Najbardziej prawdopodobną przyczyną mikrocytarnej i hipochromicznej anemii jest:
talasemia major
niedobór żelaza
anemia w chorobach przewlekłych
anemia aplastyczna
sferocytoza
niedobór żelaza
U pacjenta z ciężką anemią wykonano rozmaz krwi obwodowej, w którym stwierdzono owalne makrocyty, neutrofile z hipersegmentacją i zmniejszoną ilość płytek. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest:
hipoplazja szpiku
niedobór wit. B12 lub kwasu foliowego
defekt białka błony komórkowej erytrocytów
mutacja punktowa w łańcuchu beta globiny
niedobór żelaza
niedobór wit. B12 lub kwasu foliowego
72-letni mężczyzna przeszedł niedawno zabieg wymiany zastawki aortalnej. W chwili obecnej skarży się na zmęczenie i osłabienie. W badaniu krwi stwierdzono obniżoną ilość RBC , w rozmazie widoczne schistiocyty. Ponadto poziom bilirubiny niezwiązanej jest podniesiony. Najbardziej prawdopodobna przyczyną jest:
nocna napadowa hemoglobinuria
niedokrwistość na tle przeciwciał zimnych
uszkodzenie mechaniczne erytrocytów
sferocytoza
niedobór dietetyczny
uszkodzenie mechaniczne erytrocytów
W przypadku podejrzenia anemii sierpowatokrwinkowej należy wykonać badanie:
zawartość kwasu foliowego i B12
test Coomba
stężenia wolnej bilirubiny, haptoglobiny i dehydrogenazy mleczanowej
poziomu żelaza
elektroforeza hemoglobiny
zawartość kwasu foliowego i B12
test Coomba
stężenia wolnej bilirubiny, haptoglobiny i dehydrogenazy mleczanowej
elektroforeza hemoglobiny
W której z wymienionych jednostek transfuzja jest niezbędna do utrzymania przy życiu?
mała talasemia beta
skłonność do talasemi alfa
pośrednia talasemia beta
a i b są prawidłowe
wielka talasemia beta
wielka talasemia beta
U osoby poddanej immunoterapii z powodu nocnej napadowej hemoglobinurii występuje większe ryzyko zakażenia:
HIV
Neisseria sp.
Staphylococcus aureus
Spirochaeta sp.
Klebsiella sp.
Neisseria sp.
Który typ zarodźca malarii wywołuje chorobę o najcięższym przebiegu?
Plasmodium falciparum
Plasmodium ovale
Plasmodium malariae
Plasmodium vivax
a i b są prawidłowe
Plasmodium falciparum
22-letnia studentka zgłosiła się do lekarza z powodu łatwej męczliwości i znacznego osłabienia, które występują od 2 miesięcy. W bad. przedmiotowym stwierdzono splenomegalie i limfadenopatię oraz zwrócono uwagę na krwawienia z dziąseł. W biopsji szpiku stwierdzono jedynie nieliczne prawidłowe komórki krwiotwórcze, ale jest bogatokomórkowy. W rozmazie krwi obwodowej stwierdzono atypowe komórki z delikatną chromatyną i obfitą cytoplazmą zawierającą ziarnistości mające dodatni odczyn na peroksydazę. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:
ALL
CLL
CML
AML
chłoniak Hodgkina
AML
Rozrost komórek plazmatycznych w szpiczaku mnogim jest pobudzany przez:
Il-8
Il-2
TNF
Il-6
TGF
Il-6
Nie prawdziwe na temat chłoniaka Hodgkina to:
rzadko występują poza węzłami
zwykle zajmują 1 grupę węzłów
często zajmują węzły kreskowe i pierścien Waldeyera
szerzą się w sposób przewidywalny na sąsiednie narządy
wszystkie są prawdziwe
często zajmują węzły kreskowe i pierścien Waldeyera
Ziarniniak grzybiasty
w przebiegu tej choroby zwykle stwierdza się hepato i splenomegalię
jest to złośliwy rozrost obwodowych komórek T CD 8+
charakteryzuje się wystepowaniem jąder komórkowych o pofałdowanej powierzchni
jest to choroba w 100% przypadków wyleczalna
ostatnia zejściowa faza charakteryzuje suę występowaniem erytrodermii
charakteryzuje się wystepowaniem jąder komórkowych o pofałdowanej powierzchni
Starry sky pattern - obraz gwiaździstego nieba jets charakterystyczny dla
chłoniaka Burkitta
chłoniaka Hodgkina
szpiczak mnogi
AML
choroby kociego pazura
chłoniaka Burkitta
Fałszywe o chłoniaku grudkowym jest zdanie:
choroba jest nieuleczalna
pierwszym objawem jest uogólniona bezbolesna limfadenopatia
zwykle rozwijają się po 50 r.ż
wszystkie są prawdziwe
immunofenotyp komórek to: CD19+, CD20+,CD 10+, BCL2+
wszystkie są prawdziwe
immunofenotyp komórek to: CD19+, CD20+,CD 10+, BCL2+
Z brakiem enzymu ADAMTS13 związane są :
1.zespół nerczycowy
2.SLE
3.sarkoidoza
4.HUS
5.mikroangiopatia zakrzepowa
Poprawne odpowiedzi to :
4,5
1,4
1,2,3,5
2,3
tylko 1
4,5
Mutacja występującą zawsze w histiocytozie Langerhansa to:
