Paradygmat humanistyczny uprawiania teorii wychowania jest kontynuacją i rozwinięciem założeń ontologicznych, epistemologicznych i metodologicznych paradygmatu scjentystycznego

Świat dziecka jest miniaturą i lustrzanym odbiciem świata dorosłych. Świat dziecka i świat dorosłych oparte są na tym samym sposobie doświadczania otaczającej rzeczywistości

Odpowiedzialność dorosłych wyraża się w tym, by wchodzić w świat, w którym żyją dzieci- odkrywać go, uczyć się go, postrzegać go jego własnymi miarami i w ten sposób odkrywać zadania oraz problemy z tego "świata" wyłaniające się

Skutki określonych form obecności lub nieobecności dorosłych dziecko doświadcza tylko w retrospektywny tzn. że dziecko powraca do tych doświadczeń o latach i stanowią one punkt odniesienia dla jego świadomości

W ramach pedagogicznych implementacji idei "świata życia codziennego" formułowane jest założenie, zgodnie z którym świat dziecka jest miniaturę i lustrzanym odbiciem świata dorosłych

Zgodnie z przesłankami określającymi specyfikę wychowania w ujęciu J.Filka stwierdzana jest prawidłowość: teologicznym(celowościowym) horyzontem właściwie pojętego wychowania jest samozniesienie wychowania na rzecz wypromowania postaw samowychowania

W ramach aksjologii wychowania podejmowany jest problem wartości oraz ich roli i znaczenia w projektowaniu i przebiegu procesu wychowania

Zgodnie z teorią transgresji ludzkiej J. Kozieleckiego czynności transgresyjne mają charakter aktywności/dynamizmu działania "poza" oraz "ponad" i wyłaniają się stopniowo wraz ze stawianiem kolejnych kroków forsujących granice