy w podłożu.
Szczep ten wykazuje konstytutywną ekspresję permeazy (gen y) na poziomie takim, jak diploidalny szczep dziki.
Szczep ten wykazuje fenotyp dziki
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność IPTG w podłożu.
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność laktozy w podłożu.
W LABORATORIUM OTRZYMANO SZCZEP E. COLI DIPLOIDALNY POD WZGLĘDEM
OPERONU LAKTOZOWEGO.
FENOTYP TEGO SZCZEPU JEST NASTĘPUJĄCY: I – P + O + Z – Y + A + /I+P – O + Z + Y + A +.
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ NA TEMAT DZIAŁANIA OPERONU LAKTOZOWEGO W
PRZYPADKU TEGO SZCZEPU SĄ PRAWDZIWE? WYBIERZ CO NAJMNIEJ JEDNĄ ODPOWIEDŹ
Szczep ten powoduje powstanie barwnego produktu w obecności X-Gal oraz IPTG w podłożu
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność IPTG w podłożu
Szczep ten wykazuje konstytutywną ekspresję genów struktury
Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe
Szczep ten wykazuje taki sam poziom ekspresji genów struktury co haploidalny szczep dziki
Szczep ten nie jest wrażliwy na obecność laktozy w podłożu
Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe
ZASADA TOLERANCJI
antykodon zgodnie z tą zasada może rozpoznawać więcej niż jeden kodon
PYTANIE O TRANSLACJE
że wiązanie aminokwasów jest niekorzystne termodynamicznie i wymaga hydrolizy ATP
u prokariotów transkrypcja sprzężona z translacją, a u eukariontów nie
dodawane aminokwasy do C/N końca
że syntetaza aminoacylo-tRNA przeprowadzając aktywację aminokwasów tworzy produkt pośredni (nie pamiętam, czy to był aminoacyloadenylan) hydrolizując ATP z wytworzeniem pirofosforanu.
że wiązanie aminokwasów jest niekorzystne termodynamicznie i wymaga hydrolizy ATP
u prokariotów transkrypcja sprzężona z translacją, a u eukariontów nie
że syntetaza aminoacylo-tRNA przeprowadzając aktywację aminokwasów tworzy produkt pośredni (nie pamiętam, czy to był aminoacyloadenylan) hydrolizując ATP z wytworzeniem pirofosforanu.
PYTANIE O RECEPTORY HORMONÓW STEROIDOWYCH
że dwie domeny mają
że domena wiążąca DNA może się wiązać dzięki HTH
że domena wiążąca DNA ma dwa moduły cynkowe
jak większość receptorów są monomerami
że dwie domeny mają
COŚ W STYLU BIOCHEMICZKI KASI;)
W OPERONIE TRYPTOFANOWYM [TO TEN GDZIE JEST ATENUATOR, I TRANSKRYPCJA
SPRZĘŻONA Z TRANSLACJĄ; W ODCINKU LIDEROWYM SĄ 4 REJONY…] WPROWADZILI GEN
REPRESORA LAKTOZOWEGO, ALE DODATKOWO SAMOISTNIE ZASZŁA MUTACJA
UNIEMOŻLIWIAJĄCA PAROWANIE REJONU 3 Z 4 ODCINKA LIDEROWEGO [JAK SIĘ TAK
SPARUJE, TO SYGNAŁ TEN JEST OZNAKĄ ZAKOŃCZENIA TRANSKRYPCJI]
odpowiedzi dotyczą tego co się będzie działo w (nie)obecności IPTG i tryptofanu. (wszystkie możliwe kombinacje).
odpowiedzi dotyczą tego co się będzie działo w (nie)obecności IPTG i tryptofanu. (wszystkie możliwe kombinacje).
KONTROLA EKSPRESJI GENÓW U EUKARIOTA
pufy (jest to jakaś forma chromosomu) aktywują transkrypcje, luźna struktura
eny w rozluźnionej chromatydzie nieaktywne, zanim nie zostaną zaktywowane
aktywator i represor działają przez zmiany tworzenia kompleksu inicjującego
większość genów znajduje się pod kontrolą jednego aktywatora i represora
eukariotyczna polimeraza RNA samodzielnie transkrybuje mRNA
pufy (jest to jakaś forma chromosomu) aktywują transkrypcje, luźna struktura
eny w rozluźnionej chromatydzie nieaktywne, zanim nie zostaną zaktywowane
aktywator i represor działają przez zmiany tworzenia kompleksu inicjującego
KONTROLA EKSPRESJI GENÓW
sekwencje doprowadzające mRNA
rozluźnienie struktur upakowanych
alternatywny splicing
) regulacja poprzez kontrole inicjacji transkrypcji
sekwencje doprowadzające mRNA
rozluźnienie struktur upakowanych
alternatywny splicing
) regulacja poprzez kontrole inicjacji transkrypcji
TRANSLACJA MRNA U EUKARIOTA
może być regulowana przez kinazy białkowe
biorą udział białka wiążące z 5’ mRNA i inne czynniki inicjujące
kończy czynnik uwalniający
kodon AUG wybierany przez parowanie rejonu mRNA
mała podjednostka powyżej miejsca transkrypcji
ormylometionylo-tRNA rozpoczyna łańcuch
może być regulowana przez kinazy białkowe
biorą udział białka wiążące z 5’ mRNA i inne czynniki inicjujące
kończy czynnik uwalniający
ODCINEK LIDEROWY MRNA
koduje krotki peptyd testowy z 2 resztami trp
w obrębie genu trpD
ybosom zatrzymuje tak, że transkrypcja poniżej atenuatora
reszty trp obecne obok siebie
niedobór trp , z powodu brak tryptofanylo-tRNA rybosom zatrzymuje się na kodujących trp
krótki transkrypt liderowy kończy sekwencja poli(U)
transkrypcja operonu trp kontrolowana atenuatorem (
ybosom zatrzymuje tak, że transkrypcja poniżej atenuatora
reszty trp obecne obok siebie
niedobór trp , z powodu brak tryptofanylo-tRNA rybosom zatrzymuje się na kodujących trp
krótki transkrypt liderowy kończy sekwencja poli(U)
transkrypcja operonu trp kontrolowana atenuatorem (
REPRESORY TRANSKRYPCJI U EUCARYOTA
mają 2 rejony wiążące
np. deacylacja N-końców histonów
przyłączają się do rejonów cis, a same są trans
mają budowę modułową
np. deacylacja N-końców histonów
przyłączają się do rejonów cis, a same są trans
mają budowę modułową
IMMUNOPRECYPITACJA
dotyczy to euchromatyny
przeciwciało łączy się do Lys na N’ końcu
mają więcej etylowanych reszt
ukazane rejony są aktywne transkrypcyjnie
dotyczy to euchromatyny
ukazane rejony są aktywne transkrypcyjnie
KIEROWANIE BIAŁEK:
rozfałdowanie łańcuchów polipeptydowych – optymalna substancja do transportu
cząsteczki rozpoznające SRP to białka składające się z 7 łańcuchów polipeptydowych
wewnętrzne sekwencje sygnałowe nie są odcinane po przejściu przez błonę
SRP zapobiega przed elongacją i fałdowaniem
uwolnienie SRP z rybosomu powoduje zakończenie elongacji
rozfałdowanie łańcuchów polipeptydowych – optymalna substancja do transportu
SRP zapobiega przed elongacją i fałdowaniem
KTÓRE Z PONIŻSZYCH STWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH SEKWENCJI SYGNAŁOWYCH SĄ
POPRAWNE?
cząsteczką rozpoznającą sygnał (SRP) jest białkiem składającym się z …
SRP zapobiega przedwczesnej elongacji, a przez to fałdowaniu się białka
wewnętrzne sekwencje sygnałowe nie są odcinane po przejściu przez błonę ER
rozfałdowane łańcuchy polipeptydowe są optymalnymi substratami do transportu przez błonę
uwolnienie SRP z rybosomu powoduje zahamowanie elongacji polipeptydu
ykl ATP-ADP…sekwencję sygnałową z SRP i odłącza ją od …
SRP zapobiega przedwczesnej elongacji, a przez to fałdowaniu się białka
wewnętrzne sekwencje sygnałowe nie są odcinane po przejściu przez błonę ER
rozfałdowane łańcuchy polipeptydowe są optymalnymi substratami do transportu przez błonę
KTÓRE STWIERDZENIA DOTYCZĄCE ROLI BIAŁEK OCHRONNYCH SĄ POPRAWNE?
przykładem jest grupa białek szoku termicznego
umożliwiają na zwykle niedozwolone interakcje pomiędzy cząsteczkami
wiążą się z rosnącymi łańcuchami polipeptydowymi
kompleks ADP-chaoperon ma duże powinowactwo do białek rozfałdowanych
są powolnie działającymi ATPazami
wiążą się z rosnącymi łańcuchami polipeptydowymi
kompleks ADP-chaoperon ma duże powinowactwo do białek rozfałdowanych
są powolnie działającymi ATPazami