Niedczynność przytarczyc

chłoniak Burkitta

szpiczak mnogi

Nadczynność przytarczyc

wszystkie wymienione

zaburzenia równowagi

bóle głowy

wymioty

drgawki

Nadbarwliwość jąder

Ciałka apoptotyczne

Krystaloidy

Duże jąderka

Ciałka amyloidowe

Guz >2 cm do 5 cm, przerzuty w węzłach nadobojczykowych, obecność przerzutów odległych

Guz < 1 cm, przerzuty w ipsilateralnych nieruchomych węzłach pachowych, brak przerzutów odległych

Guz >2 cm do 5 cm, przerzuty w ipsilateralnych ruchomych węzłach chłonnych pachowych, brak przerzutów odległych

Guz > 5 cm, przerzuty w ipsilateralnych węzłach chłonnych przymostkowych, obecność przerzutów odległych

Guz < 2 cm, węzły regionalne bez przerzutów, brak przerzutów odległych

zespół Turcota

reumatoidalnego zapalenia stawów

Zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa

nadczynności przytarczyc

szpiczaka mnogiego

Jest dobrze odgraniczony od otoczenia i nie nacieka tkanki mózgowej

Ma tendencję do progresji do wyższych stopni złośliwości

Lokalizuje się zwykle w półkulach mózgu

Występuje zwykle w 4 i 5 dekadzie życia

Posiada mutacje IDH

Dziedziczy się w sposób autosomalny dominujący

Mutacja powodująca chorobę następuje w genie kodującym huntingtynę

Ma charakter postępujący

Początek zwykle występuje we wczesnym dzieciństwie

Jest to choroba uwarunkowana genetycznie

Występują głównie u dorosłych w okoto 4 i 5 dekadzie życia.

Zlokalizowane są głównie w półkulach mózgu.

Charakteryzują się obecnością mutacji IDH oraz kodelecja 1p/19q.

Nietypowy obraz mikroskopowy, nawet przy obecności mutacji IDH oraz kodelecji 1p/19q nie pozwala na postawienie rozpoznania.

Mają tendencję do progresji do wyższych stopni złośliwości.