ozi <3

Antysensowne cząsteczki RNA przyłączają się do nie ulegającego translacji regionu 3’ docelowego RNA

Dwuniciowe cząsteczki RNA są cięte przez nukleazę na krótkie interferujące cząsteczki RNA.

Interferencja RNA może być przyczyną braku produktu białkowego kodowanego przez transgen.

Dwuniciowe cząsteczki RNA wiążą się z białkami, które blokują ich translację.

Krótkie interferujące cząsteczki RNA wiążą się z rybosomem, aby zapobiec translacji wirusowych mRNA.

Dwuniciowe interferujące cząsteczki RNA są wytwarzane z prekursorowego RNA kodowanego w genomie komórki.

Dwuniciowe cząsteczki RNA są cięte przez nukleazę na krótkie interferujące cząsteczki RNA.

Interferencja RNA może być przyczyną braku produktu białkowego kodowanego przez transgen.

sekwencje mające zdolność znoszenia efektu pozycyjnego (tak), przejawiającego się w nieobecności izolatorów zamiennością lokalizacji, w której wbudowywany jest rekombinowany gen.

sekwencje o długości 1­2 kb wyznaczające granice domen, tzw. domen funkcjonalnych charakteryzujących się zwartą strukturą

Sekwencja występująca wyłącznie w genomie Drosophilia melanogaster.

sekwencje które najprawdopodobniej do spełniania swych funkcji wymagają białek wiążących specyficznie zarówno izolatory jak i sieć włókien zbudowanych z RNA i białek przenikających całe jadro.

sekwencje które w swoich normalnych położeniach izolują poszczególne geny danej domeny funkcjonalnej

Sekwencje utrzymujące niezależność domeny funkcjonalnej zapobiegają „wymianie informacji’’ między sąsiednimi domenami.

sekwencje które najprawdopodobniej do spełniania swych funkcji wymagają białek wiążących specyficznie zarówno izolatory jak i sieć włókien zbudowanych z RNA i białek przenikających całe jadro.

Sekwencje utrzymujące niezależność domeny funkcjonalnej zapobiegają „wymianie informacji’’ między sąsiednimi domenami.

w jej skład wchodzi DNA nie kodujący żadnych genów

) w rejonach, w których występuje heterochromatyna konstytutywna można zaobserwować przy pomocy mikroskopu elektronowego pętle zbudowane z włókna chromatynowego

można ją obserwować czasami w pewnych komórkach. – konstytutywna – zawsze zwarta,

jest ona głównym składnikiem ludzkich chromosomów płc

w jej skład wchodzi DNA nie zawierający żadnych genów.

w jej skład wchodzi np DNA centromerów i telomerów.

zawiera ona DNA który ma zwartą strukturę

zawiera ona geny nieaktywne w pewnych komórkach lub na niektórych etapach cyklu komórkowego

jest jednym z głównych składników chromosomu Y

w jej skład wchodzi DNA nie kodujący żadnych genów

w jej skład wchodzi DNA nie zawierający żadnych genów.

w jej skład wchodzi np DNA centromerów i telomerów.

zawiera ona DNA który ma zwartą strukturę

jest jednym z głównych składników chromosomu Y

Moduły odpowiedzi

Moduł w kształcie palca cynkowego

Moduły konstytutywne

Moduły represorów

Moduły komórkowo specyficzne

Moduły regulatorów rozwoju

Moduły odpowiedzi

Powszechną cechą aktywatorów transkrypcji jest ich zdolność do bezpośredniego oddziaływania z kompleksem preinicjacyjnym polimerazy RNAII przez tzw. domenę poliprolinową

Koaktywator, to białko, stymulujące inicjację transkrypcji przez specyficzne bezpośrednie wiązanie DNA.

Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNAII, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami

Inicjacja transkrypcji u Eukaryota różni się od inicjacji transkrypcji jaka ma miejsce w komórkach bakteryjnych, między innymi tym, że podstawowy poziom inicjacji transkrypcji eukariotycznej jest stosunkowo wysoki dla większości promotorów, z wyjątkiem najsłabszych

Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNAII i RNAIII, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNAI przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona

Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNAII, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami

Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNAII i RNAIII, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNAI przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA i TFIIH) pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA, TFIIH) pozostają związane z polimerazą RNA umożliwiając reinicjację.

Wszystkie podstawowe czynniki transkrypcyjne oddysocjowują od promotora ale promotor jest ciągle eksponowany, co umożliwia szybkie ponowne zbudowanie kompleksu inicjującego

Domena C­końcowa (CTD) polimerazy jest zaktywowana ze względu na defosforylację jaka miała miejsce w czasie pierwszej inicjacji

Wszystkie podstawowe czynniki transkrypcyjne pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA i TFIIH) pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

) Blokuje łańcuch boczny Met tak, że nie może ona oddziaływać z czynnikiem inicjacyjnym IF­3.

żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Wiąże cząsteczkę GTP potrzebną w procesie formowania kompleksu inicjacyjnego.

Blokuje grupę aminową Met, dzięki czemu translacja zachodzie w kierunku N­>C

łączy inicjatorowy tRNA z dużą podjednostką rybosomu w czasie inicjacji translacji

Blokuje grupę aminową Met, dzięki czemu translacja zachodzi w kierunku C­>N.

żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Typowa ARS, autonomicznie replikująca sekwencja, składa się z dwóch subdomen A i B1 które razem stanowią sekwencję rozpoznawaną przez białka inicjacyjne kompleksu ORC.

Kompleks ORC działa jako pośrednik pomiędzy miejscem inicjacji replikacji z sygnałami regulacyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację inicjacji replikacji z cyklem komórkowym.

Identyfikacji sekwencji istotnych dla inicjacji replikacji DNA w tych komórkach dokonano stosując techniki badawcze wcześniej użyte do ustalenia sekwencji oriC bakteryjnego.

Typowa sekwencja ARS jest zwykle dłuższa niż oriC w genomie E.coli

Topnienie struktury podwójnej helisy DNA w miejscu inicjacji replikacji zachodzi w obrębie subdomeny B3

Kompleks ORC działa jako pośrednik pomiędzy miejscem inicjacji replikacji z sygnałami regulacyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację inicjacji replikacji z cyklem komórkowym.

Identyfikacji sekwencji istotnych dla inicjacji replikacji DNA w tych komórkach dokonano stosując techniki badawcze wcześniej użyte do ustalenia sekwencji oriC bakteryjnego.

aktywatory transkrypcji, należące do nadrodziny receptorów jądrowych, są głównym celem dla hormonów steroidowych ­związków sygnalizujących wnikających do komórki i koordynujących szeroki zakres aktywności fizjologicznych u wyższych eukariontów.

laktoferyna, białko znajdowane w mleku ssaków, a w mniejszej ilości w krwioobiegu pełni rolę zewnątrzkomórkowego związku sygnalizującego, który może stymulować transkrypcję specyficznych genów.

związek sygnalizacyjny, który jest białkiem, może działać, na przykład przez oddziaływanie z eksonowymi wzmacniaczami lub wyciszaczami składania RNA

rola glukozy, w odpowiedzi diauksycznej operonu laktozowego polega na tym że wywiera ona pośredni wpływ na aktywator kataboliczny (CAP, ang catabolite activator protein) dokonuje tego przez hamowanie aktywności cyklazy adenylowej

bezpośrednie oddziaływanie związku sygnalizującego z białkiem regulacyjnym obecnym w komórce ma miejsce tylko w przypadku komórek eukariotycznyc

laktoferyna, białko znajdowane w mleku ssaków, a w mniejszej ilości w krwioobiegu pełni rolę zewnątrzkomórkowego związku sygnalizującego, który może stymulować transkrypcję specyficznych genów.

rola glukozy, w odpowiedzi diauksycznej operonu laktozowego polega na tym że wywiera ona pośredni wpływ na aktywator kataboliczny (CAP, ang catabolite activator protein) dokonuje tego przez hamowanie aktywności cyklazy adenylowej

Metylacja DNA de novo to u myszy proces metylacji zależny od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b.

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowanych do promotorów, aktywujące ekspresję genów.

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzoru metylacji genomu.

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowanych do DNA, w miejscach komplementarnych do miejsc metylowanych w nici rodzicielskiej

) Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty G(guaniny)

Metylacja DNA de novo to u myszy proces metylacji zależny od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b.

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzoru metylacji genomu.

Inteina to zewnętrzny lub wewnętrzny fragment białka usuwany przez cięcie proteolityczne prowadzące do powstania aktywnego białka

Inteina jest usuwana bezpośrednio po zakończeniu transkrypcji, czemu towarzyszy łączenie zewnętrznych segmentów, t.j ekstein.

Większość intein zidentyfikowano w białkach wyższych eukariotów

po wycięciu inteiny, eksteiny łączone są przez specyficzną ligazę białkową

Wycinanie intein jest odpowiednikiem wycinania intronów z pre-mRNA

Niektóre z intein są specyficznymi endonukleazami zdolnymi do usuwania specyficznej sekwencji DNA w allelu który nie zawiera sekwencji kodującej inteinę.

Wycinanie intein jest odpowiednikiem wycinania intronów z pre-mRNA

Niektóre z intein są specyficznymi endonukleazami zdolnymi do usuwania specyficznej sekwencji DNA w allelu który nie zawiera sekwencji kodującej inteinę.

Metylacja

Ubikiwitynacja

Acetylacja

Przemieszczenie trans

sumoilacja (dołączenie białka SUMO)

remodelowanie

Metylacja

Ubikiwitynacja

Acetylacja

sumoilacja (dołączenie białka SUMO)

kaseta Pribnowa

kaseta Hognessa

kaseta CAAT

rejon –35

sekwencja zawierająca wiele reszt purynowych

kaseta Pribnowa

rejon –35

Southern

Kosmidy

Biblioteki genomowe

RLFP

Yac-I

Klonowanie DNA

Southern

Kosmidy

RLFP

Yac-I

Klonowanie DNA

siła powstająca przez mostki poprzeczne między A i B

poszczególne pary mikrotubul są trzymane razem przez łączniki zbudowane z dyneiny

ramiona podwłókien A i B przyłączone są do kinezyny

dyneina przyłącza się do A

gł. Składnikiem włókien rzęsek komórek eucaryotycznych są mikrofilamenty tubulinowe, które wchodzą w skład podstawowej wiązki włókien zwanej aksodyskiem

ramiona podwłókien A są zbudowane z dyneiny wykazującej aktywność ATPazową

ramiona podwłókien A są zbudowane z dyneiny wykazującej aktywność ATPazową

HMM nie tworzy filamentów

LMM nie tworzy filamentów

LMM tworzy filamenty, brak aktywności ATPazy

Fragment S1 HMM - jest ATPazą, ale nie jest zbudowana z mikrotubul aktynowych

HMM tworzy filamenty, brak aktywności ATPazy

HMM nie tworzy filamentów

LMM tworzy filamenty, brak aktywności ATPazy

Fragment S1 HMM - jest ATPazą, ale nie jest zbudowana z mikrotubul aktynowych

odp z SSB

gyraza­ wymaga ATP, odpowiada za superskręty

topoizomeraza I tnie dwie nici, topoizomeraza II tnie jedną nić

Jest semikonserwatywna

nie potrzebują ATP

gyraza­ wymaga ATP, odpowiada za superskręty

Jest semikonserwatywna

MHC I- cd 4

układ zawiera 3 grupy MHC I, MHC II, MHC III

Opryszczka

MHC II- cd8

kodowane przez HLA

są polimorficzne i odrzucają przeszczepy

układ zawiera 3 grupy MHC I, MHC II, MHC III

kodowane przez HLA

są polimorficzne i odrzucają przeszczepy

potrzebuje dwóch starterów komplementarnych do siebie jak w metodzie dideoksy

białaczka

3 etapy­ etap drugià temperatura nie zalezy od długości startera; od długości startera zależy czas trwania drugiego etapu

coś z rearanżacjami chromosomów

wymaga polimerazy DNA i czterech deoksynukleotydów

pozwala na wykrycie niewielkich wirusów

białaczka

wymaga polimerazy DNA i czterech deoksynukleotydów

pozwala na wykrycie niewielkich wirusów

10^8

Różne ramki odczytu

V,D,J,C

Różne rodzaje przeciwciał powstają przez ..

10^8

V,D,J,C