W płaszczyźnie najniekorzystniejszego działania naprężeń

W płaszczyźnie maksymalnych naprężeń stycznych

W granicznym stanie ścinania w płaszczyźnie nachylonej pod kątem α= 45O – φ/2

W płaszczyźnie ścięcia w momencie ścięcia

W płaszczyźnie najniekorzystniejszego działania naprężeń w momencie ścięcia

Stopniowe obciążanie w konsolidometrze z zachowaniem stałej prędkości odkształcenia

Jednoosiowe ściskanie w warunkach swobodnej bocznej rozszerzalności

Obciążanie płytą sztywną

Stopniowe obciążanie w warunkach uniemożliwionej bocznej rozszerzalności

Ciągłe obciążanie w konsolidometrze z zachowaniem stałego gradientu ciśnienia porowego

Rzędnej danego punktu i stopnia konsolidacji

Rzędnej danego punktu, współczynnika filtracji i współczynnika ściśliwości objętościowej

Czasu jaki upłynął od momentu zmiany stanu naprężenia, współczynnika konsolidacji i miąższości konsolidowanej warstwy

Rzędnej danego punktu i czasu jaki upłynął od momentu zmiany stanu naprężenia

Dla danego gruntu ma wartość stałą, niezależną od czasu

Jest parametrem konsolidacji pierwotnej

Wyznaczany jest z krzywej ściśliwości

Jedną z metod jego wyznaczania jest metoda Casegrande’a

Opisuje przebieg konsolidacji reologicznej

Opisują jednoznacznie stan naprężenia w gruncie

To naprężenie normalne działające w płaszczyźnie na której naprężenie styczne k=0

W danym stanie naprężenia są równe ekstremalnym wartościom naprężeń normalnyc

Są oznaczane symbolami δa, δb, δc

To naprężenie normalne działające w płaszczyźnie na której wektor wypadkowy p=0

Określone jest przez 9 składowych odkształceń elementarnych

Może dotyczyć zmiany długości prostoliniowego odcinka lub zmiany kąta pomiędzy dwoma odcinkami

Można zobrazować graficznie za pomocą koła Mohra na podstawie znajomości głównych odkształceń linowych

Może mieć charakter zmiany objętości, zmiany postaci lub zmiany objętości i postaci

Może mieć charakter tylko dystorsji albo tylko dylatacji

W przypadku ciała sprężystego jest proporcjonalne do naprężenia normalnego izotropowego

Równe jest sumie odkształceń liniowych na trzech wzajemnie prostopadłych kierunkach

Jest wynikiem wyłącznie odkształceń liniowych

Może wystąpić w badaniu prostego ściskania

Równe jest iloczynowi odkształceń liniowych na trzech wzajemnie prostopadłych kierunkach

Jest parametrem charakteryzującym ośrodki sprężyste

Dla materiału, który podczas jednoosiowego ściskania nie zmienia objętości jest równy zero

Zawiera się w przedziale (0,5 – 1)

Jest współczynnikiem proporcjonalności pomiędzy naprężeniem stycznym i odształceniem postaciowym

Może być wyznaczone z badania jednoosiowego ściskania w warunkach uniemożliwionej bocznej rozszerzalności