A. jedną pod prawym obojczykiem wzdłuż mostka, drugą nad koniuszkiem serca poszkodowanego.

E. w taki sposób, aby ich końce stykały się nad mostkiem poszkodowanego co ułatwi przepływ energii.

B. elektrody mogą pozostać na klatce piersiowej w dowolnych miejscach po obu stronach mostka poszkodowanego.

D. elektrody należy umieścić 2 palce powyżej kąta między żebrowego poszkodowanego.

C. jedną pod lewym obojczykiem wzdłuż mostka, drugą nad koniuszkiem serca poszkodowanego.

C. po ustaleniu diagnozy w celu jasnego sprecyzowania form leczenia.

A. w momencie przybycia do szpitala.

B. po umieszczeniu poszkodowanego w karetce.

D. jak najwcześniej.

E. w obecności rodziny.

A. brak zainteresowania tym, co mówi poszkodowany.

E. okazywanie braku akceptacji.

B. prezentowanie przez ratownika postawy ,,ja wiem lepiej”.

D. utrzymywanie nadmiernego dystansu.

C. utrzymywanie kontaktu wzrokowego.

B. prezentowanie przez ratownika postawy ,,ja wiem lepiej”.

E. używanie pod adresem poszkodowanego stwierdzeń w rodzaju „twoja reakcja jest normalna”.

D. stwarzanie dodatkowego zamieszania wokół poszkodowanego.

C. głośne zwracanie uwagi członkom zespołu ratowniczego.

A. okazywanie braku zainteresowania tym, co mówi poszkodowany.

D. dokonujący ręcznej stabilizacji kręgosłupa.

B. specjalnie do tego celu przygotowany członek zespołu.

E. drugi ratownik, który dokonuje jednocześnie badania urazowego.

C. trzeci ratownik, który również min. opatruje rany.

A. z wykształceniem psychologicznym.

C. akceptacji, zainteresowania, kontaktu wzrokowego, i bycia dobrym słuchaczem.

A. okazywanie natrętnego zainteresowania jego stanem psychicznym.

B. akceptacji, zainteresowania, kontaktu wzrokowego, i bycia otwarcie zdystansowanym.

E. używanie pod adresem poszkodowanego stwierdzeń w rodzaju „ja wiem lepiej”, co daje mu pewność o wysokich kompetencjach ratownika.

D. akceptacji, zainteresowania, unikania kontaktu wzrokowego, i bycia dobrym słuchaczem.

C. przedstawić się.

A. zapytać, co się wydarzyło.

E. używać pod adresem poszkodowanego stwierdzeń w rodzaju „ja wiem lepiej”, co daje mu pewność o wysokich kompetencjach ratownika.

B. informować, co i w jakim celu będzie wykonywane.

D. powiedzieć, kim jest, zapytać, co się wydarzyło i informować, co i w jakim celu będzie wykonywane.

B. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności, rodzaju zagrożeń dla akcji i ustalenia dróg ewakuacji.

D. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności, rodzaju zagrożeń, ustalenie orientacyjnej liczby poszkodowanych i ewentualne uznanie zdarzenia za masowe.

A. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności i udzielenie pierwszej pomocy.

E. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności, rodzaju zagrożeń dla akcji, ustalenie orientacyjnej liczby poszkodowanych i ich ewakuacja.

C. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności, rodzaju zagrożeń dla akcji i ustalenia rodzaju sprzętu koniecznego do ewakuacji poszkodowanych.