Najistotniejsze jest odbicie kierunkowo-rozproszone

Wszystkie obiekty są idealnie matowe

Jasność powierzchni oświetlonego obiektu nie zależy od kierunku źródła światła

Wymaga się, aby łączone elementy miały wspólny węzeł, krawędź lub ścianę i mogą się przecinać, jeżeli jest wykonywana operacja regularyzacji

Umożliwia łączenie prostych obiektów identycznie jak w metodzie CSG, ale dopuszcza szerszy zakres prymitywów

Wymaga się, aby łączone elementy miały wspólny węzeł, krawędź lub ściane, lecz nie mogą się przecinać

Wyświetlanych pikseli poprzez trzykrotny obrót filtra w torze świetlnym przed układem DMD

Wyświetlanych pikseli po odbiciu od układu DMD

Poprzez obrót filtra i wskazanie kolorów dla 3 przylegających od siebie pikseli zgodnie z modelem RGB

Jest trudna do sterowania, ponieważ wraz ze wzrostem liczby segmentów znacznie rośnie liczba punktów kontrolnych

Jest trudna do sterowania, ponieważ zmiana położenia jednego węzła wpływa na kształt całej krzywej

Pozwala modelować skomplikowane kształty

Na przypisaniu każdej próbce sygnału odpowiedniej wartości ze skończonej puli

Na zakodowaniu uzyskanego opisu danych w celu jego kompresji

Na podziale sygnału analogowego na wymaganą liczbę próbek

Zbudowane są z trójkątów Beziera

Są iloczynem tensorowym dwóch krzywych trzeciego stopnia

Są krzywymi trzeciego stopnia (kubikami)

Odpowiadają za generowanie cieni oświetlonych obiektów

Odpowiadają za określenie, czy miejsce przecięcia jest oświetlone konkretnym światłem

Rozwiązują problem widoczności

Wskazanie elementów niewidocznych na scenie

Podziału sceny na małe elementy składowe, czyli pola

Wyboru par pól, które są widoczne dla obserwatora