Ucz się szybciej
Testy Fiszki Notatki
Zaloguj  

Strona 2

Biolomolo

Przejdź na Memorizer+
W trybie testu zyskasz:
Brak reklam
Quiz powtórkowy - pozwoli Ci opanować pytania, których nie umiesz
Więcej pytań na stronie testu
Wybór pytań do ponownego rozwiązania
Trzy razy bardziej pojemną historię aktywności
Wykup dostęp
Pytanie 9
które z poniższych zdań dotyczących kodu genetycznego są prawdziwe?
Kodony, które określają ten sam aminokwas nazywają się synonimami i różnią się dwiema pierwszymi zasadami trypletu
Kod genetyczny jest w pełni uniwersalny, co oznacza, że wszystkie systemy translacyjne organizmów żywych używają tego samego kodu lub tej samej grupy kodonów dla tych samych aminokwasów
W standardowym kodzie genetycznym istnieją 62 kodony dla 20 aminokwasów, a jeden kodon złożony jest z 3 nukleotydów.
W różnych organizmach ten sam kodon może kodować ten sam aminokwas
Kodony, które określają ten sam aminokwas nazywają się homologami i różnią się ostatnią zasadą trypletu.
Mitochondrialny DNA koduje odmienny od cytozolowego zestaw cząsteczek tRNA.
W standardowym kodzie genetycznym 61 spośród 64 kodonów określa poszczególne aminokwasy, natomiast pozostałe trzy kodony (UAA, UAG, UGA) są sygnałami terminacji syntezy łańcuchów polipetydowych
żadne z podanych
Dywergencja kodu genetycznego minimalizuje szkodliwe skutki mutacji.
Kod genetyczny - jest to współzależność między sekwencją zasad w DNA (lub mRNA stanowiącym jego transkrypt) a sekwencją aminokwasów.
Aminokwasy są kodowane przez grupy trzech zasad (nazywane antykodonami), które rozpoczynają się w ściśle określonym miejscu mRNA
Pytanie 10
Które z poniższych stwierdzeń na temat plazmidów używanych do transformacji komórek E.coli są prawdziwe?
Plazmidy mają zdolność autonomicznej replikacji w komórce gospodarza dzięki sekwencji oznaczonej na rysunku jako amp^r
Wektory ekspresyjne są klasą plazmidów, które zostały zoptymalizowane w kierunku produkcji dużych ilości białek.
ORI jest to element genetyczny unikalny dla każdego wektora, kodujący gen, którego produkt bierze udział w replikacji
Plazmidy mogą zawierać geny reporterowe, które kodują markery, takie jak np. enzymy inaktywujące antybiotyki
Plazmidy nie powinny być zbyt dużymi cząsteczkami, ponieważ bardzo duże cząsteczki DNA nie wnikają efektywnie do komórki bakteryjnej.
Plazmidy są w większości przypadków dwuniciowymi cząsteczkami DNA, naturalnie występującymi w niektórych bakteriach
Plazmidy są zwykle jednoniciowymi cząsteczkami DNA, naturalnie występującymi w niektórych bakteriach.
Plazmidy mają zdolność autonomicznej replikacji w komórce gospodarza dzięki sekwencji oznaczonej na rysunku jako MCS (polilinker)
żadne ze stwierdzeń
Wektory ekspresyjne zawierają promotor, który kontroluje inicjację transkrypcji wklonowanego rekombinowanego genu zaprojektowaną w taki sposób, aby zapewnić transkrypcję dużej liczby kopii sekwencji kodującej białko
Polilinker (MCS) to region plazmidu zawierający wiele unikatowych miejsc restrykcyjnych, które występują tylko w tym miejscu plazmidu.
Pytanie 11
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących trzech enzymów A, B, oraz C, których aktywności przedstawiono schematycznie na rysunku są prawdziwe?
niektóre enzymy wykazujące aktywność “A”, jak i te wykazujące aktywność C, mogą być stosowane do znajowania DNA radioaktywnym izotopem fosforu
Polimeraza RNA wykorzystywana jest do przeprowadzenia reakcji A i B
Niektóre enzymy wykazujące aktywność A są stosowane w metodzie Sangera
istnieje co najmniej jedna grupa enzymów, które wykazują zarówno aktywność “A” jak i aktywność “B”
Kinaza polinukletydowa wykorzystywana jest do przeprowadzania reakcji C
Żadne z powyższych
Pytanie 12
Fosfataza wykazuje aktywność enzymatyczną przedstawioną na schemacie B
Enzym C wykazuje aktywność rybonukleazy (RNazy)
Niektóre enzymy wykazujące aktywność “A” jak i te wykazujące aktywność “B” mogą być stosowane do znakowania DNA radioaktywnym izotopem fosforu
enzym A wykazuje aktywność polimerazy RNA zależnej od DNA
Żadne z powyższych
Ligaza DNA faga T4 wykorzystywana jest do przeprowadzenia reakcji B
Pytanie 13
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących mutacji genów są prawdziwe?
Tautomieria zasad azotowych może skutkować wprowadzeniem mutacji typu ukierunkowanych delecji
Wprowadzenie do DNA 5-bromouracylu zwiększa częstość pojawienia się insercji
Produkt utlenienia guaniny 8-oksyguanina, tworzy wiązania wodorowe z adeniną
Insercja polega na wstawieniu jednej lub większej ilości par zasad do docelowej cząsteczki DNA
Zamiana zasady pirymidynowej na purynową jest przykładem tranzycji
Adenina ulega deaminacji oksydacyjnej do ksantyny
Wprowadzenie do DNA 5-bromouracylu zwiększa częstość pojawienia się tranzycji
Adenina ulega deaminacji do hipoksantyny
Metylacja cytozyny w pozycji C-5 może skutkować zwiększonym poziomem mutacji z powodu zachodzącej jej deaminacji.
Metylacja cytozyny w pozycji C-5 może skutkować zwiększonym poziomem mutacji
Transwersja jest jednym z rodzajów delecji insercyjnej
Głównym efektem działania światła ultrafioletowego jest powstanie wiązań
Głównym efektem działania światła ultrafioletowego jest powstanie wiązań kowalencyjnych łączących sąsiadujące ze sobą w jednym łańcuchu zasady pirymidynowe.
Pytanie 14
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących zasad występujących w DNA są zgodne z modelem Watsona-Cricka?
Kolejność zasad we fragmentach kodujących w cząsteczce DNA stanowi rdzeń zapisu informacji genetycznej
W dwuniciowym DNA zasada purynowa zawsze tworzy parę z zasadą pirymidynową, a pirymidynowa z purynową
Zmienną częścią DNA jest sekwencja czterech rodzajów zasad
Związek zasady pirymidynowej z deoksyrybozą jest nukleotydem
Nukleotyd to nukleozyd połączony wiązaniem estrowym z jedną lub większą liczbą grup fosforanowych
Dwuniciowy DNA typu A tworzy prawoskrętną helisę
Dwuniciowy DNA typu A tworzy lewoskrętną helisę
Nukleozyd to nukleotyd połączony wiązaniem estrowym z jedną lub większą liczbą grup fosforanowych
Adenina paruje z tyminą poprzez 2 wiązania wodorowe
W dwuniciowym DNA zasada purynowa zawsze tworzy parę z zasadą purynową, a pirymidynowa z pirymidynową
Dwuniciowy DNA typu B tworzy prawoskrętną helisę
Dwuniciowy DNA typu B tworzy lewoskrętną helisę
Zasady purynowe i pirymidynowe znajdują się wewnątrz helisy i ich płaszczyzny są w przybliżeniu prostopadle do jej osi
Kolejność ułożenia pierścieni deoksyryboz względem grup fosforanowych w kodujących cząsteczkach DNA stanowi rdzeń zapisu informacji genetycznej.
Dwa helikalne łańcuchy oplatają wspólną oś i biegną w przeciwnych kierunkach
Pytanie 15
Biblioteki genomowe zawierają tylko sekwencje egzonowe
Biblioteki genomowe mogą zawierać m.in sekwencje regulatorowe i intronowe
Użycie sztucznych chromosomów bakteryjnych (BAC) prowadzi do zwiększenia liczby klonów bibliotek, ponieważ można zmieścić w nich fragmenty DNA do długości 15 kpz
Biblioteki cDNA pochodzące z różnych tkanek jednego organizmu zawsze zawierają całkowicie odmienne sekwencje
Jednym z etapów uzyskiwania bibliotek genomowych jest trawienie genomowego DNA na fragmenty
Użycie sztucznych chromosomów bakteryjnych (BAC) prowadzi do zmniejszenia liczby klonów bibliotek, ponieważ można zmieścić w nich fragmenty DNA do długości 45 kpz
Żadne z powyższych
szansa znalezienia fragmentu DNA kodującego aktynę (białko cytoszkieletu komórki) jest taka sama dla każdej biblioteki genomowej niezależnie od tkanki, z której pobrano próbkę.
Odnalezienie klonu cDNA kodującego aktynę (białko cytoszkieletu komórki) jest możliwe dla każdej biblioteki cDNA niezależnie od tkanki z której pobrano próbkę
Biblioteki genomowe pochodzące z różnych tkanek jednego organizmu powinny zawierać identyczne sekwencje
Użycie sztucznych chromosomów drożdży (YAC) pozwoliło na znaczące zmniejszenie liczby klonów bibliotek, ponieważ można zmieścić w nich fragmenty DNA do długości 45 kpz
Biblioteki cDNA zawierają tylko sekwencje intronowe
Biblioteki genomowe zawierają zmienną liczbę różnych klonów w zależności od stadium rozwoju organizmu.
Rodzaje sekwencji DNA zawartych w bibliotece cDNA zależy m.in. od warunków środowiskowych i pory dnia kiedy została pobrana próbka
Pytanie 16
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących naprawy DNA są prawdziwe?
ednym z etapów naprawy DNA jest zwykle rekombinacja RNA ????
Mechanizm naprawy błędnie sparowanych zasad rozpoczyna się rozpoznaniem ich przez MutH???
Jednym z mechanizmów naprawy DNA może być rekombinacja DNA, co wykorzystuje metoda CRISPR.
Jednym z etapów mechanizmu naprawy błędnie sparowanych zasad jest wycięcie fragmentu DNA przez enzym MutL
Spontaniczne pojawienie się uracylu w DNA może podlegać naprawie bezpośredniej przez glikozydazę uracylową DNA
Spontaniczne pojawienie się uracylu w DNA może podlegać naprawie bezpośredniej przez metylazę uracylową DNA
Przykładem mechanizmu naprawy przez wycięcie zasady jest działanie enzymu UvrABCD
Usuwanie dimeru tymidynowego, powstałego w E.coli, wymaga usunięcia fragmentu DNA przez enzym UvrABC.
Zwiększona odporność komórek nowotworowych na uszkodzenie DNA jest cechą charakterystyczną tych komórek
pojawienie się uracylu w DNA może być rozpoznane przez glikozydazę uracylową DNA
Usuwanie dimeru tymidynowego w E. coli wymaga usunięcia fragmentu DNA przez polimerazę DNA I.
Przykładem mechanizmu naprawy przez wycięcie zasady jest działanie enzymu AlkA
Podatność komórek nowotworowych na uszkodzenie DNA wykorzystuje się w procesie leczenia
Pytanie 17
Widełki replikacyjne: Poszczególne numery oznaczają:
5
polimeraza DNA I
8
holoenzym polimerazy DNA III
2
białko wiążące ssDNA
1
nic wiodąca
6
ligaza DNA
9
nic opóźniona
7
fragment Okazaki
4
prymosom
3
helikaza
Pytanie 18
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących eksperymentu klonowania Insertu (kolor pomarańczowy) ograniczonego miejscami restrykcyjnymi HindIII, do wektora plazmidowego pETX5, zobrazowanego schematycznie na rysunku są prawdziwe? Zwróć uwagę, że wektor pETX5 zawiera geny (kolor niebieski i czerwony) nadające bakteriom oporność na dwa antybiotyki - ampicylinę (Amp r) oraz tetracyklinę (Tet r)
Eksperyment ten został zaplanowany nieprawidłowo, ponieważ do przecięcia wektora należałoby użyć enzymu BamHI, aby włączyć ten insert do wektora
Na podłożu z tetracykliną przeżyją wszystkie komórki które pobrały wekto
Aby za pomocą genów markerowych AmpR i TetR wyselekcjonować komórki, które zawierają wektor z włączonym insertem, konieczne jest wykonanie repliki kolonii z podłoża zawierającego tetracyklinę na podłoża zawierające oba antybiotyki
na podłożu zawierającym oba antybiotyki zginą tylko te komórki, które pobrały wektor zawierający insert oraz te które nie uległy transdukcji
Na podłożu z ampicyliną zginą tylko te komórki które pobrały wektor zawierający insert
Na podłożu z tetracykliną zginą wszystkie komórki które pobrały wektor
w celu poprawnego wklonowania insertu do wektora, koniecznie trzeba użyć kinazy polinukleotydowej i ATP, żeby ufosforylować odpowiednie końce DNA w obu cząsteczkach
na podłożu z ampicyliną przeżyją tylko te komórki które pobrał pusty wektor (bez insertu)
Włączenie insertu do wektora w miejsce HindIII nie ma kompletnie sensu, ponieważ przerywa ciągłość genu AmpR niezbędnego do przeżycia komórek na podłożu z ampicyliną
na podłożu zawierającym oba antybiotyki zginą tylko te komórki, które pobrały wektor zawierający insert oraz te które nie uległy transformacji
na podłożu z ampicyliną przeżyją wszystkie komórki które pobrał pusty wektor (bez insertu)
Aby za pomocą genów markerowych AmpR i TetR wyselekcjonować komórki, które zawierają wektor z włączonym insertem, konieczne jest wykonanie repliki kolonii z podłoża zawierającego oba antybiotyki, na podłoże zawierające tetracyklinę
Na podłożu z ampicyliną zginą wszystkie komórki które pobrały wektor zawierający insert
Pokaż wyniki To już koniec testu, na następnej stronie zobaczysz swoje odpowiedzi.