- powoduje pompowanie 2 protonów do przestrzeni międzybłonowej, a 4 do matriks mitochondrium

- powoduje pompowanie 4 protonów do przestrzeni międzybłonowej, a 2 do matriks mitochondrium

- znajduje się w zewnętrznej błonie mitochondrium

- przenosi elektrony od nośnika dwuelektronowego (ubichinonu) do nośnika jednoelektronowego (cytochromu c)

- przenosi elektrony od nośnika dwuelektronowego (ubichinolu) do nośnika jednoelektronowego (cytochromu c)

- znajduje się w wewnętrznej błonie mitochondrium

- zawiera grupy prostetyczne: hemy i centra żelazowo-siarkowe

- inaczej nazywany oksydoreduktazą Q-cytochrom c

- inaczej reduktaza bursztynian-Q

- inaczej reduktaza bursztynian-Q

- zawiera hemy i centra miedziowe

- katalizuje reakcję przeniesienia elektronów z 4 cytochromów c na 1 cząsteczkę tlenu, prowadząc do powstania 2 cząsteczek wody

- znajduje się we wnętrzu błony mitochondrialnej

- znajduje się na zewnątrz błony mitochondrialnej

- inaczej nazywany oksydazą cytochromową

- przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

- dwie cząsteczki QH2 wiążą się do kompleksu kolejno przyjmując 4 elektrony i 4 protony

- protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej, a dwa elektrony pobierane są z macierzy

- oba elektrony ubichinolu

- przekazuje elektrony z nośnika dwuelektronowego do jednoelektronowego

- jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c

- przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

- zachodzi na komplesie III, zwanym oksydoreduktazą Q-cytrochrom c

- dwie cząsteczki QH2 wiążą się do kompleksu kolejno przyjmując 2 elektrony i 2 protony

- w skład siły protonomotorycznej napędzającej syntezę ATP wchodzi gradient protonowy w poprzek błony

- oba procesy mają miejsce w mitochondrium

- cząsteczki ATP uwalniane są w wyniku przepływu jonów H+ przez syntazę ATP

- w wyniku przepływu elektronów przez enzymy łańcucha oddechowego następuje polaryzacja wewnętrznej błony mitochondrialnej w taki sposób, że od strony matriks ma ona ładunek dodatni, a od strony zewnętrznej ujemny

- syntaza ATP jest wielopodjednostkowym enzymem ulokowanym na wewnętrznej błonie mitochondrialnej

- łańcuch oddechowy i syntaza ATP są biochemicznie oddzielnymi układami, związanymi jedynie przez siłę protonomotoryczną

- syntaza ATP katalizuje syntezę ATP w wyniku transportu protonów z przestrzeni międzybłonowej do matriks mitochondrium

- synteza ATP odbywa się w matriks mitochondrium, a uwolnienie ATP z syntazy ATP zachodzi dzięki transportowi protonów z przestrzeni międzybłonowej mitochondrium do matriks

- w wyniku przepływu elektronów przez enzymy łańcucha oddechowego następuje polaryzacja wewnętrznej błony mitochondrialnej w taki sposób, że od strony matriks ma ona ładunek ujemny, a od strony zewnętrznej dodatni

- każdy neuron wykazuje ekspresję pojedynczego genu RW

- jeden aktywny receptor może aktywować jedno białko G(olf)

- w odczuwanie danego zapachu, na przykład róży czerwonej, wina czy francuskiego sera, zaangażowanych jest wiele różnych receptorów

- człowiek ma zdolność rozróżniania tak wielu substancji zapachowych dzięki systemowi kombinatorycznemu

- dwie cząsteczki cAMP otwierają kanał jonowy

- jedna cząsteczka cAMP otwiera kanał jonowy

- każda substancja zapachowa stymuluje wyjątkowy zestaw neuronów

- ogólny wzrost stężenia cAMP otwiera niespecyficzny kanał kationowy

- ogólny wzrost stężenia cAMP otwiera specyficzny kanał kationowy

- w odczuwanie zapachów zaangażowane są receptory o siedmiu helisach transbłonowych - aktywacja cyklazy adenylowej powoduje wzrost stężenia cAMP

- spadek aktywności fosfodiesterazy powoduje wzrost stężenia cAMP

- potencjały czynnościowe pochodzące z aktywowanych neuronów węchowych wywołują odczucie specyficznego zapachu

- funkcjonuje w oparciu o mechanosensoryczne kanały jonowe

- w odczuwanie smaku glukozy, fruktozy i sacharozy zaangażowane są te same receptory

- receptory gorzkiego smaku rozpoznają substancje, które potencjalnie mogą być trujące

- w rozpoznawanie smaku słonego zaangażowane są kanały jonowe o względnie niskiej specyficzności

- istnieją 4 różne białka zaangażowane w widzenie w ciemności i rozpoznawanie kolorów, za to mają one jeden wspólny chromofor 11-cis-retinal

- po aktywacji białka G hydrolizują GTP, co prowadzi do ponownej asocjacji podjednostek β i γ oraz kompleksu α-GDP

- aktywowane białka G mają aktywność GTPazy, czyli katalizują hydrolizę GTP → GDP

- należy do nich między innymi białko G(olf) (ale nie rodopsyna - białko transbłonowe aktywujące białko G)

- są zaangażowane między innymi w przekazywanie sygnałów hormonalnych oraz odczuwanie węchu i smaku gorzkiego

- po aktywacji białka G hydrolizują GTP, co prowadzi do ponownej dysocjacji podjednostek β i γ oraz kompleksu α-GDP

- należy do nich rodopsyna

- jedno z białek G aktywuje cyklazę adenylową, co prowadzi ostatecznie do depolaryzacji błony neuronu i przekazania sygnału nerwowego do mózgu