Źródłem siły napędowej dla wici bakteryjnej jest hydroliza ATP.

Białko CheY jest składnikiem kanału jonowego umożliwiającego napędzanie wici.

Wić jest wydłużana przez przyłączanie flagelliny do jej wolnego końca.

Źródłem siły napędowej dla wici bakteryjnej jest gradient protonów.

Obecność chemoatraktanta w otoczeniu bakterii zmniejsza częstotliwość koziołkowania, przez co komórka bardziej sprawnie porusza się w kierunku rosnącego stężenia związku.

służą jako prekursory fosfolipidów i glikolipidów

służą jako paliwo molekularne

stabilizują strukturę błon biologicznych

są prekursorami triacylogliceroli

są prekursorami pewnych hormonów i przekaźnikami wewnątrzkomórkowymi

Funkcję znacznika białek przeznaczonych do degradacji w komórkach eukariotycznych pełni ubikwityna

W przyłączeniu ubikwityny do białek biorą udział trzy enzymy: enzym aktywujący ubikwitynę, enzym koniugujący i ligaza ubikwitynowo-białkowa

Ubikwityna przyłącza się kowalencyjnie do reszty histydyny białka przeznaczonego do degradacji za pomocą wiązania izopeptydowego

Jedna cząsteczka białka rekrutuje jedną cząsteczkę ubikwityny

O okresie półtrwania białek w dużej mierze decydują reszty aminokwasowe występujące na końcu karboksylowym białka

Jest to enzym trawiący tłuszcze w układzie pokarmowym

Jest to enzym ulegający fosforylacji przez kinazę białkową A, co zwiększa jej aktywność

Lipaza wrażliwa na hormony jest aktywowana w stanie sytości w celu umożliwienia pobierania przez komórkę kwasów tłuszczowych z krwi

Enzym ten jest aktywowany przez ufosforylowaną perylipinę dzięki czemu dochodzi do uwolnienie kwasów tłuszczowych z krwi

Lipaza wrażliwa na hormony katalizuje rozkład diacylogliceroli do monoacylogliceroli i kwasów tłuszczowych

są źródłem kwasów tłuszczowych, które mogą być utleniane do CO2 i H2) w celu zapewnienia komórce energii

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

Niski poziom acetooctanu we krwi prowadzi do obniżenia lipolizy w tkance tłuszczowej

Proces lipolizy inicjuje fosfataza białkowa I, która fosforyluje

Mogą być prekursorami glukozy w glukoneogenezie

Ich zapasy są uwalniane m. in. przez adrenalinę i glukagon