W leczeniu objawów osiowych zaburzeń ze spektrum autyzmu stosuje się w pierwszym rzucie:

Zespół Retta jest zaburzeniem neurorozwojowym uwarunkowanym:

Zaznacz prawdziwe

Którego z leków nie powinno się stosować w epizodzie manii u 15-letniej dziewczynki?

Który objaw różnicuje epizod manii od ADHD u dzieci?

Do PZP dla dzieci i młodzieży zgłosiłą się mama z 7-letnim chłopcem (1 klasa szkoły podstawowej) z powodu narastających trudności z zachowaniem na lekcjach oraz w domu, głównie podczas odrabiania prac domowych. Z wywiadu od mamy wiadomo, że chłopiec rozwijał się prawidłowo - zaczął chodzić w wieku ok. 11 miesięcy, mówić pełnymi zdaniami przed 2 rokiem życia. Problemy w zachowaniu zaczęły się, gdy poszedł do przedszkola: - dążył do kontaktu z rówieśnikami, ale w zabawie bardzo często gwałtownie wybuchał złością, gniewem, popychał inne dzieci, nie potrafił poczekać na swoją kolej; - szybko się nudził, unikał i nie chciał wykonywać zadań wymagających wysiłku umysłowego; - nie umiał skupić się na jednej rzeczy, nawet w zabawie trzeba było mu czas zorganizować, bo sam miał kłopoty; - na spacerach ciągle biega, oddala się, kiedyś wpadłby pod samochód, bo po drugiej stronie ulicy zobaczył kolegę i chciał do niego biec, ma ciągle jakieś siniaki, wdrapuje się na drzewa. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Wskaż zdanie fałszywe dotyczące jadłowstrętu psychicznego:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące urojeń: 1) Urojenia to nieprawidłowe sądy pochodzenia chorobowego, którym towarzyszy silne odczucie oczywistości, mają indywidualny i wyobcowany kontekst, są niekorygowalne mimo dowodów ich fałszywości. 2) Urojenia należą do zaburzeń formy myślenia. 3) Ze względu na wysycenie emocjonalne urojenia dzielimy na proste, oniryczne i inkoherentne. 4) Ze względu na treść wypowiadanych urojeń do najczęściej występujących zalicza się urojenia: ksobne, oddziaływania, prześladowcze, zmiany osoby, wielkościowe, nihilistyczne. 5) Urojenia paranoiczne - to zwykle niemożliwe do zaistnienia, nieprawdopodobne, często niepowiązane ze sobą, porozrywane, dziwaczne treści, oderwane od osobowości i realiów życia pacjenta.