W literaturze i sztuce to naśladowanie, kopiowanie rzeczywistości w dziele sztuki.

Posejdon z Artemizjonu

Opowieść o otaczającym ludzkość świecie, opisująca historię bogów, zjawisk para normalnych, demonów, legendarnych bohaterów oraz historię stworzenia świata i człowieka. Próbowała ona wyjaśnić odwieczne zagadnienia dotyczące bytu ludzkiego, mistyki, życia i śmierci, dobra i zła, jak również istnienie zjawisk przyrody (np. pory roku, piorun). Opowieści mityczne są przejawem wczesnego stadium rozwoju doktryny religijnej, tzw. etapu mitycznego.

plan świątyni


Okrągła budowla starożytna otoczona kolumnadą podpierającą dach. Do najpiękniejszych należy obiekt z IV w. p.n.e. w Delfach.

Jego typ został rozpowszechniony w sakralnej architekturze rzymskiej, stosowany w pawilonach ogrodowych sztuki nowożytnej.

rzut światyni greckiej z zaznaczonym/zanaczoną ...


Główna część starożytnej świątyni greckiej mieszcząca posąg bóstwa. W dużych świątyniach bywał przedzielony na trzy nawy (środkowa szersza), poprzedzał go zazwyczaj portyk, zwany pronaosem, którego boczne ściany stanowiły przedłużenie bocznych murów ... zakończonych antami.

Motyw dekoracyjny w formie rozłożonego wachlarzowo, symetrycznego, stylizowanego liścia palmy; od czasów starożytnych stosowany powszechnie w architekturze, malarstwie i rzemiośle artystycznym; występuje pojedynczo lub w rytmicznym szeregu, tworząc ornament ciągły;

... czerwonofigurowa z Paestum, z przedstawieniem satyra z kobietą, 360-350 p.n.e., zbiory Luwru



W starożytnej Grecji naczynie służące do czerpania, przenoszenia i przechowywania wody.
Charakteryzowało się niską stopką, pękatym brzuścem, wąską szyjką i trzema imadłami (uchwytami). Dwa imadła poziome służyły do podnoszenia naczynia napełnionego wodą, zaś pionowe – do przytrzymywania wazy, niesionej przeważnie na ramieniu lub głowie. Było zdobione malowidłami, często przedstawieniami kobiet przy studni lub tematami mitologicznymi.

Element architektoniczny w formie czworokątnego słupa, zwężającego się zazwyczaj ku dołowi, zwieńczonego głową lub popiersiem. W starożytnej Grecji ustawiano je na placach i ulicach jako rodzaj pomników Hermesa (stąd nazwa) z jego głową, później innych bogów, lub z biustami portretowymi; niekiedy umieszczano dwie głowy razem, tworząc tzw. ... parzyste

Podstawa kolumny, filara, pilastra, dźwigająca trzon. Jej głównym elementami są: kwadratowa płyta (plinta) oraz wałki (torusy) rozdzielone wklęską (trochilusem). Występuje od starożytności we wszystkich porządkach architektonicznych prócz doryckiego.