D. obniżone stężenie wapnia we krwi (niedoczynność przytarczyc).

A. mnogie owrzodzenia żołądka i dwunastnicy.

B. nadżerkowe zapalenie przełyku.

C. biegunka tłuszczowa.

E. wysokie stężenie gastryny we krwi.

A. pętlowe leki moczopędne są skuteczne nawet u chorych z filtracją kłębuszkową (GFR) < 15 ml/min/1,73 m2.

D. stosowanie leków moczopędnych w połączeniu z inhibitorami konwertazy angiotensyny zmniejsza albuminurię.

C. nie należy stosować pętlowych leków moczopędnych u chorych bez hiperkaliemii.

E. stosowanie dużych dawek pętlowych leków moczopędnych może spowodować uszkodzenie słuchu.

B. stosowanie dużych dawek pętlowych leków moczopędnych może spowodować odwodnienie i zmniejszenie GFR.

E. świąd niereagujący na stosowanie hydroksyzyny.

C. skurczowe ciśnienie tętnicze > 200 mmHg utrzymujące się pomimo stosowania leków przeciwnadciśnieniowych z 5 grup (beta-adrenolityku, alfa-adrenolityku, antagonisty kanału wapniowego, diuretyku pętlowego i klonidyny) w dużych dawkach.

B. znaczna retencja płynów z dusznością i trzeszczeniami u podstawy płuc pomimo przewlekłego stosowania diuretyku pętlowego w dużej dawce.

D. dna moczanowa.

A. brak apetytu, nudności i zagrożenie rozwojem niedożywienia.

D. szybkie, słabo wypełnione tętno, występuje we wstrząsie, rzadko w czasie gorączki lub w tamponadzie serca.

B. tętno z dwoma falami dodatnimi w czasie skurczu, wywołane obecnością dodatkowej fali przepływu krwi, występuje w kardiomiopatii przerostowej z zawężeniem drogi odpływu oraz w wadzie złożonej obejmującej niedomykalność i zwężenie zastawki aortalnej.

A. tętno, w którym po każdym prawidłowym skurczu serca występuje przedwczesne pobudzenie komorowe, występuje przy przedwczesnych pobudzeniach ektopowych towarzyszących rytmowi zatokowemu, przy bloku AV typu Wenckebacha z przewodzeniem 3:2 i przy występowaniu nieprzewiedzionego dodatkowego pobudzenia przedsionkowego po co drugim pobudzeniu zatokowym.

C. tętno, w którym jedna fala przypada na okres skurczu, a druga na początek rozkurczu, zwykle występuje w tamponadzie serca, w ciężkiej niewydolności serca i we wstrząsie hipowolemicznym.

E. zmniejszenie wypełnienia tętna lub jego całkowity zanik z towarzyszącym obniżeniem ciśnienia skurczowego o >10 mmHg podczas wdechu.

C. stercza.

E. pęcherza moczowego.

B. płuca.

A. przewodu pokarmowego.

D. tarczycy.

B. inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE-I).

A. liraglutydem.

D. długo działającym nitratem.

E. statyną.

C. antagonistą receptora beta-adrenergicznego.

D. nitrofurantoinę przez 7 dni.

E. niepodejmowanie dalszej diagnostyki oraz niewłączanie leczenia przeciwbakteryjnego.

B. fluorochinolon przez 3 dni.

C. fluorochinolon przez 7 dni.

A. wykonanie posiewu moczu.

C. zmiany osteolityczne w kościach.

D. niedokrwistość megaloblastyczna.

B. obecność limfoblastów we krwi obwodowej.

A. podwyższona limfocytoza we krwi obwodowej.

E. nadpłytkowość.