zespołu Marfana

zespołu Pradera-Williego

choroby Huntingtona

fenyloketonurii

każdy czynnik fizyczny lub chemiczny reagujący bezpośrednio z DNA chorego i zmieniający strukturę pojedynczych nukleotydów, co zwykle prowadzi do mutacji

wszystkie odpowiedzi są fałszywe

każdy czynnik pochodzący ze środowiska zewnętrznego zaburzający rozwój zarodka i płodu będący przyczyną wad rozwojowych

każdy czynnik biologiczny reagujący bezpośrednio z DNA chorego i zmieniający strukturę pojedynczych nukleotydów, co zwykle prowadzi do mutacji

wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

zespół Blooma

zespół BRCA1/2

zespół Li-Fraumeni

FraX

ataksja-teleangiektazja

Klinefeltera

Angelmana

U osób z zespołem Wernera komórki są bardziej podatne na mutacje niż komórki u osób zdrowych, a ich nić DNA zawiera wiele uszkodzonych miejsc, będących przyczyną objawów występujących w tej chorobie

przyczyną zespołu Blooma jest mutacja w genie BLM, zlokalizowanym na chromosomie 15

wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

w komórkach pacjentów z zespołem Nijmegen obserwuje się wzrost częstości aberracji chromosomowych, a także błędy w przebiegu replikacji DNA oraz zaburzenia kontroli cyklu komórkowego na granicy faz G1/S

zespół Silvera i Russella

wszystkie wymienione

zespół Pradera i Williego

zespół Angelmana

siedzący tryb życia

nieodpowiednia dieta

nadużywanie alkoholu

to schorzenie autoimmunologiczne

Obserwowalny wpływ czynników wewnątrzrodzinnych (tzw. wspólnego środowiska) na zachowanie jest mniejszy niż wpływ genów

znacząca część zmienności zachowania wynika nie z wpływu genów czy wspólnego środowiska, ale indywidualnych doświadczeń środowiskowych

nie wszystkie zachowania człowieka są dziedziczone

Zachowanie uwarunkowane jest przez wiele wariantów genów, z których każdy wyjaśnia niewielką część zmienności zachowania