9. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących szlaku pentozofosforanowego są prawdziwe?
W szlaku pentozofosforanowym wytwarzane są 3 cząsteczki fruktozo-6-fosforanu i 1 cząsteczka aldehydu-3-fosfoglicerynowego z 2 cząsteczek ksylulozo-5-fosforanu
Szybkość przemian szlaku pentozofosforanowego jest regulowana przez stężenie NADP+
Całkowicie przebiega w matriks mitochondrium a elementem łączącym go z glikolizą jest glukozo-6-fosforan, który dyfunduje przez wewnętrzną błonę mitochondrialną
Transketolza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikolizą
Szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki z glukozy do CO2
Niektóre intermediaty cyklu pentozofosforanowego są również intermediatami glikolizy
Szlak pentozofosfornaowy jest głównym źródłem NADPH do syntezy ATP
Szlak pentozofosforanowy dostarcza budulca do syntezy DNA i RNA
Szlak pentozofosforanowy prowadzi do utworzenia pięciowęglowych cukrów oraz NADPH, które są następnie wykorzystywane w procesach biosyntez
Intermediaty cyklu pentozofosforanowego nigdy nie są intermediatami glikolizy
Całkowicie przebiega w matriks mitochondrium a elementem łączącym go z glikolizą jest glukozo-6-fosforan, który dyfunduje przez cytozol
Jest połączony z glikoliza lub glukoneogeneza za pomocą transketolazy i transaldolazy
Dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+
W fazie nieutleniającej szlaku pentozofosforanowego biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, które wykorzystują NADH jako reduktora
W fazie nieutleniającej szlaku pentozofosforanowego biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, które nie wykorzystują NADH jako utleniacza
W fazie nieutleniającej szlaku pentozofosforanowego biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, które nie wykorzystują NADH jako reduktora
W szlaku pentozofosforanowym wytwarzana jest 1 czasteczka fruktozo-6-fosforanu oraz 2 cząsteczki aldehydu z 2 cząsteczek ksylulozo-5- fosforanu