mogą katalizować hydrolizę wiązań amidowych

mogą katalizować hydrolizę przeciwciał

powstają na skutek pojawienia się w hemofilii A

są otrzymywane na drodze fuzji przeciwciał z enzymami,

są wydzielane przez limfocyty B

Polega na załadowaniu fragmentów antygenów zewnątrz komórkowych do białek MHC I

Dotyczy prezentacji niepeptydowych antygenów poprzez białka CD1

Możliwa jest dzięki aktywności proteasomu.

Jest możliwa dzięki niepełnej hydrolizie łańcucha stałego (invariant chain)

Dotyczy prezentacji fragmentów antygenów przez limfocyty B

Zastosowanie natywnego białkowego antygenu pozwala otrzymać przeciwciała rozpoznające większą ilość różnych sekwencyjnych epitopów.

Przyłączenie grupy nitrowej do antygenu pozwala otrzymać poliklonalne przeciwciała antyidiotypowe.

Jedną z funkcji adiuwantów jest ochrona organizmu przez prątkami gruźlic (Mycobacteria).

Fragment antygenu rozpoznawany przez przeciwciało nazywa się haptenem.

Różne fragmenty tego samego antygenu mogą być rozpoznawane są przez limfocyty B i limfocyty T.

Przyłączenie grupy aminowej do antygenu pozwala otrzymać poliklonalne przeciwciała antyidiotypowe.

ELISA typu sandwich pozwala na detekcję antygenów w płynach ustrojowych.

Test ELISA pozwala na ilościowe i jakościowe oznaczenie przeciwciał w próbce.

ELISA kompetycyjna opiera się o współzawodnictwo między antygenem a substratem peroksydazy w miejscu aktywnym.

W teście ELISA typu sandwich jako czynnik sieciujący stosuje się m.in. TEMED.

Jako czynnik sygnalizacyjny w teście ELISA można stosować radioizotopy, fluorofory oraz jony złota (lub srebra)

Monoklonalne przeciwciała można otrzymać przeprowadzając w pierwszym kroku immunizację myszy komórkami ludzkiego szpiczaka mnogiego.

W obrazie elektroforetycznym wydzielniczego przeciwciała IgA po uprzednim potraktowaniu go beta-merkaptoetanolem widoczne są 3 prążki.

W obrazie elektroforetycznym fragmentu scFv po uprzednim potraktowaniu go beta-merkaptoetanolem widoczne są dwa prążki.

Przeciwciała IgG4 jako jedyne spośród przeciwciał klasy G nie są zdolne do aktywacji systemu dopełniacza.

Obecne w przeciwciałach C końcowe hiperzmienne pętle pozwalają specyficznie wiązać się z antygenem.

Zaproponowana przez Paula Ehrlicha teoria selekcji klonalnej pozwoliła wyjaśnić model zamka i klucza postulowanego przez Fishera

Zjawisko pasywnej immunizacji polega na niespecyficznej stymulacji układu odpornościowego do produkcji przeciwciał

Według teorii instrukcyjnych określony antygen służył jako matryca wokół której fałduje się przeciwciało

Odkryte przez Elvina Kabata przeciwciała stanowią istotny element wrodzonej humoralnej odpowiedzi immunologicznej

Zgodnie z teorią selekcji klonalnej specyficzność receptora określonego limfocytu B zostaje zdefiniowana już po pierwszym kontakcie z antygenem

mechanizmy wrodzonej odpowiedzi immunologicznej są identyczne dla przedstawicieli tego samego gatunku

jedną z podstawowych cech nabytej odpowiedzi immunologicznej jest tzw. pamięć immunologiczna

różnorodność elementów wrodzonej odporności jest ograniczona przez co nie zapewnia idealnej ochrony organizmowi

choć elementy wrodzonej odpowiedzi immunologicznej są bardzo specyficzne to działają bardzo wolno

jednym z głównych elementów wrodzonej odpowiedzi immunologicznej jest obecne na powierzchni komórek białko LPS, które pozwala na wydajną eliminację komórek bakteryjnych

Wydajna prezentacja antygenów przez białka MHC III jest hamowana przez inhibitory proteasomu

W skład białka MHC I wchodzi beta2-mikroglobulina

Prezentacja antygenu przez białka MHC I wymaga związania z koreceptorem CD8 obecnym na powierzchni komórek Th

Białka MHC II wiążą dłuższe (13-18 reszt aminokwasowych) niż białka MHC I peptydy zlokalizowane na powierzchni antygenu

W obrazie elektroforetycznym (SDS PAGE, warunki redukujące) białka MHC III widoczne są dwa prążki