Biologia molekularna - egzamin

kończy czynnik uwalniający

ormylometionylo-tRNA rozpoczyna łańcuch

biorą udział białka wiążące z 5’ mRNA i inne czynniki inicjujące

może być regulowana przez kinazy białkowe

mała podjednostka powyżej miejsca transkrypcji

kodon AUG wybierany przez parowanie rejonu mRNA

kończy czynnik uwalniający

biorą udział białka wiążące z 5’ mRNA i inne czynniki inicjujące

może być regulowana przez kinazy białkowe

czynniki elongacyjne EF-Ts i EF-Tu

mRNA policistronowe

Tu oddziałuje z tRNA oprócz fMet-tRNA

EF-Ts wiąże nukleotyd podlegający hydrolizie

miejscem translacji jest kodom met AUG za sekwencją bogatą w puryny komplementarną do 16s tRNA

formylometionylo-tRNA powstaje w reakcji

mRNA policistronowe

Tu oddziałuje z tRNA oprócz fMet-tRNA

miejscem translacji jest kodom met AUG za sekwencją bogatą w puryny komplementarną do 16s tRNA

rozpoczęcie na kodonie przez specyficzne pre-tRNA i kodonu

aminokwasy aktywowane przez przyłączenia do tRNA

aminokwasy dodawane do N-końca

wiązanie peptydowe aminoacylo-tRNA miejsce A i reszta peptydylowa miejsca P

rozpoczęcie na kodonie przez specyficzne pre-tRNA i kodonu

aminokwasy aktywowane przez przyłączenia do tRNA

aminokwasy dodawane do N-końca

wiązanie peptydowe aminoacylo-tRNA miejsce A i reszta peptydylowa miejsca P

IF1 i IF3 dostarczają aminoacylo-tRNA do rybosomu

tRNA komplementarny do dużego segmentu

IF2 zdolny do hydrolizy GTP, dzięki czemu dostarcza energii do translacji

IF2 oddziałuje z podjednostka dużą

aminoacylo-tRNA wiąże się do miejsca P

IF2 zdolny do hydrolizy GTP, dzięki czemu dostarcza energii do translacji

aminoacylo-tRNA wiąże się do miejsca P

produkt przejściowy którego grupa karboksylowa tworzy wiązanie bezwodnikowe z ortofosforanem

większość syntetaz ma właściwości korekcyjne

estry aminokwasów syntetyzowane na końcu 3’ tRNA

wszystkie syntetazy rozpoznają tRNA oddziałując z pętlą antykodonu

potrzebne ATP

reakcja katalizowana I etapowa

produkt przejściowy którego grupa karboksylowa tworzy wiązanie bezwodnikowe z ortofosforanem

większość syntetaz ma właściwości korekcyjne

H1 rdzeń nukleosomu

histony wiążą się z nicią wiodącą

sekwencje powtórzeniowe to znaczny % DNA eukariotycznego

silnie zasadowe białka, ładunek ‘+’

140 par zasad otacza 8 białek histonowych

białka kodowane przez pojedyncze kopie genów

białka aktywatorami transkrypcji podjednostek

replikacja eukariotycznego chromosomu to kilka widełek

mRNA histonowe ulega adenylacji

białka histonowe H1, H2A, H2B, H3, H4

histony nie maja intronów

geny kodujące histony wielokrotnie powtórzone

histony wiążą się z nicią wiodącą

sekwencje powtórzeniowe to znaczny % DNA eukariotycznego

silnie zasadowe białka, ładunek ‘+’

białka kodowane przez pojedyncze kopie genów

replikacja eukariotycznego chromosomu to kilka widełek

białka histonowe H1, H2A, H2B, H3, H4

geny kodujące histony wielokrotnie powtórzone

muszą aktywować polimerazę DNA

mogą się wiązać do DNA w białkach pęcherzyka

muszą mieć zdolność wchodzenia do jąderka

musi wiązać się do histonów

zdolność wchodzenia do jądra

muszą aktywować polimerze RNA

alternatywny splicing

sekwencje doprowadzające mRNA

rozluźnienie struktur upakowanych

regulacja tworzy kompleks inicjujący transkrypcję

alternatywny splicing

sekwencje doprowadzające mRNA

rozluźnienie struktur upakowanych

regulacja tworzy kompleks inicjujący transkrypcję

większość genów znajduje się pod kontrolą jednego aktywatora i represora

aktywator i represor działają przez zmiany tworzenia kompleksu inicjującego

pufy aktywują transkrypcje, luźna struktura

geny w rozluźnionej chromatydzie nieaktywne, zanim nie zostaną zaktywowane

eukariotyczna polimeraza RNA samodzielnie transkrybuje mRNA

aktywator i represor działają przez zmiany tworzenia kompleksu inicjującego

pufy aktywują transkrypcje, luźna struktura

geny w rozluźnionej chromatydzie nieaktywne, zanim nie zostaną zaktywowane

odwrotna transkryptaza 5’→3’

syntezuje nić bogatą w G

RNA jest matrycą

wymaga matrycy

mają aktywność polimerazy RNA

syntezuje nic w kierunku 5’→3’

nie uzupełniają nici opóźnionej

odwrotna transkryptaza 5’→3’

syntezuje nić bogatą w G

RNA jest matrycą

wymaga matrycy

syntezuje nic w kierunku 5’→3’

nie uzupełniają nici opóźnionej

wiąże jako monomer

wiąże specyficznie do sekwencji DNA rozpoznawanych przez białko cro

rożne powinowactwo do miejsc OR

rożne powinowactwo przez białko lex A

ma miejsce wiązania ara

wiąże specyficznie do sekwencji DNA rozpoznawanych przez białko cro

rożne powinowactwo do miejsc OR

segregacje selektywne RNA

przetasowanie ekspresji genów

regulacja kompleksu inicjującego translację

segregacje selektywne RNA

przetasowanie ekspresji genów

regulacja kompleksu inicjującego translację

jest allosterycznie aktywowana przez niemetaboliczny składnik IPTG (izopropylotiogalaktozyd)

jest produkowana z jednostki genu zwanej operonem

hydrolizuje wiązanie 1,4-β oligosacharydy laktozy i tworzy galaktozę i glukozę

obecna w rożnych stężeniach zależnie od źródła węgla używanego do wzrostu

tworzy wiązanie 1,6-β oligosacharydu allolaktozy

jej poziom wzrasta w koordynacji z permeazą galaktozydową i acetylofransferazą tiogalaktozydową

jest produkowana z jednostki genu zwanej operonem

hydrolizuje wiązanie 1,4-β oligosacharydy laktozy i tworzy galaktozę i glukozę

obecna w rożnych stężeniach zależnie od źródła węgla używanego do wzrostu

tworzy wiązanie 1,6-β oligosacharydu allolaktozy

jej poziom wzrasta w koordynacji z permeazą galaktozydową i acetylofransferazą tiogalaktozydową

Q potrzebne, gdy są transkrybowane geny białka główki i ogonka wirusa oraz białka konieczne do lizy komórki gospodarza

syntetyzuje 3 rożne klasy mRNA, które są wyznaczane poprzez czas po infekcji ich pojawienia

początkowo produkuje dwie cząsteczki jądra, pełni rolę inhibitora syntezy λ represora, a inną gra rolę końca transkrypcji

niosą programowaną syntezę białek potrzebnych do replikacji genów i produkcji ich strukturalnych komponentów

N powoduje produkcję białka niezbędnego do replikacji DNA faga i rekombinacji

tworzą produkty genów N i Q, które działają jako białka regulacji pozytywnej, prowadzące sekwencyjną λ-kodującego białka

N i Q zapobiegają końcu transkrypcji

Q potrzebne, gdy są transkrybowane geny białka główki i ogonka wirusa oraz białka konieczne do lizy komórki gospodarza

syntetyzuje 3 rożne klasy mRNA, które są wyznaczane poprzez czas po infekcji ich pojawienia

niosą programowaną syntezę białek potrzebnych do replikacji genów i produkcji ich strukturalnych komponentów

N powoduje produkcję białka niezbędnego do replikacji DNA faga i rekombinacji

tworzą produkty genów N i Q, które działają jako białka regulacji pozytywnej, prowadzące sekwencyjną λ-kodującego białka

N i Q zapobiegają końcu transkrypcji

sekwencja i skoordynowana produkcja 5 enzymów metabolizmu tryptofanowego z 5 rożnych mRNA, produkowanych w różnych stężeniach

produkcja transkryptów rożnych rozmiarów zależna od poziomu tryptofanu w komórce

sekwencja i skoordynowana produkcja 5 enzymów metabolizmu tryptofanowego z pojedynczej nici RNA

kontrola ilości policistronowego mRNA tworzącego na poziomie terminacji transkrypcji (atenuator sygnał terminacji)

kontrola ilości policistronowego mRNA tworzącego na poziomie inicjacji transkrypcji

produkcja transkryptów rożnych rozmiarów zależna od poziomu tryptofanu w komórce

sekwencja i skoordynowana produkcja 5 enzymów metabolizmu tryptofanowego z pojedynczej nici RNA

kontrola ilości policistronowego mRNA tworzącego na poziomie terminacji transkrypcji (atenuator sygnał terminacji)

kontrola ilości policistronowego mRNA tworzącego na poziomie inicjacji transkrypcji

liderowy RNA zawiera wiązanie rybosomowe Shine-Dalgarno

liderowy RNA koduje peptyd którego zdolność syntezy monitoruje poziom trp-tRNA w komórce

struktura literowego RNA In vivo zależy od pozycji rybosomy translacyjnego go

mutacja delecji w DNA kodującym 3’ koniec RNA daje powód do wzrostu poziomu biosyntezy enzymów biosentyzowanych przekształcających trp

liderowy RNA może tworzyć dwie alternatywne i wzajemnie wykluczające się drugorzędowe struktury

krótkie otwarcie ramki odczytu zawierającej kodon trp , wśród innych istnieje wewnątrz literowego RNA

liderowy RNA koduje peptyd którego zdolność syntezy monitoruje poziom trp-tRNA w komórce

struktura literowego RNA In vivo zależy od pozycji rybosomy translacyjnego go

mutacja delecji w DNA kodującym 3’ koniec RNA daje powód do wzrostu poziomu biosyntezy enzymów biosentyzowanych przekształcających trp

liderowy RNA może tworzyć dwie alternatywne i wzajemnie wykluczające się drugorzędowe struktury

krótkie otwarcie ramki odczytu zawierającej kodon trp , wśród innych istnieje wewnątrz literowego RNA

przeszkadza w funkcjonowaniu polimerazy RNA przez związanie z DNA

wiąże sekwencje DNA z rejonami o podwójnej symetrii

stymuluje inicjacje transkrypcji

przeszkadza w funkcjonowaniu polimerazy RNA przez związanie z DNA

wiąże sekwencje DNA z rejonami o podwójnej symetrii

reguluje własną syntezę

inaktywowane przez recA

stymuluje inicjację transkrypcji

bierze udział jako pozytywny i negatywny regulator

współdziała z powtarzalną sekwencją wariantów z ich operonami

efekty regulatorowe są antagonizowane białkiem rho

wiąże sekwencje DNA z rejonami o podwójnej symetrii

przeszkadza w funkcjonowaniu polimerazy RNA przez związanie z DNA

reguluje własną syntezę

inaktywowane przez recA

stymuluje inicjację transkrypcji

bierze udział jako pozytywny i negatywny regulator

współdziała z powtarzalną sekwencją wariantów z ich operonami

efekty regulatorowe są antagonizowane białkiem rho

wiąże sekwencje DNA z rejonami o podwójnej symetrii

przeszkadza w funkcjonowaniu polimerazy RNA przez związanie z DNA

przeszkadza w funkcjonowaniu polimerazy RNA przez związanie z DNA

reguluje własną syntezę

inaktywowane przez recA

wiąże sekwencje DNA z rejonami o podwójnej symetrii

przeszkadza w funkcjonowaniu polimerazy RNA przez związanie z DNA

wiąże sekwencje DNA z rejonami o podwójnej symetrii

stymuluje inicjacje transkrypcji

stymuluje transkrypcje różnych operonów katabolicznych

stężenie zależy od poziomu glukozy

stężenie nie zależy od poziomu glukozy

stymuluje inicjacje transdukcji

wiąże sekwencję DNA z rejonami o podwójnej symetrii

stymuluje inicjacje transkrypcji

stymuluje transkrypcje różnych operonów katabolicznych

stężenie zależy od poziomu glukozy

wiąże sekwencję DNA z rejonami o podwójnej symetrii

stymuluje inicjacje transkrypcji

nie stymuluje inicjacji treanskrypcji

bierze udział tylko jako pozytywny regulator

bierze udział jako pozytywny i negatywny regulator

reguluje własną syntezę

przeszkadza w funkcjonowaniu polimerazy RNA przez związanie z DNA

stymuluje inicjacje transkrypcji

bierze udział jako pozytywny i negatywny regulator

reguluje własną syntezę

przeszkadza w funkcjonowaniu polimerazy RNA przez związanie z DNA

bierze udział jako pozytywny regulator

stymuluje inicjacje transkrypcji

stymuluje transkrypcje przez stłumienie terminacji transkrypcji

stymuluje transkrypcje przez stłumienie terminacji transkrypcji

wymaga syntezy białka do funkcjonowania

zależy od ściśliwości powiązania transkrypcji i translacji

zależy od ściśliwości powiązania tylko translacji

wymaga rybosomów

oddziałuje przez poziom aminoacylo-tRNA w komórce

jest zawsze pozytywny

wymaga syntezy białka do funkcjonowania

zależy od ściśliwości powiązania transkrypcji i translacji

wymaga rybosomów

oddziałuje przez poziom aminoacylo-tRNA w komórce

wymaga rybosomów

wymaga aktywatorów

jest kontrolowana przez specyficzne enzymy

oddziałuje przez poziom aminoacylo-tRNA

kontrolowana przez represje translacyjną

reguluje własną synteze

wymaga rybosomów

oddziałuje przez poziom aminoacylo-tRNA

kontrolowana przez represje translacyjną

reguluje własną synteze

oddziałuje przez poziom aminoacylo-tRNA w komórce

wymaga PPPP

wymaga rybosomów

wymaga CAP

kontrolowany przez specyficzne enzymy

oddziałuje przez poziom aminoacylo-tRNA w komórce

wymaga PPPP

wymaga rybosomów

łamie i rozdziela wiązania fosfodiestrowe RNA

przekształca orientacje promotora w stosunku do represora genu

łamie i rozdziela wiązania fosfodiestrowe DNA

wiąże sekwencje DNA z rejonami o podwójnej symetrii

wiąże sekwencje RNA z rejonami o pojedynczej symetrii

tylko łamie wiązania fosfodiestrowe DNA

przekształca orientacje promotora w stosunku do represora genu

łamie i rozdziela wiązania fosfodiestrowe DNA

wiąże sekwencje DNA z rejonami o podwójnej symetrii