ozi <3

Dwuniciowe cząsteczki RNA wiążą się z białkami, które blokują ich translację.

Krótkie interferujące cząsteczki RNA wiążą się z rybosomem, aby zapobiec translacji wirusowych mRNA.

Interferencja RNA może być przyczyną braku produktu białkowego kodowanego przez transgen.

Antysensowne cząsteczki RNA przyłączają się do nie ulegającego translacji regionu 3’ docelowego RNA

Dwuniciowe interferujące cząsteczki RNA są wytwarzane z prekursorowego RNA kodowanego w genomie komórki.

Dwuniciowe cząsteczki RNA są cięte przez nukleazę na krótkie interferujące cząsteczki RNA.

Interferencja RNA może być przyczyną braku produktu białkowego kodowanego przez transgen.

Dwuniciowe cząsteczki RNA są cięte przez nukleazę na krótkie interferujące cząsteczki RNA.

sekwencje mające zdolność znoszenia efektu pozycyjnego (tak), przejawiającego się w nieobecności izolatorów zamiennością lokalizacji, w której wbudowywany jest rekombinowany gen.

Sekwencja występująca wyłącznie w genomie Drosophilia melanogaster.

sekwencje o długości 1­2 kb wyznaczające granice domen, tzw. domen funkcjonalnych charakteryzujących się zwartą strukturą

sekwencje które w swoich normalnych położeniach izolują poszczególne geny danej domeny funkcjonalnej

sekwencje które najprawdopodobniej do spełniania swych funkcji wymagają białek wiążących specyficznie zarówno izolatory jak i sieć włókien zbudowanych z RNA i białek przenikających całe jadro.

Sekwencje utrzymujące niezależność domeny funkcjonalnej zapobiegają „wymianie informacji’’ między sąsiednimi domenami.

sekwencje które najprawdopodobniej do spełniania swych funkcji wymagają białek wiążących specyficznie zarówno izolatory jak i sieć włókien zbudowanych z RNA i białek przenikających całe jadro.

Sekwencje utrzymujące niezależność domeny funkcjonalnej zapobiegają „wymianie informacji’’ między sąsiednimi domenami.

można ją obserwować czasami w pewnych komórkach. – konstytutywna – zawsze zwarta,

w jej skład wchodzi DNA nie kodujący żadnych genów

w jej skład wchodzi DNA nie zawierający żadnych genów.

jest ona głównym składnikiem ludzkich chromosomów płc

jest jednym z głównych składników chromosomu Y

zawiera ona DNA który ma zwartą strukturę

w jej skład wchodzi np DNA centromerów i telomerów.

zawiera ona geny nieaktywne w pewnych komórkach lub na niektórych etapach cyklu komórkowego

) w rejonach, w których występuje heterochromatyna konstytutywna można zaobserwować przy pomocy mikroskopu elektronowego pętle zbudowane z włókna chromatynowego

w jej skład wchodzi DNA nie kodujący żadnych genów

w jej skład wchodzi DNA nie zawierający żadnych genów.

jest jednym z głównych składników chromosomu Y

zawiera ona DNA który ma zwartą strukturę

w jej skład wchodzi np DNA centromerów i telomerów.

Moduły represorów

Moduły regulatorów rozwoju

Moduły komórkowo specyficzne

Moduły odpowiedzi

Moduł w kształcie palca cynkowego

Moduły konstytutywne

Moduły odpowiedzi

Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNAII, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami

Koaktywator, to białko, stymulujące inicjację transkrypcji przez specyficzne bezpośrednie wiązanie DNA.

Powszechną cechą aktywatorów transkrypcji jest ich zdolność do bezpośredniego oddziaływania z kompleksem preinicjacyjnym polimerazy RNAII przez tzw. domenę poliprolinową

Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNAII i RNAIII, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNAI przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona

Inicjacja transkrypcji u Eukaryota różni się od inicjacji transkrypcji jaka ma miejsce w komórkach bakteryjnych, między innymi tym, że podstawowy poziom inicjacji transkrypcji eukariotycznej jest stosunkowo wysoki dla większości promotorów, z wyjątkiem najsłabszych

Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNAII, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami

Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNAII i RNAIII, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNAI przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA, TFIIH) pozostają związane z polimerazą RNA umożliwiając reinicjację.

Wszystkie podstawowe czynniki transkrypcyjne pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA i TFIIH) pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

Domena C­końcowa (CTD) polimerazy jest zaktywowana ze względu na defosforylację jaka miała miejsce w czasie pierwszej inicjacji

Wszystkie podstawowe czynniki transkrypcyjne oddysocjowują od promotora ale promotor jest ciągle eksponowany, co umożliwia szybkie ponowne zbudowanie kompleksu inicjującego

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA i TFIIH) pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

łączy inicjatorowy tRNA z dużą podjednostką rybosomu w czasie inicjacji translacji

) Blokuje łańcuch boczny Met tak, że nie może ona oddziaływać z czynnikiem inicjacyjnym IF­3.

Blokuje grupę aminową Met, dzięki czemu translacja zachodzi w kierunku C­>N.

Wiąże cząsteczkę GTP potrzebną w procesie formowania kompleksu inicjacyjnego.

Blokuje grupę aminową Met, dzięki czemu translacja zachodzie w kierunku N­>C

żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Topnienie struktury podwójnej helisy DNA w miejscu inicjacji replikacji zachodzi w obrębie subdomeny B3

Identyfikacji sekwencji istotnych dla inicjacji replikacji DNA w tych komórkach dokonano stosując techniki badawcze wcześniej użyte do ustalenia sekwencji oriC bakteryjnego.

Kompleks ORC działa jako pośrednik pomiędzy miejscem inicjacji replikacji z sygnałami regulacyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację inicjacji replikacji z cyklem komórkowym.

Typowa ARS, autonomicznie replikująca sekwencja, składa się z dwóch subdomen A i B1 które razem stanowią sekwencję rozpoznawaną przez białka inicjacyjne kompleksu ORC.

Typowa sekwencja ARS jest zwykle dłuższa niż oriC w genomie E.coli

Identyfikacji sekwencji istotnych dla inicjacji replikacji DNA w tych komórkach dokonano stosując techniki badawcze wcześniej użyte do ustalenia sekwencji oriC bakteryjnego.

Kompleks ORC działa jako pośrednik pomiędzy miejscem inicjacji replikacji z sygnałami regulacyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację inicjacji replikacji z cyklem komórkowym.

bezpośrednie oddziaływanie związku sygnalizującego z białkiem regulacyjnym obecnym w komórce ma miejsce tylko w przypadku komórek eukariotycznyc

rola glukozy, w odpowiedzi diauksycznej operonu laktozowego polega na tym że wywiera ona pośredni wpływ na aktywator kataboliczny (CAP, ang catabolite activator protein) dokonuje tego przez hamowanie aktywności cyklazy adenylowej

związek sygnalizacyjny, który jest białkiem, może działać, na przykład przez oddziaływanie z eksonowymi wzmacniaczami lub wyciszaczami składania RNA

laktoferyna, białko znajdowane w mleku ssaków, a w mniejszej ilości w krwioobiegu pełni rolę zewnątrzkomórkowego związku sygnalizującego, który może stymulować transkrypcję specyficznych genów.

aktywatory transkrypcji, należące do nadrodziny receptorów jądrowych, są głównym celem dla hormonów steroidowych ­związków sygnalizujących wnikających do komórki i koordynujących szeroki zakres aktywności fizjologicznych u wyższych eukariontów.

rola glukozy, w odpowiedzi diauksycznej operonu laktozowego polega na tym że wywiera ona pośredni wpływ na aktywator kataboliczny (CAP, ang catabolite activator protein) dokonuje tego przez hamowanie aktywności cyklazy adenylowej

laktoferyna, białko znajdowane w mleku ssaków, a w mniejszej ilości w krwioobiegu pełni rolę zewnątrzkomórkowego związku sygnalizującego, który może stymulować transkrypcję specyficznych genów.

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowanych do DNA, w miejscach komplementarnych do miejsc metylowanych w nici rodzicielskiej

) Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty G(guaniny)

Metylacja DNA de novo to u myszy proces metylacji zależny od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b.

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowanych do promotorów, aktywujące ekspresję genów.

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzoru metylacji genomu.

Metylacja DNA de novo to u myszy proces metylacji zależny od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b.

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzoru metylacji genomu.

Inteina to zewnętrzny lub wewnętrzny fragment białka usuwany przez cięcie proteolityczne prowadzące do powstania aktywnego białka

Wycinanie intein jest odpowiednikiem wycinania intronów z pre-mRNA

Niektóre z intein są specyficznymi endonukleazami zdolnymi do usuwania specyficznej sekwencji DNA w allelu który nie zawiera sekwencji kodującej inteinę.

Inteina jest usuwana bezpośrednio po zakończeniu transkrypcji, czemu towarzyszy łączenie zewnętrznych segmentów, t.j ekstein.

po wycięciu inteiny, eksteiny łączone są przez specyficzną ligazę białkową

Większość intein zidentyfikowano w białkach wyższych eukariotów

Wycinanie intein jest odpowiednikiem wycinania intronów z pre-mRNA

Niektóre z intein są specyficznymi endonukleazami zdolnymi do usuwania specyficznej sekwencji DNA w allelu który nie zawiera sekwencji kodującej inteinę.

Ubikiwitynacja

sumoilacja (dołączenie białka SUMO)

Przemieszczenie trans

Acetylacja

remodelowanie

Metylacja

Ubikiwitynacja

sumoilacja (dołączenie białka SUMO)

Acetylacja

Metylacja

sekwencja zawierająca wiele reszt purynowych

kaseta Pribnowa

rejon –35

kaseta Hognessa

kaseta CAAT

kaseta Pribnowa

rejon –35

Kosmidy

RLFP

Yac-I

Klonowanie DNA

Southern

Biblioteki genomowe

Kosmidy

RLFP

Yac-I

Klonowanie DNA

Southern

ramiona podwłókien A i B przyłączone są do kinezyny

dyneina przyłącza się do A

ramiona podwłókien A są zbudowane z dyneiny wykazującej aktywność ATPazową

siła powstająca przez mostki poprzeczne między A i B

gł. Składnikiem włókien rzęsek komórek eucaryotycznych są mikrofilamenty tubulinowe, które wchodzą w skład podstawowej wiązki włókien zwanej aksodyskiem

poszczególne pary mikrotubul są trzymane razem przez łączniki zbudowane z dyneiny

ramiona podwłókien A są zbudowane z dyneiny wykazującej aktywność ATPazową

LMM tworzy filamenty, brak aktywności ATPazy

HMM tworzy filamenty, brak aktywności ATPazy

LMM nie tworzy filamentów

Fragment S1 HMM - jest ATPazą, ale nie jest zbudowana z mikrotubul aktynowych

HMM nie tworzy filamentów

LMM tworzy filamenty, brak aktywności ATPazy

Fragment S1 HMM - jest ATPazą, ale nie jest zbudowana z mikrotubul aktynowych

HMM nie tworzy filamentów

nie potrzebują ATP

Jest semikonserwatywna

gyraza­ wymaga ATP, odpowiada za superskręty

odp z SSB

topoizomeraza I tnie dwie nici, topoizomeraza II tnie jedną nić

Jest semikonserwatywna

gyraza­ wymaga ATP, odpowiada za superskręty

Opryszczka

układ zawiera 3 grupy MHC I, MHC II, MHC III

MHC II- cd8

kodowane przez HLA

są polimorficzne i odrzucają przeszczepy

MHC I- cd 4

układ zawiera 3 grupy MHC I, MHC II, MHC III

kodowane przez HLA

są polimorficzne i odrzucają przeszczepy

białaczka

coś z rearanżacjami chromosomów

wymaga polimerazy DNA i czterech deoksynukleotydów

3 etapy­ etap drugià temperatura nie zalezy od długości startera; od długości startera zależy czas trwania drugiego etapu

potrzebuje dwóch starterów komplementarnych do siebie jak w metodzie dideoksy

pozwala na wykrycie niewielkich wirusów

białaczka

wymaga polimerazy DNA i czterech deoksynukleotydów

pozwala na wykrycie niewielkich wirusów

Różne rodzaje przeciwciał powstają przez ..

V,D,J,C

10^8

Różne ramki odczytu

V,D,J,C

10^8