Rozkład prawdopodobieństwa opisujący ilość sukcesów „k” w ciągu „N” niezależnych prób, z których każda ma stałe prawdopodobieństwo sukcesu równe „p”,
Prawdopodobieństwo zdarzenia, które jest czymś dobrze określonym i nie zależy od wybranej próby, dopóki jest ona wystarczająco duża,
techniki inwestowania w więcej niż jeden walor.
Grę losową, która pomimo posiadanej nieskończonej wartości oczekiwanej posiada jednocześnie ograniczoną wartość pieniężną dla większości ludzi,
Grę losową, która pomimo posiadanej nieskończonej wartości oczekiwanej posiada jednocześnie ograniczoną wartość pieniężną dla większości ludzi,
Jedną z zasad księgowania umysłowego (mentalnego) jest:
Zasada łączenia zysków;
Zasada rozdzielania strat;
Zasada łączenia mniejszej straty z większym zyskiem;
Zasada rozdzielania większego zysku od mniejszej straty.
Zasada łączenia mniejszej straty z większym zyskiem;
Które z poniższych twierdzeń nie jest adekwatne dla analizy portfelowej:
Analiza portfelowa zajmuje się technikami inwestowania w więcej niż jeden walor;
Poprawnie skonstruowany portfel papierów wartościowych pozwala na osiągnięcie ryzyka dywersyfikowanego i zoptymalizowanie przychodu.
Metody analizy portfelowej zaliczane są do grupy metod pozwalających dokonywać długoterminowych inwestycji;
Metody analizy portfelowej są bliższe metodom analizy technicznej niż metodom analizy fundamentalnej;
Metody analizy portfelowej są bliższe metodom analizy technicznej niż metodom analizy fundamentalnej;
Jak określany jest błąd poznawczy polegający na automatycznym przypisywaniu pozytywnych
lub negatywnych cech na podstawie (pozytywnego lub negatywnego) pierwszego wrażenia:
Zaniedbywanie miarodajności.
Efekt pierwszeństwa,
Efekt skupienia,
Efekt halo (efekt aureoli),
Efekt halo (efekt aureoli),
Która z poniższych jest formą błędu poznawczego w postaci efektu pewności siebie:
Wszystkie z powyższych odpowiedzi są poprawne.
Miskalibracja,
Iluzja kontroli,
efekt „lepszy niż średnia”,
Wszystkie z powyższych odpowiedzi są poprawne.
Inwestorzy a także analitycy finansowi w celu zobrazowania wielu przyszłych możliwych
scenariuszy co do wyceny portfela inwestycyjnego stosują:
Model Markowitz’a
Symulacje Monte Carlo
Model CAPM
Model VAR
Symulacje Monte Carlo
Osoby które podejmują ryzyko w celu odniesienia korzyści finansowych oraz realizacji
określonego celu inwestycyjnego kierują się motywem:
Statystycznym
Instrumentalnym
Stymulacyjnym
Osobowym
Instrumentalnym
Jedną z najczęściej stosowanych metod pomiaru preferencji ryzyka są:
Wybory loteryjne.
Testy psychologiczne
Wybory hazardowe
Wywiady osobowe
Wybory loteryjne.
Podczas wyboru optymalnego portfela inwestycyjnego współczynnikami które brane są pod
uwagę są:
Ryzyko oraz zwrot z inwestycji
Ryzyko oraz okres trwania inwestycji
Zwrot z inwestycji oraz okres jej trwania
Zwrot z inwestycji oraz wielkość portfela inwestycyjnego
Ryzyko oraz zwrot z inwestycji
W zarządzaniu ryzykiem finansowym Model Blacka-Scholesa służy do:
wyceny przyszłych cen instrumentów finansowych w wielu prawdopodobnych scenariuszach
wyceny instrumentów pochodnych
znalezieniu optymalnego portfela inwestycyjnego dla inwestora czy uwzględnieniu rentowności oraz ryzyka
ukazania zależności między ceną dóbr kapitałowym a ryzykiem
wyceny instrumentów pochodnych
Autorami efektu dyspozycji są
Hersh M. Shefrin, Meir Statman
Markowitz H., Statman M.,
Kahneman D., Thaler R.
Hersh M. Shefrin, Meir Statman
Skłonność do przedwczesnej realizacji zysków i do zwlekania z realizacją strat to
efekt portfelowy
efekt dyspozycji
efekt dywersyfikacji
efekt dyspozycji
Przy horyzoncie inwestycyjne w dążącym do nieskończoności
obligacje pokonają akcję
akcje pokonają obligacje
akcji i obligacji będą miały ten sam zwrot
akcje pokonają obligacje
Ocena wyników w dominującej liczbie uczestników rynku jest dokonywana raz do
kwartału
roku
miesiąca
roku
Uczestnicy instytucjonalni pomimo długiego okresu inwestycyjnego są oceniani
co miesiąc.
co roku.
co kwartał.
co roku.
Indywidualni inwestorzy najczęściej lokują
50% w akcje i 50% w obligacje
30% w akcje i 70% w obligacje
80% w akcje i 20% w obligacje
50% w akcje i 50% w obligacje
Instytucje finansowe lokują średnio
53% w akcje
23% w akcje
83% w akcje
53% w akcje
Portfele o udziałach akcji
od około 10% do 55% mają podobną użyteczność.
od około 30% do 55% mają podobną użyteczność.
od około 30% do 90% mają podobną użyteczność.
od około 30% do 55% mają podobną użyteczność.
Dwa czynniki mają wpływ na skłonność do posiadania ryzykownych walorów:
Skłonność do ryzyka
krótki okres ewaluacji
Awersja do ryzyka
krótki okres ewaluacji
Awersja do ryzyka
Polega na agregowaniu bądź segregowaniu przez decydenta przepływów pieniężnych w celu uzyskania wyższego poziomu satysfakcji.
