3 etapy­ etap drugi temperatura nie zależy od długości startera; od długości startera zależy czas  trwania drugiego etapu

wymaga polimerazy DNA i czterech deoksynukleotydów

potrzebuje dwóch starterów komplementarnych do siebie jak w metodzie dideoksy

białaczka

pozwala na wykrycie niewielkich wirusów

10^8

V,D,J,C

Rózne ramki odczytu

Rożne rodzaje przeciwciał powstają przez ...

cząsteczka rozpoznająca sygnał (SRP) jest białkiem składającym się z 7 a­ helis

Rozfałdowane łańcuchy polipeptydowe są optymalnymi substratami do transportu przez  błone

Cykl ATP­ADP...

wewnętrzne sekwencje sygnałowe nie sa odcinane po przejściu przez błonę ER

SRP zapobiega przedwczesnej elongacji, a przez to fałdowaniu się białka

uwolnienie SRP z rybosomu powoduje zahamowanie elongacji polipeptydu

Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Telomeraza jest aktywna w wybranych typach komórek­ enzym jest aktywny w  komórkach embrionalnych, natomiast po urodzeniu jego aktywność przejawia się w  komórkach rozrodczych i macierzystych.

Terapia powodująca inaktywację telomerazy powinna być skuteczna w walce z rakiem,  tylko wtedy gdy aktywacja telomerazy jest przyczyną powstania raka, a nie skutkiem.

Telomeraza jest polimerazą RNA zależną od DNA.

Aktywność telomerazy jest kontrolowana przez białko TRF1, które wiąże się z  powtarzającymi się sekwencjami telomerowymi

Telomeraza syntezuje tylko jeden z łańcuchów polinukleotydowych telomeru korzystając z  matrycy bogatej w reszty G

Koaktywator, to białko, stymulujące inicjację transkrypcji przez specyficzne bezpośrednie wiązanie DNA.

Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNAII i RNAIII, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNAI przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekswencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona.

Ilośd zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNAII, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami

Powszechną cechą aktywatorów transkrypcji jest ich zdolnośd do bezpośredniego oddziaływania z kompleksem preinicjacyjnym polimerazy RNAII przez tzw. domenę poliprolinową

Inicjacja transkrypcji u Eukaryota różni się od inicjacji transkrypcji jaka ma miejsce w komórkach bakteryjnych, między innymi tym, że podstawowy poziom inicjacji transkrypcji eukariotycznej jest stosunkowo wysoki dla większości promotorów, z wyjątkiem najsłabszych.

Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Te geny z reguły nie są położone w sąsiedztwie wysp CpG

Wyspy CpG położone w sąsiedztwie tych genów charakteryzuje wysoki poziom metylacji.

Wyspy CpG nie są metylowane tylko w tych tkankach, w których specyficznej ekspresji ulega sąsiadujący z nią gen metabolizmu.

Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

Wyspy CpG położone w sąsiedztwie tych genów są metylowane w niektórych tkankach, ale nie we wszystkich.

Wyspy CpG położone w sąsiedztwie tych genów nie są metylowane

Domena C-koocowa (CTD) polimerazy jest zaktywowana ze względu na defosforylację jaka miała miejsce w czasie pierwszej inicjacji

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA i TFIIH) pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację.

Niektóre podstawowe czynniki transkrypcyjne (TFIID, TFIIA, TFIIH) pozostają związane z polimerazą RNA umożliwiając reinicjację

Wszystkie podstawowe czynniki transkrypcyjne oddysocjowują na

Wszystkie podstawowe czynniki transkrypcyjne pozostają związane z promotorem umożliwiając reinicjację

Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.

piętnowaniu podlegają tylko geny kodujące białka.

funkcją piętnowania jest to, że DNA pary alleli (obu jednocześnie) homologicznych podlega metyzacji, co skutkuje brakiem ich ekspresji.

Skutkiem piętnowania jeden gen z pary alleli ulega ekspresji, drugi jest metylowany i wyciszany.

jest to bardzo często występująca cecha genomów ssaków.

żadna z odpowiedzi nie jest prawdziwa.

jeden z pary alleli ulega metylacji w procesie zależnym od tzw. elementów kontrolujących piętnowanie.