biolomolo egzamin

Antysensowne cząsteczki RNA przyłączają się do nie ulegającego translacji regionu 3’ docelowego RNA

Dwuniciowe interferujące cząsteczki RNA są wytwarzane z prekursorowego RNA kodowanego w genomie komórki.

Krótkie interferujące cząsteczki RNA wiążą się z rybosomem, aby zapobiec translacji wirusowych mRNA.

Dwuniciowe cząsteczki RNA wiążą się z białkami, które blokują ich translację.

Dwuniciowe cząsteczki RNA są cięte przez nukleazę na krótkie interferujące cząsteczki RNA

Interferencja RNA może być przyczyną braku produktu białkowego kodowanego przez transgen.

Dwuniciowe cząsteczki RNA są cięte przez nukleazę na krótkie interferujące cząsteczki RNA

Interferencja RNA może być przyczyną braku produktu białkowego kodowanego przez transgen.

Sekwencje utrzymujące niezależność domeny funkcjonalnej zapobiegają „wymianie informacji’’ między sąsiednimi domenami.

Sekwencja występująca wyłącznie w genomie Drosophilia melanogaster

sekwencje o długości 1­2 kb wyznaczające granice domen, tzw. domen funkcjonalnych charakteryzujących się zwartą strukturą

sekwencje które w swoich normalnych położeniach izolują poszczególne geny danej domeny funkcjonalnej

sekwencje mające zdolność znoszenia efektu pozycyjnego (tak), przejawiającego się w nieobecności izolatorów zamiennością lokalizacji, w której wbudowywany jest rekombinowany gen.

sekwencje które najprawdopodobniej do spełniania swych funkcji wymagają białek wiążących specyficznie zarówno izolatory jak i sieć włókien zbudowanych z RNA i białek przenikających całe jadro.

Sekwencje utrzymujące niezależność domeny funkcjonalnej zapobiegają „wymianie informacji’’ między sąsiednimi domenami.

sekwencje które najprawdopodobniej do spełniania swych funkcji wymagają białek wiążących specyficznie zarówno izolatory jak i sieć włókien zbudowanych z RNA i białek przenikających całe jadro.

jest jednym z głównych składników chromosomu Y

zawiera ona geny nieaktywne w pewnych komórkach lub na niektórych etapach cyklu komórkowego

jest ona głównym składnikiem ludzkich chromosomów płci

w jej skład wchodzi np DNA centromerów i telomerów

w jej skład wchodzi DNA nie zawierający żadnych genów.

w jej skład wchodzi DNA nie kodujący żadnych genów

można ją obserwować czasami w pewnych komórkach

w rejonach, w których występuje heterochromatyna konstytutywna można zaobserwować przy pomocy mikroskopu elektronowego pętle zbudowane z włókna chromatynowego.

zawiera ona DNA który ma zwartą strukturę

jest jednym z głównych składników chromosomu Y

w jej skład wchodzi np DNA centromerów i telomerów

w jej skład wchodzi DNA nie zawierający żadnych genów.

w jej skład wchodzi DNA nie kodujący żadnych genów

zawiera ona DNA który ma zwartą strukturę

Moduły komórkowo specyficzne

Moduły konstytutywne

Moduły represorów

Moduły odpowiedzi(response modules)

Moduł w kształcie palca cynkowego

Moduły regulatorów rozwoju

Moduły odpowiedzi(response modules)

Koaktywator, to białko, stymulujące inicjację transkrypcji przez specyficzne bezpośrednie wiązanie DNA.

Powszechną cechą aktywatorów transkrypcji jest ich zdolność do bezpośredniego oddziaływania z kompleksem preinicjacyjnym polimerazy RNAII przez tzw. domenę poliprolinową

Inicjacja transkrypcji u Eukaryota różni się od inicjacji transkrypcji jaka ma miejsce w komórkach bakteryjnych, między innymi tym, że podstawowy poziom inicjacji transkrypcji eukariotycznej jest stosunkowo wysoki dla większości promotorów, z wyjątkiem najsłabszych.

Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNAII i RNAIII, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNAI przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona

Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNAII, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami

Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNAII i RNAIII, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNAI przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona

Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNAII, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA, TFIIH) pozostają związane z polimerazą RNA umożliwiając reinicjację

Wszystkie podstawowe czynniki transkrypcyjne oddysocjowują od promotora ale promotor jest ciągle eksponowany, co umożliwia szybkie ponowne zbudowanie kompleksu inicjującego

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA i TFIIH) pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

Wszystkie podstawowe czynniki transkrypcyjne pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

Domena C­końcowa (CTD) polimerazy jest zaktywowana ze względu na defosforylację jaka miała miejsce w czasie pierwszej inicjacji

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA i TFIIH) pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

Wiąże cząsteczkę GTP potrzebną w procesie formowania kompleksu inicjacyjnego.

Blokuje grupę aminową Met, dzięki czemu translacja zachodzi w kierunku C­>N.

łączy inicjatorowy tRNA z dużą podjednostką rybosomu w czasie inicjacji translacji

Blokuje łańcuch boczny Met tak, że nie może ona oddziaływać z czynnikiem inicjacyjnym IF­3.

żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Blokuje grupę aminową Met, dzięki czemu translacja zachodzie w kierunku N­>C

żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Identyfikacji sekwencji istotnych dla inicjacji replikacji DNA w tych komórkach dokonano stosując techniki badawcze wcześniej użyte do ustalenia sekwencji oriC bakteryjnego.

Topnienie struktury podwójnej helisy DNA w miejscu inicjacji replikacji zachodzi w obrębie subdomeny B3.

Kompleks ORC działa jako pośrednik pomiędzy miejscem inicjacji replikacji z sygnałami regulacyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację inicjacji replikacji z cyklem komórkowym.

Typowa ARS, autonomicznie replikująca sekwencja, składa się z dwóch subdomen A i B1 które razem stanowią sekwencję rozpoznawaną przez białka inicjacyjne kompleksu ORC.

Typowa sekwencja ARS jest zwykle dłuższa niż oriC w genomie E.coli

Identyfikacji sekwencji istotnych dla inicjacji replikacji DNA w tych komórkach dokonano stosując techniki badawcze wcześniej użyte do ustalenia sekwencji oriC bakteryjnego.

Kompleks ORC działa jako pośrednik pomiędzy miejscem inicjacji replikacji z sygnałami regulacyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację inicjacji replikacji z cyklem komórkowym.

bezpośrednie oddziaływanie związku sygnalizującego z białkiem regulacyjnym obecnym w komórce ma miejsce tylko w przypadku komórek eukariotycznych.

laktoferyna, białko znajdowane w mleku ssaków, a w mniejszej ilości w krwioobiegu pełni rolę zewnątrzkomórkowego związku sygnalizującego, który może stymulować transkrypcję specyficznych genów. (wiąże żelazo/DNA, odgrywa rolę w obronie przed atakiem mikroorganizmów)

rola glukozy, w odpowiedzi diauksycznej operonu laktozowego polega na tym że wywiera ona pośredni wpływ na aktywator kataboliczny (CAP, ang catabolite activator protein) dokonuje tego przez hamowanie aktywności cyklazy adenylowej.

aktywatory transkrypcji, należące do nadrodziny receptorów jądrowych, są głównym celem dla hormonów steroidowych ­związków sygnalizujących wnikających do komórki i koordynujących szeroki zakres aktywności fizjologicznych u wyższych eukariontów.

związek sygnalizacyjny, który jest białkiem, może działać, na przykład przez oddziaływanie z eksonowymi wzmacniaczami lub wyciszaczami składania RNA.

laktoferyna, białko znajdowane w mleku ssaków, a w mniejszej ilości w krwioobiegu pełni rolę zewnątrzkomórkowego związku sygnalizującego, który może stymulować transkrypcję specyficznych genów. (wiąże żelazo/DNA, odgrywa rolę w obronie przed atakiem mikroorganizmów)

rola glukozy, w odpowiedzi diauksycznej operonu laktozowego polega na tym że wywiera ona pośredni wpływ na aktywator kataboliczny (CAP, ang catabolite activator protein) dokonuje tego przez hamowanie aktywności cyklazy adenylowej.

f) Metylacja DNA de novo to u myszy proces metylacji zależny od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b.

d) Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty C-­cytozyny wchodzącej w skład niektórych sekwencji 5’­CG­3’ a u roślin 5’­CNG­3’.

d) Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty G(guaniny) wchodzącej w skład niektórych sekwencji 5’­CG­3’ a u roślin 5’­CNG­3’.

a) Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzoru metylacji genomu.

c) Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowanych do promotorów, aktywujące ekspresję genów.

e) Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowanych do DNA, w miejscach komplementarnych do miejsc metylowanych w nici rodzicielskiej.

f) Metylacja DNA de novo to u myszy proces metylacji zależny od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b.

d) Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty C-­cytozyny wchodzącej w skład niektórych sekwencji 5’­CG­3’ a u roślin 5’­CNG­3’.

a) Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzoru metylacji genomu.

Niektóre z intein są specyficznymi endonukleazami zdolnymi do usuwania specyficznej sekwencji DNA w allelu który nie zawiera sekwencji kodującej inteinę

Inteina jest usuwana bezpośrednio po zakończeniu transkrypcji, czemu towarzyszy łączenie zewnętrznych segmentów, t.j ekstein

Wycinanie intein jest odpowiednikiem wycinania intronów z pre­mRNA.

Inteina to zewnętrzny lub wewnętrzny fragment białka usuwany przez cięcie proteolityczne prowadzące do powstania aktywnego białka

po wycięciu inteiny, eksteiny łączone są przez specyficzną ligazę białkową

Większość intein zidentyfikowano w białkach wyższych eukariotów.

Niektóre z intein są specyficznymi endonukleazami zdolnymi do usuwania specyficznej sekwencji DNA w allelu który nie zawiera sekwencji kodującej inteinę

Wycinanie intein jest odpowiednikiem wycinania intronów z pre­mRNA.

sumoilacja (dołączenie białka SUMO)

remodelowanie

Acetylacja

Ubikiwitynacja

Przemieszczenie trans

Metylacja

sumoilacja (dołączenie białka SUMO)

Acetylacja

Ubikiwitynacja

Metylacja

kaseta CAAT

kaseta Pribnowa

rejon –35

kaseta Hognessa

sekwencja zawierająca wiele reszt purynowych

kaseta Pribnowa

rejon –35

Southern

Kosmidy

Yac­i

Klonowanie DNA

RLFP

Biblioteki genomowe

Southern

Kosmidy

Yac­i

Klonowanie DNA

RLFP

siła powstająca przez mostki poprzeczne między A i B

ramiona podwłókien A i B przyłączone są do kinezyny

poszczególne pary mikrotubul są trzymane razem przez łączniki zbudowane z dyneiny

ramiona podwłókien A są zbudowane z dyneiny wykazującej aktywność ATPazową

gł. Składnikiem włókien rzęsek komórek eucaryotycznych są mikrofilamenty tubulinowe, które wchodzą w skład podstawowej wiązki włókien zwanej aksodyskiem

dyneina przyłącza się do A

ramiona podwłókien A są zbudowane z dyneiny wykazującej aktywność ATPazową

Jest semikonserwatywna

nie potrzebują ATP

topoizomeraza I tnie dwie nici, topoizomeraza II tnie jedną nić

gyraza­ wymaga ATP, odpowiada za superskręty

odp z SSB

Jest semikonserwatywna

gyraza­ wymaga ATP, odpowiada za superskręty

Opryszczka

są polimorficzne i odrzucają przeszczepy

MHC II­ cd8

MHC I­ cd 4

kodowane przez HLA

układ zawiera 3 grupy MHC I, MHC II, MHC III

są polimorficzne i odrzucają przeszczepy

kodowane przez HLA

układ zawiera 3 grupy MHC I, MHC II, MHC III

3 etapy­ etap drugià temperatura nie zalezy od długości startera; od długości startera zależy czas trwania drugiego etapu

białaczka

wymaga polimerazy DNA i czterech deoksynukleotydów

pozwala na wykrycie niewielkich wirusów

coś z rearanżacjami chromosomów

potrzebuje dwóch starterów komplementarnych do siebie jak w metodzie dideoksy

białaczka

wymaga polimerazy DNA i czterech deoksynukleotydów

pozwala na wykrycie niewielkich wirusów

10^8

Różne rodzaje przeciwciał powstają przez ...

V,D,J,C

Różne ramki odczytu

10^8

V,D,J,C

wewnętrzne sekwencje sygnałowe nie są odcinane po przejściu przez błonę ER

uwolnienie SRP z rybosomu powoduje zahamowanie elongacji polipeptydu

Rozfałdowane łańcuchy polipeptydowe są optymalnymi substratami do transportu przez błonę

cząsteczka rozpoznająca sygnał (SRP) jest białkiem składającym się z 7 a­ helis/ łańcuchów polipeptydowych

Cykl ATP­ADP... sekwencję sygnałową z SRP i odłącza ją od

SRP zapobiega przedwczesnej elongacji, a przez to fałdowaniu się białka

wewnętrzne sekwencje sygnałowe nie są odcinane po przejściu przez błonę ER

Rozfałdowane łańcuchy polipeptydowe są optymalnymi substratami do transportu przez błonę

SRP zapobiega przedwczesnej elongacji, a przez to fałdowaniu się białka