Podczas rozwoju osobniczego jama bębenkowa powstaje z

Zatoka bębenkowa leży powyżej wyniosłości piramidowej (1), do tyłu od wzgórka (2) i okienka owalnego (3). W dolnej części zatoki przebiega nerw twarzowy (4).

Do czynników ułatwiających eliminację drobnoustrojów w skórze przewodu słuchowego zewnętrznego należą: i. 1. niskie pH ii. 2. obecność kwasów tłuszczowych w wydzielinie gruczołów łojowych iii. 3. prawidłowa zawartość lizozymu w wydzielinie gruczołów woskowinowych iv. 4. migracja na zewnątrz naskórków przewodu słuchowego zewnętrznego

Wyciek krwisty z ucha występuje najczęściej: rwisty z ucha występuje najczęściej: i. 1. po urazach ucha ii. 2. w krwotoczno-pęcherzowym zapaleniu błony bębenkowej iii. 3. w wysiękowym zapaleniu ucha iv. 4. w nerwiaku słuchowym v. 5. w nowotworach złośliwych ucha środkowego i przewodu słuchowego zewnętrznego

W odcinku bębenkowym od nerwu twarzowego odchodzą odgałęzienia: 1. nerw skalisty mniejszy ii. 2. nerw skalisty większy iii. 3. struna bębenkowa iv. 4. nerw strzemiączkowy

Urazy bezpośrednie błony bębenkowej powstają w wyniku: i. 1. urazu podczas oczyszczania ucha ii. 2. pęknięcia blizny błony bębenkowej podczas nurkowania iii. 3. uderzenia w ucho otwartą dłonią iv. 4. oparzenia chemicznego

Do badań wykonywanych w topodiagnostyce uszkodzeń nerwu twarzowego należą: i. 1. test wydzielania śliny ze ślinianek podżuchwowych ii. 2. badanie smaku iii. 3. badanie wydzielania łez iv. 4. pomiar odruchu z mięśnia strzemiączkowego v. 5. badanie pobudliwości nerwu twarzowego

Próba Gellego jest testem dla określenia ruchomości łańcucha kosteczek słuchowych (1) i wykonywana jest w niedosłuchach typu odbiorczego (2). U chorego z nieruchomym łańcuchem kosteczek próba Gellego jest dodatnia (3).