Inteina to zewnętrzny lub wewnętrzny fragment białka usuwany przez cięcie proteolityczne prowadzące do powstania aktywnego białka. INTEINY TO WYSTĘPUJĄCE WEWNĄTRZ BIAŁKASEGMENTY.

Niektóre z intein są specyficznymi endonukleazami zdolnymi do usuwania specyficznej sekwencji DNA w allelu który nie zawiera sekwencji kodującej inteinę. (JAK BĘDZIE PRZECINANIA TO TEŻ DOBRZE )

Wycinanie intein jest odpowiednikiem wycinania intronów z pre-mRNA. (ale warto dodać że jest białkowym odpowiednikiem)

Większość intein zidentyfikowano w białkach wyższych eukariotów. (większość u bakterii i archeonów, a niektóre u niższych eukariotów)

po wycięciu inteiny, eksteiny łączone są przez specyficzną ligazę białkową

Inteina jest usuwana bezpośrednio po zakończeniu transkrypcji, czemu towarzyszy łączenie zewnętrznych segmentów, t.j ekstein. (po zakończeniu translacji, a nie transkrypcji)

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowanych do DNA, w miejscach komplementarnych do miejsc metylowanych w nici rodzicielskiej. – to zachowawcza

Metylacja DNA de novo to u myszy proces metylacji zależny od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b. (Dntm3a i Dntm3b są homologiczne do Dntm1)

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowanych do promotorów, aktywujące ekspresję genów. do nowo zsyntetyzowanej nici DNA w ms komplementarnych – to zachowawcza

Metylacja DNA de novo, to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzoru metylacji genomu.

Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty G(guaniny) (ma być C-cytozyny!)

Przywracanie fluorescencji po fotowygaszaniu (FRAP)

jest miejscem syntezy i obróbki cząsteczek rRNA

złożona sieć włókien zbudowanych z białek i RNA, tworząca substrukturę jądra

odwrotna transkryptaza 5’🡪3’

syntezuje nić bogatą w G

Telomerazy:

+ wymaga matrycy

odwrotna transkryptaza 5’🡪3’

syntezuje nić bogatą w G

syntezuje nic w kierunku 5’🡪3’

histony nie maja intronów

mRNA histonowe ulega adenylacji

silnie zasadowe białka, ładunek ‘+’

H1 rdzeń nukleosomu

białka aktywatorami transkrypcji podjednostek

histony wiążą się z nicią wiodącą

białka histonowe H1, H2A, H2B, H3, H4(z czego H1 oddziałuje częściowo z DNA łącznikowym)

białka kodowane przez pojedyncze kopie genów

replikacja eukariotycznego chromosomu to kilka widełek

białka kodowane przez pojedyncze kopie genów

geny kodujące histony wielokrotnie powtórzone

140 par zasad DNA otacza 8 białek histonowych(200 par zasad i ten oktamer histonowy)

w obecności cAMP-CAP i arabinozy nie da się zapętlić

konstutywna synteza białka C

cAMP-CAP i arabiznoza może przeprowadzać transkrypcje genów struktury, nieznacznie obniżają szybkość

może syntezować arabinozę przy wykorzystaniu białek powstałych z białek struktury