Reaguje z nadtlenkiem wodoru i organicznymi tlenkami

c. ilość zredukowanego glutationu w komórce jest silnie zależna od stężenia NADPH

b. odgrywa dużą rolę w detoksykacji organizmu

a. glutation to inaczej gamma- glutamylocysteinyloglicyna

ilość zredukowanego glutationu w komorce jest silnie zależna od stężenia NADH

d. powstaje z jego utlenionej formy w reakcji katalizowanej przez reduktazę glutationową

żadna nie jest prawidłowa

Jego poziom w stosunku do utlenionego glutationu ulega obniżeniu w przypadku niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

e. utrzymuje reszty cysteilowe białek w formie zdredukowanej

NAD+

f. nukleotyd adenylowy

b. hydroksyetylo-TPP

d. lipoamid

a. koenzym A

e. deoksyadenozynokobalamina

c. biotyna

c. w cykl Calvina nie zaangażowane są białka szlaku fosforylacji oksydacyjnej

w przeliczeniu na rownoważniki ATP, synteza jednej cząsteczki glukozy wymaga wyższej ilości energii jak możliwa do uzyskania z całkowitego jej utlenienia

asymilacja dwutlenku węgla jest procesem egzoergicznym

b. cykl Calvina jest aktywowany w obecności światła w wyniku wzrostu pH i stężenia jonow Mg2+ w stromie chloroplastow

a. rubisco jest enzymem zależnym od jonow Mg2+

d. w przeliczeniu na rownoważniki ATP, synteza jednej cząsteczki glukozy wymaga podobnej ilości energii jak możliwa do uzyskania z całkowitego jej utlenienia

W cyklu Corich synteza glukozy zachodzi w mozgu

cykl Corich przesuwa obciążenie metabolityczne z wątroby do mięsni

e. cykl Corich przesuwa obciążenie metabolityczne z mięśni do wątroby

g. w cyklu Corich synteza mleczanu zachodzi w mięśniach szkieletowych

c. w cyklu Corich synteza ATP zachodzi w mięśniach

w cyklu Corich synteza mleczanu zachodzi w mięśniach szkieletowych w warunkach tlenowych

w cyklu Corich synteza mleczanu zachodzi w mięśniach szkieletowych w warunkach beztlenowych

b. w cyklu Corich mleczan wydzielany jest z mięśni do krwi

f. w cyklu Corich glukoza jest wydzielana przez wątrobę

c. dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADH

dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+

c. Szybkość przemian szlaku penozofosforanowego jest regulowana przez stężenie NADP+.

niektóre intermediaty cyklu pentozofosforanowego są również intermediatami glikolizy

e. szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki glukozy do CO2

a. szlak pentozofosforanowy jest źrodłem prekursora kwasow tłuszczowych

b. szlak pentozofosforanowy jest głownym źrodłem NADPH do redukcji ATP

e. Transketolaza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikolizą

g. W szlaku pentozowym wytwarzane są 3 cząsteczki fruktozo-6-fosforanu i 1 cząsteczka aldehydu-3-fosfoglicerynowego z 2 cząsteczek ksylulozo-5-fosforanu

b. W fazie nieutleniającej szlaku pentozofosforanowego biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, ktore nie wykorzystują NADH jako reduktora

a. Szlak pentozofosforanowy prowadzi do utworzenia pięciowęglowych cukrow oraz NADPH, ktore są następnie wykorzystywane w procesach biosyntezy

szlak pentozofosforanowy jest głównym źródłem NADH do syntezy ATP

a. NADH nie przechodzi przez błonę mitochondrialną, przechodzą tylko elektrony

Przez przejście szczawiooctanu w jabłczan, ktory może swobodnie dyfundować przez wewnętrzną błonę mitochondrialną, gdy stosunek NADH/NAD+ jest niższy w cytoplazmie niż w matriks mitochondrium.

W wyniku działania wahadła jabłczanowo-asparaginowego, w przypadku, gdy stosunek NADH/NAD+ jest wyższy w cytoplazmie niż w matriks mitochondrium.

Swobodnie, gdyż NADH po przejściu przez wewnętrzną błonę mitochondrium przekazuje swoje elektrony na enzymy łańcucha oddechowego.

e. W wyniku działania wahadła glicerolo-fosforanowego, w ktorym glicerolo-3-fosforan przekazuje elektrony na flawoproteinę związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialną, nawet wbrew gradientowi stężeń NADH.

W wyniku działania wahadła glicerolo-jabłczanowego, w ktorym glicerolo-3-fosforan przekazuje elektrony na flawoproteinę związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialną, nawet wbrew gradientowi stężeń NADH

Dwie cząsteczki QH2 wiążą się do kompleksu kolejno dodając elektrony i uwalniając protony

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Dwie cząsteczki Q wiążą się do kompleksu kolejno przyjmując elektrony

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika dwuelektronowego do jednoelektronowego

Protony uwalniane są do macierzy mitochondrialnej

Jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c.

Cykl Q nie przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika jednoelektronowego do dwuelektronowego

Cykl Q zachodzi na kompleksie I, zwanym też oksydoreduktazą NADH-Q.

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek zewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q zachodzi na kompleksie III, zwanym też oksydoreduktazą Q-cytochrom c

GTP związane z białkiem G jest hydrolizowane, pozwalając transdukcyjnie i fosfodiesterazie na powrót do stanu wyjściowego

zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku dołączenia białka inhibitorowego- arestyny

poziom cAMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

poziom cGMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku fosforylacji reszt seryny i treoniny

arestyna wiąże się do ufosforylowanej metarodopsyny II i zapobiega jej oddziaływaniu z transducyną