Fiszki
500+
Test w formie fiszek Mogą sie zdarzyć błedy, pytania sporne zostawiam do własnej interpretacji.
Ilość pytań: 670
Rozwiązywany: 19526 razy
Które z poniższych wad macicy mogą być leczone operacyjnie:
b przegroda jamy macicy,
d macica jednorożna
c macica dwurożna
Prawidłowe a), b), c).
a macica jednorożna z rogiem szczątkowym z jamą
Prawidłowe a), b), c).
Nieprawdą jest, że szczątkowy róg macicy z jamą należy usuwać wraz z jajowodem, ze względu na:
zapobieganie implantacji ciąży ektopowej w rogu,
zapobieganie rozwojowi endometriozy,
zwiększone ryzyko nowotworzenia w szczątkowym rogu.
bolesne miesiączkowanie,
zapobieganie pęknięcia zaimplanotwanej ciąży pozamacicznej,
zwiększone ryzyko nowotworzenia w szczątkowym rogu.
Po zabiegu septoplastyki na drodze histerolaparoskopii pacjentka powinna zajść w ciążę najwcześniej po upływie:
24 miesięcy,
2 miesięcy,
3 miesięcy,
6 miesięcy,
nie ma ograniczeń czasowych.
2 miesięcy,
124. W diagnostyce wad macicy wykorzystuje się badanie ginekologiczne, ultrasonografię, MRI i metody inwazyjne. Wskaż właściwe stwierdzenie spośród poniższych:
sprecyzowanie rozpoznawania wad macicy ma kluczowe znaczenie dla oceny potrzeby i możliwości działań niechirurgicznych
badanie ultrasonograficzne macicy pod kątem wady rozwojowej najlepiej wykonać w 1 fazie cyklu,
USG 3D skuteczniej niż MRI diagnozuje wady rozwojowe macicy.
HSG jest badaniem, które może wskazać na występowanie wad macicy, ale nie zaleca się go do różnicowania wad macicy
sonohisterografię (HyCoSy lub 0,9% NaCl) należy wykonywać w 2 fazie cyklu,
HSG jest badaniem, które może wskazać na występowanie wad macicy, ale nie zaleca się go do różnicowania wad macicy
Zespół OHVIRA to:
pacjentki nie miesiączkują,
prawidłowe są tylko a) i c).
wada nieobstrukcyjna macicy,
występuje macica podwójna i przegroda pochwy podłużnie zamykająca oraz agenezja nerki po stronie obstrukcji,
prawidłowe są a), b), c),
występuje macica podwójna i przegroda pochwy podłużnie zamykająca oraz agenezja nerki po stronie obstrukcji,
Pacjentka lat 50, z nietrzymaniem moczu, podaje, iż mocz oddaje 8 razy w ciągu dnia, 3 razy w nocy. Nosi wkładki przy bieganiu i skakaniu, gdyż wtedy gubi mocz. We wziernikach stwierdza się obniżenie pęcherza do przedniej ściany pochwy w stopniu II z defektem przednim. Po mikcji zaleganie moczu w pęcherzu moczowym wynosi 40 ml. Na podstawie przedstawionych danych należy podejrzewać:
cewkę niskociśnieniową.
wysiłkowe nietrzymanie moczu,
zaleganie moczu z nietrzymaniem moczu spowodowane przeszkodą podpęcherzową,
mieszane nietrzymanie moczu
pęcherz nadreaktywny,
mieszane nietrzymanie moczu
Ukryte nietrzymanie moczu u pacjentki z zaburzeniami statyki można rozpoznać:
wykonując próbę kaszlową,
w badaniu ultrasonograficznym oceniając zalegania moczu po mikcji,
konieczne są badania urodynamiczne.
zalecając całodobowy test paskowy,
wykonując próbę kaszlową w pozycji stojącej,
konieczne są badania urodynamiczne.
W stopniu IV obniżenia narządów miednicy klinicznie można stwierdzić
1. całkowite wypadanie macicy,
2. cystocoele,
3. rectocoele,
4. enterocoele.
Prawidłowa odpowiedź to:
b) 2, 3, 4,
d) 1, 3, 4,
wszystkie wymienione.
c) 1, 2, 4,
a) 1, 2, 3,
wszystkie wymienione.
129. W skali POPQ stosowanej w ocenie zaburzeń statyki narządu rodnego posługujemy się punktami zdefiniowanymi. Wskaż zdanie prawidłowe dotyczące określonych punktów:
punkt C oznacza tylne sklepienie pochwy,
punkt Ap znajduje się w linii środkowej przedniej ściany pochwy, 3 cm proksymalnie od ujścia zewnętrznego cewki.
punkt Aa znajduje się w linii środkowej przedniej ściany pochwy, 3 cm proksymalnie od ujścia zewnętrznego cewki, mniej więcej w lokalizacji fałdu cewkowo-pęcherzowego,
punkt Ba znajduje się w linii środkowej tylnej ściany pochwy 3 cm proksymalnie od błony dziewiczej,
punkt D to najbardziej dystalne miejsce na brzegu szyjki macicy, a po usunięciu macicy, to najbardziej dystalne miejsce szczytu pochwy,
punkt Aa znajduje się w linii środkowej przedniej ściany pochwy, 3 cm proksymalnie od ujścia zewnętrznego cewki, mniej więcej w lokalizacji fałdu cewkowo-pęcherzowego,
W diagnostyce nietrzymania moczu po zebraniu wywiadu, badaniu ginekologicznym i badaniach laboratoryjnych, badanie urodynamiczne jako badanie dodatkowe należy wykonać:
1. celem kwalifikacji do leczenia zachowawczego (np. fizjoterapii) wysiłkowego nietrzymania moczu,
2. celem kwalifikacji do leczenia farmakologicznego nietrzymania moczu z powodu pęcherza nadreaktywnego,
3. celem kwalifikacji do leczenia operacyjnego wysiłkowego nietrzymania moczu,
4. celem kwalifikacji do leczenia zachowawczego mieszanego nietrzymania moczu,
5. przed leczeniem nawrotów nietrzymania moczu po leczeniu operacyjnym.
e) 1, 2, 3, 4, 5.
c) 3, 4,
b) 2, 5,
d) 3, 5
a) 1, 4,
d) 3, 5
Które z poniższych objawów są związane z występowaniem zaburzeń statyki dna miednicy u kobiet:
1. zwiększona częstość oddawania moczu,
2. uczucie niekompletnego opróżnienia pęcherza,
3. dyspareunia,
4. konieczność silnego parcia podczas defekacji,
5. obniżenie poczucia własnej atrakcyjności.
Prawidłowe są:
a) 1, 2,
e) 1, 2, 3, 4, 5.
d) 1, 2, 4,
b) 1, 2, 3,
c) 1, 4,
e) 1, 2, 3, 4, 5.
Do czynników ryzyka nieudanej pessaroterapii zalicza się:
leukoplakię.
długą pochwę,
wysiłkowe nietrzymanie moczu,
wąskie wejście do pochwy,
szerokie wejście do pochwy,
szerokie wejście do pochwy,
Do powikłań pessaroterapii u pacjentek ginekologicznych nie należą:
stany przednowotworowe.
przetoki odbytniczo – pochwowe,
przetoki pochwowo – pęcherzowe,
odleżyny,
owrzodzenia,
stany przednowotworowe.
134. Zdecydowana większość obniżeń przedniej ściany pochwy wynika z defektu bocznego (oderwanie bocznego zawieszenia pochwy od łuku ścięgnistego powięzi miednicy). W związku z tym, naprawa defektu bocznego powinna być złotym standardem leczenia. Do uznawanej metody leczenia operacyjnego tego defektu należy:
aparoskopowa sakrokolpopeksja,
laparoskopowe zbliżenie powięzi łonowo-cewkowej,
założenie siatki typu MESH przez więzadła krzyżowo-kolcowe.
środkowa plikacja powięzi odbytniczo-pochwowej,
zbliżenie do siebie chirurgicznie mięśni opuszkowo-jamistych i mięśnia poprzecznego krocza,
laparoskopowe zbliżenie powięzi łonowo-cewkowej,
Który z poniższych rękoczynów położniczych nie jest sposobem rodzenia główki płodu w trakcie porodu z położenia miednicowego:
Wieganda-Martina-Winckla
Mauriceau-Veita-Smelliego
Brachta
Kiwischa-Scanzioniego,
Odwrócony sposób praski
Brachta
Zaznacz nieprawidłową odpowiedź dotyczącą porodu w przypadku ułożenia potylicowego tylnego:
wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.
jest nieprawidłowym ułożeniem płodu,
aszczyzną miarodajną w tym ułożeniu jest płaszczyzna podpotylicowo-ciemieniowa,
94% porodów odbywa się przy tym ułożeniu,
występuje najczęściej u wieloródek z wiotkimi powłokami brzucha,
94% porodów odbywa się przy tym ułożeniu,
Przeciwwskazaniami do ukończenie porodu za pomocą kleszczy położniczych są wszystkie za wyjątkiem:
ułożenie czołowe płodu,
nieustalona główka w kanale rodnym,
punkt prowadzący poniżej linii międzykolcowej,
brak doświadczenia operatora.
przewidywana masa płodu powyżej 4000g ,
punkt prowadzący poniżej linii międzykolcowej,
Wskaż prawidłowe stwierdzenie dotyczące manewru Rubin I
jest to ucisk nad spojeniem łonowym bocznie od linii pośrodkowej ciała wykonywany w przypadku dystocji barkowej
jest to chwyt za miednicę bezpieczny dla płodu w przypadku porodu z położenia miednicowego,
jest to jeden ze sposobów uwolnienia rączek w przypadku porodu z położenia podłużnego miednicowego,
jest to ucisk palcami na tylną powierzchnię przedniego barku i uwolnienie go spod spojenia łonowego w przypadku dystocji barkowej.
jest to chwyt służący do wytoczenia główki w przypadku porodu z położenia miednicowego,
jest to ucisk nad spojeniem łonowym bocznie od linii pośrodkowej ciała wykonywany w przypadku dystocji barkowej
Następujący opis budowy miednicy: „wchód miednicy trójkątny, o podstawie zwróconej do kości krzyżowej; kość krzyżowa płaska, nachylona ku przodowi, zagłębienie krzyżowo-biodrowe wąskie; łuk podłonowy ostry; wystające kolce kulszowe” dotyczy miednicy typu:
gynekoidalnego,
platypeloloidalnego,
gynekoidalno-antropidalnego,
antropoidalnego,
androidalnego
androidalnego
W skład przepony miednicy wchodzą następujące mięśnie:
1. m. dźwigacz odbytu,
2. m. poprzeczny krocza głęboki,
3. m. kulszowo-jamisty,
4. m. guziczny,
5. m. zwieracz odbytu.
Prawidłowe są:
1, 4,
2, 4,
1, 2, 4,
4, 5.
1, 5,
1, 4,