16 roku życia

19 roku życia

18 roku życia

21 roku życia

1)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu, 3)dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzający opł acenie skł adki tego ubezpieczenia, 4)świadectwo kwalifikacji, 5)inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnej ustawy. W przypadku podania przez funkcjonariusza sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany: 1. zatrzymać pojazd; 2. trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący; 3. na polecenie kontrolującego: o wyłączyć silnik pojazdu, o włączyć światła awaryjne. Kierujący pojazdem lub pasażer pojazdu mogą wysiadać z kontrolowanego pojazdu wyłącznie za zezwoleniem kontrolującego.

)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu, 3)dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzający opł acenie skł adki tego ubezpieczenia, 4)świadectwo kwalifikacji, 5)inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnej ustawy. W przypadku podania przez funkcjonariusza sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany: 1. zatrzymać pojazd; 2. trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący; 3. na polecenie kontrolującego: o wyłączyć silnik pojazdu, o włączyć światła awaryjne

1)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu,

1)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu, 3)dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzający opł acenie skł adki tego ubezpieczenia, 4)świadectwo kwalifikacji, 5)inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnej ustawy. W przypadku podania przez funkcjonariusza sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany: 1. zatrzymać pojazd; 2. trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący; 3. na polecenie kontrolującego: o wyłączyć silnik pojazdu, o włączyć światła awaryjne. Kierujący pojazdem lub pasażer

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych zadań wykonywanych podczas nadzoru nad ruchem drogowym jest nadzór nad prawidłowym postojem i zatrzymywaniem pojazdów. Wykonując te obowiązki straż miejska ma między innymi prawo do usuwania pojazdów, które zostały pozostawione w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych zadań wykonywanych podczas nadzoru nad ruchem drogowym jest nadzór nad prawidłowym postojem i zatrzymywaniem pojazdów. Wykonując te obowiązki straż miejska ma między innymi prawo do usuwania pojazdów, które zostały pozostawione w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych zadań wykonywanych podczas nadzoru nad ruchem drogowym jest nadzór nad prawidłowym postojem i zatrzymywaniem pojazdów. Wykonując te obowiązki straż miejska ma między innymi prawo do usuwania pojazdów, które zostały pozostawione w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu.

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, za które może być orzeczony zakaz prowadzenia

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, za które może być orzeczony

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, za które może być orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów

żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa

żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa, Zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa

Zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa

żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa

Przestępstwo: czyn zabroniony pod groźbą kary jako zbrodnia albo występek

Przestępstwo: czyn zabroniony pod groźbą kary jako zbrodnia albo występek, przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, bezprawny, zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. Przestępstwo jest czynem społecznie szkodliwym.

społecznie szkodliwym

Przestępstwo jest czynem społecznie szkodliwym

osobę ujętą niezwłocznie odwieźć do domu

doprowadzić do jednostki Policji w celu ustalenia jej tożsamości

doprowadzić do jednostki Policji w celu ustalenia trzeźwości

osobę ujętą niezwłocznie oddać w ręce Policji

Zgodnie z art. 4 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jednym z przejawów demoralizacji jest właścnie popełnienie czynu zabronionego. Biorąc pod uwagę obie wspomniane regulacje prawne (ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz kodeks karny) należy rozróżnić następujące sytuacje: 1. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia - sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; 2. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; jeżeli jednak nieletni ukończył lat 15 i dopuścił się czynu zabronionego określonego w art. 134, 148 § 1, 2 lub 3, 156 § 1 lub 3, 163 § 1 lub 3, 166, 173 § 1 lub 3, 197 § 3, 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280 k.k., może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, o ile sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości

Zgodnie z art. 4 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jednym z przejawów demoralizacji jest właścnie popełnienie czynu zabronionego. Biorąc pod uwagę obie wspomniane regulacje prawne (ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz kodeks karny) należy rozróżnić następujące sytuacje: 1. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia - sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; 2. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; jeżeli jednak nieletni ukończył lat 15 i dopuścił się czynu zabronionego określonego w art. 134, 148 § 1, 2 lub 3, 156 § 1 lub 3, 163 § 1 lub 3, 166, 173 § 1 lub 3, 197 § 3, 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280 k.k., może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, o ile sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności wcześniej stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne; 3. sprawca dopuszcza się czynu zabronionego między 17 a 18 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego (sprawca nie jest już nieletni,

a 18 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego (sprawca nie jest już nieletni, ponieważ skończył lat 17); wyjątkowo jednak sąd zastosuje zamiast kary środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli popełniony czyn jest występkiem, a okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.

Zgodnie z art. 4 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jednym z przejawów demoralizacji jest właścnie popełnienie czynu zabronionego. Biorąc pod uwagę obie wspomniane regulacje prawne (ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz kodeks karny) należy rozróżnić następujące sytuacje: 1. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia - sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; 2. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; jeżeli jednak nieletni ukończył lat 15 i dopuścił się czynu zabronionego określonego w art. 134, 148 § 1, 2 lub 3, 156 § 1 lub 3, 163 § 1 lub 3, 166, 173 § 1 lub 3, 197 § 3, 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280 k.k., może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, o ile sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności wcześniej stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne; 3. sprawca dopuszcza się czynu zabronionego między 17 a 18 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego (sprawca nie jest już nieletni, ponieważ skończył lat 17); wyjątkowo jednak sąd zastosuje zamiast kary środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli popełniony czyn jest występkiem, a okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.