22-letnia pacjentka zgłosiła się do lekarza z powodu polidypsji oraz poliurii. Z wywiadu wynika, iż cała rodzina wypija większe ilości płynów. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono stężenie glukozy na czczo 99 mg/dl, a ciężar właściwy pobranego moczu wynosił 1,004 g/l. Wykonano test odwodnieniowy, który wykazał stopniowe zwiększanie się zarówno osmolalności jak i ciężaru właściwego moczu. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Do objawów wrodzonego niedoboru hormonu wzrostu (GH) należą: 1. Niska długość ciała oraz masa ciała urodzeniowa, 2. Duża mózgoczaszka, 3. Niedorozwój prącia u noworodków męskich, 4. Napadowa hipoglikemia, 5. Wtórne obniżone stężenie insuliny.

W przebiegu niedoczynności tarczycy nie występuje:

Do zmian skórnych w przebiegu cukrzycy zalicza się: 1. Zakażenia bakteryjne, 2. Zakaženia grzybicze, 3. Zakażenia wirusowe, 4. Kępki białe, 5. Ziarniniak pierścieniowaty, 6. Żółtaki, samo co kępki żółte) 7. Hipermelanozę cukrzycową, 8. Bielactwo.

Do przeciwciał pojawiających się w przebiegu cukrzycy typu 1 nie należą:

Stan hiperglikemiczno - hiperosmolarny występuje najczęściej u:

Hormonem przewodu pokarmowego odpowiedzialnym za stymulowanie odczuwania głodu jest:

Do powikłań metabolicznych otyłości należą: 1. Dyslipidemia heterogenna, 2. Hipertriglicerydemia, 3. Miażdżyca, 4. Glomerulopatia indukowana otyłością (ORG), 5. Alkoholowe stłuszczenie wątroby (AFLD), 6. Nowotwory, 7. Hipogonadyzm hipergonadotropowy. Prawidłowa odpowiedź to: