Ucz się szybciej
Testy Fiszki Notatki
Zaloguj  

Twój wynik: biochemia 1 egzamin dobry

Twój wynik

Rozwiąż ponownie
Moja historia
Powtórka: Wybierz pytania
Wszystkie ({{dataStorage.userResults.answersTotal}})
Prawidłowe ({{dataStorage.userResults.answersGood}}) Błędne ({{dataStorage.userResults.answersBad}})
Pytanie 1
Dopasuj
witamina C
szkorbut
kwas pantotenowy
nadciśnienie
kwas nikotynowy (niacyna)
pelagra
witamina K
podskórne krwotoki
witamina A
ślepota, uszkodzenie dróg oddechowych, przewodu pokarmowego
biotyna
wysypka wokół brwi, bóle mięsni, zmęczenie
tiamina (B1)
choroba beri beri
witamina D
krzywica
Pytanie 2
Jak zmienia się powinowactwo hemoglobiny do tlenu w zależności gdy
dysocjacja podjednostek do monomerów
wzrośnie
zwiększa się pH z 7,2 do 7,4
wzrośnie
hemoglobina rozdysocjuje na podjednostki
wzrośnie
wzrośnie pH
wzrośnie
spadnie pH
maleje
wzrośnie stężenie BPG
maleje
zwiększa się ciśnienie CO2 z 10 do 40 torów
maleje
wzrośnie ciśnienie CO2
maleje
Pytanie 3
Każdemu z aktywnych przenośników wymienionych w lewej kolumnie przyporządkuj odpowiednią przenoszoną grupę
lipoamid
acylowa
ATP
fosforanowa
FADH2
elektrony
pirofosforan tiaminy
aldehydowa
urydynodifosforan glukozy
glukoza
S-adenozylometionina
metylowa
biotyna
CO2
Pytanie 4
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących przenośników drugiego rzędu są prawdziwe?
c. Przenośnik symportowy przenosi równocześnie dwie różne substancje w tę samą stronę przy czym jedną wbrew gradientowi potencjału elektrochemicznego, a druga zgodnie z tym gradientem.
d. Wymiennik Na+-Ca2+ wykorzystuje gradient jonów Na+ w celu zwiększenia stężenia jonów Ca2+ w komórce.
e. Przenośnik symportowy Na+-glukoza transportuje cząsteczki glukozy do wnętrza komórki wbrew gradientowi jej stężeń.
a. Permeaza laktozy w celu transportu laktozy wykorzystuje gradient jonów Na+
Stan energetyczny komórki i stosunek stężeń ATP/ADP nie ma żadnego wpływu na transport przez przenośniki drugiego rzędu, ponieważ nie przeprowadza on hydrolizy ATP
Pytanie 5
8 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących funkcjonowania przekaźników drugorzędowych w kaskadzie fosfatydyloinozytolowej są poprawne?
b. Większość efektów wywołanych przez IP3 i DAG jest synergistycznych.
d. PKC wymaga jonów Ca2+ do swojej aktywności.
e. IP3 uwalnia jony Ca2+ z retikulum endoplazmatycznego i retikulum sarkoplazmatycznego.
c. DAG zwiększa powinowactwo PKC do jonów Ca2+..
a. Diacyloglicerol (DAG) aktywuje kinazę białek A (PKA)
Pytanie 6
Które z poniższych stwierdzeń na temat szlaku sygnalizacyjnego opartego na kaskadzie fosfatydyloinozytolu (PIP2) są poprawne:
a. Ponieważ DAG jest cząsteczką rozpuszczalną w wodzie, dyfunduje on z błony powodując uwolnienie jonów wapnia z retikulum endoplazmatycznego
b. Ponieważ IP3 jest cząsteczką nierozpuszczalną w wodzie, pozostaje on związany z błoną i bierze udział w aktywacji kinazy białkowej C
h. Zarówno IP3 jak i DAG działają krótko, ponieważ ulegają przekształceniu w inne cząsteczki w wyniku fosforylacji lub innych reakcji.
g. Uwolnione jony wapnia powodują wygaszenie sygnału zapoczątkowanego przez hormon
c. Powstające przekaźniki drugiego rzędu działają przeciwstawnie, dzięki czemu możliwa jest precyzyjna kontrola danego szlaku sygnalizacyjnego.
f. Aktywna izoforma β enzymu fosfolipazy C katalizuje reakcję rozszczepienia PIP2 do trifosforanu fosfatydyloinozytolu oraz diacyloglicerolu (DAG).
i. Podczas aktywacji receptora II angiotensyny biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu dochodzi do jego homodimeryzacji i fosforylacji.
e. Hydroliza GTP do GDP w białku Gαq powoduje wygaszenie sygnału zapoczątkowanego przez hormon.
d. Przykładem receptora biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu jest receptor II angiotensyny.
Pytanie 7
7 Połącz dane z lewej kolumny z funkcjami po prawej stronie:
a. przekaźnik drugiego rzędu
uwalnia informację z receptora błonowego
receptory błonowe
przenosi sygnał z środowiska w poprzek błony w komórce
wygaszacz sygnału
przywraca przekaźniki sygnału do stanu początkowego
fosforylacja białek
działa przez kowalencyjną modyfikację
Pytanie 8
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących insulinowego szlaku sygnalizacyjnego są poprawne?
f. Przyłączenie insuliny do receptora powoduje zmianę konformacyjną, co prowadzi do oddysocjowania białek IRS, które utrzymują receptor w stanie nieaktywnym
d. Przyłączenie cząsteczki insuliny do receptora wywołuje zmianę położenie pętli aktywacyjnej w podjednostce β, co prowadzi do aktywacji kinazy.
c. Kinaza insulinowego receptora katalizuje reakcję przeniesienia grupy fosforanowej na grupę hydroksylową treoniny
b. Każda podjednostka α składa się z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA.
e. Przyłączenie dwóch cząsteczek insuliny do receptora wywołuję zmianę konformacyjną prowadzącą do fosforylacji reszt tyrozylowych w pętli aktywacyjnej kinazy.
a. Każda podjednostka β składa się głównie z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA
Pytanie 9
Które z poniższych stwierdzeń na temat transportera ABC z Vibrio cholerae są poprawne?
e. Białko to działa jako ATP-zależna pompa pobierająca określone cząsteczki z otoczenia do wnętrza komórki
d. Wykorzystuje mechanizm sprzęgania hydrolizy ATP ze zmianami konformacyjnymi podjednostki P
b. Jest dimerem złożonym z dwóch podjednostek, z których każda posiada domenę transbłonową i kasetę wiążącą ATP
a. Związanie substratu indukuje zmiany konformacyjne kaset wiążących ATP, prowadzące do wzrostu ich powinowactwa do ATP.
c. Jest transporterem drugiego rzędu, wykorzystującym gradient małych cząsteczek organicznych.
f. Transporter ten jest homologiczny do eukariotycznego białka glikoproteiny P.
Pytanie 10
3 Które z poniższych stwierdzeń dotyczące sygnalizacji EGF są poprawne?
a. Aktywny receptor EGF będący dimerem aktywuje podjednostkę Gα swoistego białka G
d. Receptor Her2 może tworzyć heterodimery z receptorem EGF prowadząc do wzajemnej fosforylacji nawet pod nieobecność liganda.
c. EGF jest polisacharydem o masie 6kDa stymulującym wzrost komórek naskórka i nabłonka
b. Sygnał jest wyłączany na drodze defosforylacji kluczowych reszt tyrozylowych receptora oraz przez aktywność GTPazową białek Ras.
e. Dimeryzacji receptora towarzyszy przemieszczenie ramienia dimeryzacyjnego do centrum aktywnego sąsiedniego monomeru, co umożliwia fosforylację pięciu reszt tyrozylowych
Pytanie 11
2 Które z poniższych stwierdzeń o białkach G i ich funkcjonowaniu są prawdziwe?
b. Ze związanym GDP i w obecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP.
j. Białka G są heterotrimerami.
h. Kiedy białko G-GTP wiąże kompleks hormon-receptor, GTP jest wymieniane na GDP.
g. Kiedy białko G-GDP wiąże kompleks hormon-receptor, GDP jest wymieniane na GTP.
d. Białka G wiążą hormony.
i. Białka G wiążą cyklazę adenylanową.
a. Ze związanym GDP i w nieobecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP
Bialka G są heterodimerami
c. Białka G są integralnymi białkami błonowymi
e. Podjednostka α białek G jest GTPazą.
Pytanie 12
1 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących budowy białek pośredniczących w kaskadach przekazywania sygnałów są prawdziwe?
f. Domeny SH2 posiadają aktywność kinazową fosforylując reszty tyrozylowe.
d. Domeny PH wiążą fosfatydyloinozytol zakotwiczając białka IRS w błonie.
e. Domeny SH3 rozpoznają regiony bogate w proliny.
c. Domeny SH2 rozpoznają ufosforylowane reszty tyrozylowe.
b. Domeny SH3 rozpoznają ufosforylowane reszty seryny, a domeny SH2 ufosforylowane reszty tyrozyny.
. Domeny SH2 białek IRS zawierają reszty tyrozylowe, które ulegają fosforylacji przez zaktywowany receptor insulinowy.
Pytanie 13
10 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kinaz białkowych są prawdziwe?
b. Jeśli dana kinaza białkowa fosforyluje reszty serylowe w docelowych białkach, to zwykle jest zdolna także do fosforylacji reszt treonylowych.
f. Jeśli dana kinaza białkowa fosforyluje reszty tyrozylowe w docelowych białkach, to zwykle jest zdolna także do fosforylacji reszt fenyloalanylowych.
d. Do sygnałów aktywujących niektóre kinazy białkowe należy m.in. cykliczny AMP.
a. Jeśli dana kinaza białkowa fosforyluje reszty serylowe w docelowych białkach, to zwykle jest zdolna także do fosforylacji reszt tyrozylowych
c. Kinazy białkowe fosforylują białka lub ich fragmenty zlokalizowane we wnętrzu komórki, jak i poza nią
e. Do sygnałów aktywujących niektóre kinazy białkowe należy m.in. diacyloglicerol.
Pytanie 14
9 Na poniższym rysunku przedstawiono schematycznie system transportu czterech substancji chemicznych: X, Y, Z oraz S, który realizowany jest przez trzy białka, oznaczone literami A, B i C, zlokalizowane w błonie komórkowej. Które z poniższych stwierdzeń na temat tego systemu transportu i jego elementów są prawdziwe?
e. Białko B jest antyporterem substancji Y względem substancji Z.
b. Jeśli transportowanymi w tym układzie substancjami X, Y, Z oraz S są odpowiednio: K+, Na+, glukoza oraz Ca2+, to aktywność białka C ma wpływ na import glukozy (Z) do komórki.
a. Jeśli transportowanymi w tym układzie substancjami X,Y,Z oraz S są odpowiednio K+, Na+, glukoza oraz Ca2+, to aktywność białka C nie ma wpływu na import glukozy (Z) do komórki
d. Substancja Z może być transportowana do wnętrza komórki aktywnie z wykorzystaniem gradientu stężenia substancji Y, utworzonego przez pompę A.
f. Ponieważ białko B nie jest ATPazą nie może przeprowadzać aktywnego importu substancji Z do komórki.
c. Białko A jest kanałem jonowym utrzymującym gradient stężenia substancji X oraz Y w poprzek błony komórkowej.
g. Białko B jest symporterem substancji Y względem substancji Z.
Pytanie 15
Które z następujących stwierdzeń na temat aktywnego transportu jonów Na+, K+ oraz Ca2+ są prawdziwe?
e. Pompa Na+-K+ generuje bezpośrednio różnicę potencjału chemicznego jonów Na+ i K+ w poprzek błony, ale ponieważ transportuje jony o identycznym znaku w przeciwnych kierunkach, nie wpływa na wartość potencjału elektrycznego błony
c. Zarówno pompa Na+-K+, jak i pompa Ca2+, należą do ATPaz typu P
b. Wymiennik sodowo-wapniowy wykazuje znacznie wyższe powinowactwo do jonów Ca2+ niż ATPaza Ca2+ jednak jego zdolność do usuwania jonów wapnia z cytoplazmy jest znacznie mniejsza.
d. Pompa Na+-K+ przyjmuje cztery stany konformacyjne, z których jeden jest ufosforylowane na reszcie aspartylowej
a. Pompa Ca2+ jest zdolna do utrzymania nawet tysiąckrotnie niższego stężenia jonów Ca2+ w cytozolu komórki mięśniowej niż w retikulum sarkoplazmatycznym.
Pytanie 16
Błonowy potencjał równowagowy dla jonów K+ można zdefiniować jako wartość napięcia, które ustali się w poprzek błony wtedy, gdy strumień jonów K+ wpływających do komórki będzie równy strumieniowi jonów K+ wypływających z komórki. Wiadomo, że wartość potencjału równowagowego dla jonów potasowych w przypadku pewnego neuronu wynosi - 85 mV w temperaturze 37°C. R = 8.31 J•K-1•mol-1, F = 96.5 kJ•V-1•mol-1.
W podanych warunkach stosunek stężenia jonów K+ wewnątrz komórki do stężenia jonów K+ na zewnętrz komórki w stanie równowagi wynosi około 0,041. d. W podanych warunkach stężenie jonów K+ wewnątrz komórki jest około 24,2 razy niższe od tego, które występuje w stanie równowagi na zewnątrz komórki.
b. W podanych warunkach stężenie jonów K+ wewnątrz komórki jest około 24,2 razy wyższe od tego, które występuje w stanie równowagi na zewnątrz komórki
W podanych warunkach w stanie równowagi stężenie jonów K+ wewnątrz komórki i na zewnętrz jest takie samo.
Pytanie 17
6. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kanałów i pomp błonowych są prawdziwe?
i. Pompy jonowe są integralnymi białkami błonowymi.
b. Pompy jonowe zawierają w swojej strukturze fragment transbłonowy.
Szybkość transportu jonów przez pompy jest znacznie większa niż transportu tych samych jonów przez kanały błonowe, ponieważ pompy zużywają w tym celu energię, a kanały przeprowadzają transport w sposób bierny.
h. Kanały błonowe są odpowiedzialne za wytworzenie w komórce gradientu stężeń jonów, wykorzystywanego później m. in. przez przenośniki drugiego rzędu.
Zadaniem fizjologicznym pomp błonowych jest wyrównywanie stężeń określonej substancji na zewnątrz i wewnątrz komórki
Kanały błonowe bramkowane ligandem umożliwiają transport jonów wbrew gradientowi ich stężeń
f. Pomimo, że pompy transportują jony w sposób aktywny, robią to znacznie wolniej niż kanały transportujące te same jony w sposób bierny.
W układach biologicznych kanały błonowe występują w postaci otwartej i są zamykane jedynie na krótką chwilę.
g. Dana pompa błonowa może przenosić ten sam jon w obie strony w zależności od występującego w komórce gradientu jonów.
j. Kanały umożliwiają transport jonów na zasadzie dyfuzji ułatwionej.
Pytanie 18
13.5 Które z poniższych stwierdzeń opisujących kanał potasowy są poprawne:
d. Kanał potasowy z Streptomyces.lividans ma kształt stożka, otwór po węższej stronie zwany filtrem selektywności powoduje, że tylko jony potasowe mogą swobodnie wnikać do wnętrza kanału, natomiast szeroki otwór po stronie docelowej umożliwia szybką dyfuzję jonów do cytoplazmy
a. Kanał K+ umożliwia transport jonów sodowych tylko w obecności ATP, gdyż wydatek energii swobodnej niezbędny do dehydratacji jonu sodowego jest znaczny
b. Żadne ze stwierdzeń nie jest prawidłowe.
e. W pierwszym odcinku kanału potasowego dochodzi do hydratacji jonu, aby ten mógł swobodnie przemieścić się do filtru selektywności.
c. Kanał pokrywa większość kosztów odwodnienia K+, ponieważ umożliwia kompensujące odziaływania z grupami aminowymi wyściełającymi filtr selektywności.
Pytanie 19
4 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kanałów błonowych są prawdziwe?
g. Kanały błonowe wykorzystując źródła energii swobodnej takie jak ATP prowadzą transport jonów lub cząsteczek w kierunku termodynamicznie niekorzystnym
j. Białkowe kanały błonowe wykazują właściwości allosteryczne.
a. Odpowiednio długie otwarcie kanału błonowego prowadziłoby do wyrównania stężeń po obu stronach błony, jednak w warunkach fizjologicznych otwarcie kanału jest zwykle krótkotrwałe.
f. Białkowe kanały błonowe są zbudowane zwykle z wielu podjednostek, a średnica poru wzrasta wraz z ilością tych podjednostek.
b. Kanały bramkowane potencjałem stają się przepuszczalne dla odpowiednich jonów dopiero po przekroczeniu odpowiedniej wartości potencjału transbłonowego.
c. Selektywność kanału bramkowanego ligandem zmienia się w zależności od tego, czy jest on związany ze swoim ligandem, czy nie.
d. Niektóre kanały błonowe wykazują selektywność wobec poszczególnych jonów.
i. Połączenia szczelinowe są kanałami błonowymi o względnie dużej przepuszczalności dla jonów, niewielkich metabolitów i większości białek
h. Połączenia szczelinowe są kanałami błonowymi o względnie dużej przepuszczalności dla jonów i niewielkich metabolitów.
Kanał receptora acetylocholinowego jest typowym przykładem kanału bramkowanego potencjałem.
Pytanie 20
13.3 Stężenie jonów Na+ na zewnątrz i w środku komórki wynosi odpowiednio: 143 i 14,0 mM, a stężenie jonów K+ odpowiednio: 4,0 i 157 mM. Potencjał transbłonowy układu w temperaturze 37°C wynosi - 50 mV. R = 8.31 J•K-1•mol-1, F = 96.5 kJ•V-1•mol-1.
e. Równoczesny transport jonów Na+ na zewnątrz komórki oraz jonów K+ do środka komórki w tych warunkach może przeprowadzać wyłącznie pompa Na+-K+ hydrolizująca ATP.
a. Wymieniony w tym zadaniu potencjał transbłonowy mógłby być wytwarzany przez kanał błonowy jonów Na+ oraz niezależny kanał błonowy jonów K+.
b. W podanych warunkach zmiana entalpii swobodnej transportu jonu K+ na zewnątrz komórki wynosi około -4,6 kJ•mol-1, a transportu jonu K+ do środka komórki około +4,6 kJ•mol-1.
c. W podanych warunkach zmiana entalpii swobodnej transportu jonu Na+ na zewnątrz komórki wynosi około +10.8 kJ•mol-1, a transportu jonu Na+ do środka komórki około -10.8 kJ•mol-1.
d. Gdyby potencjał transbłonowy był równy zeru, transport jonów K+ do wnętrza komórki wymagałby mniejszego nakładu energetycznego, niż przy potencjale wynoszącym - 50 mV.
Pytanie 21
13.1 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kanałów błonowych biorących udział w przekazywaniu impulsu nerwowego są prawdziwe?
a. Receptor acetylocholinowy zlokalizowany jest w błonie presynaptycznej
b. Receptor acetylocholinowy zlokalizowany jest w błonie postsynaptycznej.
c. Odpowiedni wzrost potencjału błonowego powoduje otwarcie najpierw kanału potasowego, a następnie sodowego
Kanały sodowe i potasowe są przepuszczalne dla jonów Na+ i K+ odpowiednio do momentu, w którym potencjał błonowy osiąga wartość potencjału spoczynkowego.
d. Odpowiedni wzrost potencjału błonowego powoduje równoczesne otwarcie kanału sodowego i potasowego
Przepuszczalność kanału receptora acetylocholinowego jest większa dla jonów K+ , niż dla jonów Na+
e. Ze względu na podobny charakter jonów Na+ i K+, kanał potasowy wykazuje podobną przepuszczalność dla obu tych jonów.
Kanał receptora acetylocholinowego jest typowym przykładem kanału bramkowanego potencjałem
Przepuszczalność kanału receptora acetylocholinowego jest praktycznie taka sama dla jonów K+ i jonów Na+.
Pytanie 22
12.4 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących białek błonowych są prawdziwe?
m. Ultrawirowanie pozwala oddzielić białka integralne od błony
Białka mogą być związane z błoną poprzez powierzchnie utworzone przez hydrofobowe reszty boczne aminokwasów lub poprzez kowalencyjnie związane z białkami grupy hydrofobowe.
i. Białka transbłonowe przechodzą przez całą szerokość dwuwarstwy lipidowej.
a. Niemożliwe jest przewidzenie obecności helis transbłonowych w białku tylko na podstawie jego sekwencji aminokwasowej.
Aspiryna blokuje aktywność syntazy-1 prostaglandyny H2 poprzez zablokowanie kanału hydrofobowego umożliwiającego dotarcie kwasu arachidonowego do miejsca aktywnego enzymu.
j. Rodopsyna bakteryjna jest białkiem peryferyjnym
Białka błonowe mają ściśle określoną orientację ponieważ są dostarczane od strony cytozolowej komórki.
l. Integralne białka błonowe zawsze przechodzą przez całą szerokość dwuwarstwy lipidowej.
Białka błonowe mają ściśle określoną orientację ponieważ są dostarczane od strony zewnętrznej komórki.
h. Aspiryna blokuje aktywność kanału potasowego
k. Do oddzielenia białka integralnego od błony konieczne jest użycie detergentu.
Obecność helis transbłonowych w białku można przewidzieć na podstawie jego sekwencji aminokwasowej.
Pytanie 23
2 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących lipidów błon biologicznych są prawdziwe?
f. Fosfatyd to najprostsza sfingomielina
b. Glikolipidy są sfingolipidami i zawierają fragmenty cukrowe.
c. Fosfoglicerydy są fosfolipidami błonowymi zbudowanymi na bazie kwasu fosforanowego
e. Podobnie jak sfingomieliny, glikolipidy zawierają w swej budowie resztę kwasu fosforanowego
a. Zarówno gangliozydy, jak i cerebrozydy są sfingolipidami.
d. Fosfoglicerydy są fosfolipidami błonowymi zbudowanymi na bazie kwasu fosfatydowego.
Pytanie 24
1 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących błon biologicznych są prawdziwe?
l. Model płynnej mozaiki dotyczy błon zbudowanych z jednej warstwy lipidów.
d. Skład lipidowy zewnętrznej oraz wewnętrznej warstwy lipidowej jest identyczny, ale dyfuzja poprzeczna lipidów z jednej warstwy do drugiej jest utrudniona termodynamicznie.
f. Zawierają węglowodany, które kowalencyjnie są związane do białek i lipidów.
i. Mogą być traktowane jak dwuwymiarowy roztwór zorientowanych przestrzennie lipidów i białek.
Skład lipidowy zewnętrznej oraz wewnętrznej warstwy lipidowej jest zawsze identyczny.
e. Błony są funkcjonalnie symetryczne.
Błony biologiczne są warstwowymi strukturami zbudowanymi głównie z lipidów i białek.
c. Obecność cholesterolu powoduje zwiększenie płynności błony.
m. Błony są funkcjonalnie asymetryczne, podczas gdy strukturalnie symetryczne.
Są strukturami symetrycznymi, co wynika z symetrycznej natury dwuwarstwy lipidowej.
Dla większości błon zawartości białek w błonach stanowi ok.25% w stosunku do lipidów.
n. Obecność cholesterolu powoduje zmniejszenie płynności błony.
g. Są dużymi strukturami warstwowymi, ściśle odgraniczającymi różne przedziały.
Obecność nienasyconych kwasów tłuszczowych z wiązaniami podwójnymi w konfiguracji cis w lipidach błonowych obniża tzw. temperaturę przejścia („topnienia”) błony.
Zawierają specyficzne białka, które pośredniczą w charakterystycznych funkcjach błon.
Pytanie 25
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kaskady krzepnięcia krwi są prawdziwe?
k. Aktywne czynniki kaskady krzepnięcia krwi działają krótko, m.in. dlatego, że mogą być zatrzymywane w wątrobie oraz rozkładane przez proteazy.
e. Skrzepy fibrynowe są hydrolizowane przez aktywność enzymatyczną TPA.
f. Skrzepy fibrynowe są usuwane przez plazminę, która powstaje z plazminogenu pod wpływem działania trombiny.
c. Do syntezy funkcjonalnej protrombiny wymagana jest obecność witaminy K lub dikumarolu.
g. Białko C jest aktywowaną przez trombinę proteazą, która degraduje czynniki krzepliwości Va i VIIIa.
i. Aktywacja protrombiny do trombiny wymaga obecności reszt γ-karboksyglutamylowych w protrombinie.
j. Heparyna ma działanie antagonistyczne (przeciwne) do antytrombiny III
h. Aktywacja protrombiny do trombiny wymaga dekarboksylacji reszt γ-karboksyglutamylowych.
Aktywne czynniki kaskady krzepnięcia krwi działają krótko, m.in. dlatego, że mogą być zatrzymywane w wątrobie oraz degradowane proteolitycznie przez serpiny. (mogą być usuwane przez wątrobę)
d. Antytrombina III hamuje trombinę i niektóre z pozostałych czynników kaskady krzepnięcia krwi.
b. Do syntezy funkcjonalnej protrombiny wymagana jest obecność witaminy K.
Pytanie 26
9 Aktywacja zymogenów trzustkowych rozpoczyna się od:
Przekształcenia trypsynogenu w trypsynę przez enteropeptydazę w dwunastnicy.
f. Przekształcenia chymotrypsynogenu w chymotrypsynę przez trypsynę w dwunastnicy
g. Autoproteolizy chymotrypsynogenu do trypsynogenu w dwunastnicy.
h. Autoproteolizy trypsynogenu do trypsyny w dwunastnicy
a. Przekształcenia trypsynogenu w trypsynę przez pepsynę w żołądku.
e. Przekształcenia prokarboksypeptydazy w karboksypeptydazę przez trypsynę w dwunastnicy.
d. Przekształcenia chymotryspynogenu w chymotrypsynę przez papainę w żołądku.
i. Autoproteolizy pepsynogenu do pepsyny w żołądku.
b. Przekształcenia trypsynogenu w trypsynę przez enteropeptydazę w żołądku
Pytanie 27
8 Które zdania dotyczące proteaz serynowych: trypsyny, chymotrypsyny i elastazy są prawdziwe?
f. Są syntetyzowane jako nieaktywny zymogen.
a. Pochodzą od wspólnego pragenu.
d. Katalizują reakcje, które przebiegają przez kowalencyjny związek pośredni.
c. Katalizują tą samą reakcję: cięcia wiązania peptydowego.
b. Wykazują podobieństwa w sekwencji aminokwasowej i strukturze trójwymiarowej.
e. Wykazują różnice strukturalnie w centrach aktywnych.
Pytanie 28
7 Które z poniższych stwierdzeń na temat chymotrypsynogenu (ChTg) oraz procesu jego aktywacji są prawdziwe?
b. Kluczowym zjawiskiem dla nabycia aktywności katalitycznej przez ChTg jest proteolityczne utworzenie nowego końca aminowego, który przemieszcza się do wnętrza białka i tworzy dodatkowe wiązanie jonowe z obecną tam ujemnie naładowaną grupą karboksylową.
a. Stabilną formą aktywnego enzymu jest tzw. chymotrypsyna π
ChTg posiada szczątkową aktywność katalityczną, która jest istotna w procesie jego aktywacji.
d. ChTg jest pojedynczym łańcuchem polipeptydowym.
c. ChTg jest nieaktywny, ponieważ ani triada katalityczna, ani wnęka wiążąca substrat, nie są w nim zupełnie ukształtowane
Pierwsza aktywna forma chymotrypsyny powstaje z ChTg po rozcięciu dwóch wiązań peptydowych
Pytanie 29
e. cAMP aktywuje PKA zmieniając jej strukturę czwartorzędową.
f. cAMP aktywuje PKA zmieniając jej strukturę pierwszorzędową
f. PKA i większość innych kinaz występują w postaci izoenzymów, co umożliwia precyzyjne dostosowanie regulacji do typu komórki, czy stadium rozwojowego.
. cAMP wiąże się do podjednostki katalitycznej PKA, co prowadzi do jej oddysocjowania od podjednostki regulatorowej.
c. cAMP wiąże się do dimeru R2 podjednostek regulatorowych PKA, co prowadzi do oddysocjowania podjednostek katalitycznych.
e. cAMP wiąże się do podjednostek katalitycznych PKA, co prowadzi do allosterycznej aktywacji tego enzymu.
W komórkach eukariotycznych większość efektów zależnych od cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP) jest skutkiem aktywacji PKA.
h. Podjednostki katalityczne zawierają specjalną sekwencję nazywaną pseudosubstratową która jest zbliżona do optymalnej sekwencji substratowej, lecz pozbawiona reszty akceptującej fosforan.
g. Podjednostki regulatorowe zawierają specjalną sekwencję nazywaną pseudosubstratową, która jest zbliżona do optymalnej sekwencji substratowej, lecz pozbawiona reszty akceptującej fosforan.
cAMP wiąże się do dimeru R2 podjednostek regulatorowych PKA, co prowadzi do fosforylacji tzw. sekwencji pseudosubstratowej i w efekcie aktywuje PKA.
Pytanie 30
5 Które stwierdzenia o cAMP są prawdziwe?
b. cAMP wiąże się z katalityczną podjednostką PKA i aktywuje enzym allosteryczny.
c. cAMP wiąże się z regulatorową podjednostką PKA i aktywuje enzym przez uwolnienie katalitycznych podjednostek
a. Większość efektów cAMP w komórkach eukariotycznych jest używanych do aktywacji kinaz białkowych A.
d. coś, że cAMP jest wiązane do aktywnego hormonu
Pytanie 31
4 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących fosforylacji białek są prawdziwe?
b. Wprowadzenie silnie naładowanej grupy fosforanowej do enzymu może znacznie zmienić jego właściwości, a w tym np. jego powinowactwo do substratu.
Fosfatazy białkowe są fosfotransferazami ponieważ usuwają grupy fosforanowe ze zmodyfikowanych białek
Tzw. kinazy białkowe, to białkowe enzymy fosforylujące zarówno związki niskocząsteczkowe, jak i makrocząsteczki.
Podczas fosforylacji dochodzi do transferu najbardziej zewnętrznej reszty fosforanowej z odpowiedniego nukleotydu na substrat pełniący rolę akceptora.
Zarówno reakcja fosforylacji, jak i reakcja defosforylacji białka są korzystne termodynamicznie.
a. Reakcje fosforylacji białek są katalizowane przez tzw. kinazy białkowe.
Reakcja defosforylacji białka jest odwróceniem reakcji fosforylacji, dlatego jest niekorzystna termodynamicznie.
j. Fosforylacja białek indukuje zmiany konformacyjne.
Donorem grupy fosforanowej w reakcji fosforylacji białka może być albo ATP albo ADP, ale nie AMP, ponieważ AMP nie zawiera wysokoenergetycznego wiązania.
Donorem grupy fosforanowej w reakcji fosforylacji białka może być ATP, ale nie ADP ani AMP.
Pytanie 32
3 Zaznacz poprawną odpowiedź na temat strategii regulacji enzymów:
b. p-Hydroksyrtęciobenzen oddziałuje z kluczowymi resztami seryny w ACTazie.
d. cykliczny AMP aktywuje kinazę białkową A zmieniając jej strukturę czwartorzędową
c. W oddziaływaniach allosterycznych w ACTazie pośredniczą duże zmiany w strukturze czwartorzędowej.
a. Cytydynotrifosforan (CTP) hamuje ACTazę.
Pytanie 33
18 Jakie enzymy należą do jakich grup enzymów (proteazy serynowe, czy cysteinowe, czy anhydrazy itp.), i jakie posiadają cechy charakterystyczne (np. jaką resztę aminokwasową mają w centrum aktywnym, czy występują u ludzi czy nie, czy występują w żołądku czy nie, jakiego jonu wymagają do prawidłowego działania (Mg2+, czy Mn2+, czy jakiegoś innego)), Uporządkować wszystko w tabelce.
pepsyna-
enzym trawienny, aspartylowa, w żołądku
trypsyna
- serylowa, w trzustce
chymotrypsyna –
zawiera resztę Ser, synteza w trzustce
papaina –
proteza cysteinowa ,wyizolowana z owocu papai
Pytanie 34
16 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących wybranych proteaz są prawdziwe?
d. Przykładami proteaz aspartylowych są pepsyna i proteaza wirusa HIV.
Kaspazy są metaloproteazami.
Termolizyna wykorzystuje jon Zn2+ do zwiększenia nukleofilowego charakteru aktywnej katalitycznie reszty Glu.
c. Karboksypeptydaza A jest metaloproteazą zależną od jonów Mg2+
b. Katepsyny są ssaczymi proteazami homologicznymi względem papainy.
a. Papaina jest proteazą, w której kluczową rolę odgrywa reszta cysteilowa.
Pytanie 35
15 Jaki element ważnego układu enzymatycznego przedstawia rysunek?
e. Aktywację cząsteczki wody w centrum aktywnym endonukleazy restrykcyjnej przez aktywną resztę koenzymu zawierającego pierścień imidazolowy.
d. Mechanizm generowania silnego nukleofila (jon OH–) podczas reakcji katalizowanej przez metaloproteazy.
a. Mechanizm ułatwiający wymianę protonu w anhydrazie węglanowej między aktywną cząsteczką wody lub jonem hydroksylowym w kompleksie z jonem Zn2+ a akceptorem (B) lub, odpowiednio, donorem (BH+) protonu, zachodzą z udziałem pośredniczącej w tym procesie reszty histydylowej.
c. Mechanizm stabilizacji powstającego przejściowo jonu hydroksylowego przez naładowaną dodatnio resztę boczną histydyny w chymotrypsynie.
b. Układ katalityczny, składający się z aktywnej cząsteczki wody, jonu Zn2+ oraz reszty histydylowej, stanowiący klasyczny sposób generowania silnego nukleofilu (BH+) przez metaloproteazy.
Pytanie 36
14 Które z poniższych białek syntetyzowane są w postaci nieaktywnej i podlegają aktywacji na drodze proteolitycznej?
g. Warfaryna
b. Lipaza trzustkowa
e. Czynnik X krzepliwości krwi
d. Chymotrypsyna
a. Enteropeptydaza
c. Kolagen
Pytanie 37
13 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących enzymów proteolitycznych są prawdziwe?
b. Proteazy serynowe ulegają przejściowej modyfikacji kowalencyjnej podczas katalitycznej reakcji.
a. W przeciwieństwie do proteaz serynowych i cysteinowych metaloproteazy i proteazy aspartylowe mają w centrum aktywnym cząsteczkę wody pełniącą rolę nukleofila.
c. Dziura oksyanionowa stabilizuje tetraedryczny stan przejściowy powstający w … chymotrypsynę
e. Trypsyna, chymotrypsyna oraz papaina należą do grupy proteaz serynowych.
d. W metaloproteazach jon cynku stabilizuje ujemnie naładowane reszty boczne aminokwasów … proteolizie.
Pytanie 38
12 Które z podanych reakcji mogą być katalizowane przez kinazy NMP?
c. GMP+ ADP GDP + AMP
a. AMP+ ATP 2ADP
e. ATP + H2O ADP + P
b. AMP+ GTP ADP + GDP
d. CDP+ ATP CTP + ADP
Pytanie 39
11 Które z poniższych stwierdzeń na temat kinaz NMP są prawdziwe?
d. Związanie dowolnego z dwóch substratów powoduje w enzymie szereg zmian konformacyjnych o charakterze indukowanego dopasowania i powstanie katalitycznie komplementarnej konformacji enzymu
a. Enzymy te zawierają w swym miejscu aktywnym istotny katalitycznie jon metalu dwuwartościowego (Mg2+ lub Mo2+)
c. Zmiany konformacyjne, którymi podlega m.in. domena wiążąca nukleotydy i pętla P są podstawą wykluczenia transferu reszty fosforanowej na cząsteczkę wody.
e. Zawierają w swej strukturze silnie konserwatywną domenę wiążącą nukleotydy.
b. Do tej grupy enzymów należą np. kinaza adenylanowa i guanylanowa.
f. W regionie wiążącym substrat występuje tzw. Pętla P, której nazwa pochodzi od wysokiej zawartości reszt proliny
Pytanie 40
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących enzymów wykorzystujących jedną z reszt aminokwasowych jako silny nukleofil do hydrolizy wiązania peptydowego są prawdziwe?
c. Mimo, iż karboksypeptydaza II z ziaren pszenicy wykorzystuje triadę katalityczną złożoną z takich samych reszt co chymotrypsyna, enzymy te nie wykazują ogólnego podobieństwa strukturalnego.
d. Podobną do chymotrypsyny strategię triady katalitycznej wykorzystują proteazy uczestniczące w kaskadzie krzepnięcia krwi.
e. Rolę kluczowego nukleofilu w niektórych proteazach pełni reszta treonylowa.
f. Chymotrypsyna, trypsyna i elastaza są białkami homologicznymi, ale wykazują odmienną specyficzność substratową z powodu różnic w budowie kieszeni S1 wiążącej substrat.
a. W przypadku niektórych proteaz w powstawaniu silnie reaktywnego nukleofilu zamiast histydyny uczestniczy bezpośrednio pierwszorzędowa grupa aminowa pochodząca z reszty lizylowej lub z aminowego końca enzymu.
b. Jedną z istotnych strategii generowania silnego nukleofilu jest tzw. triada katalityczna.
Pytanie 41
9 Na schemacie przedstawiono wyniki mutagenezy ukierunkowanej pewnej proteazy serynowej. Zaznaczone reszty tworzące triadę katalityczną zastępowano alaniną i mierzono aktywność zmutowanego punktowo enzymu (zielone słupki) wyznaczając wartość log10(kkat). Podobnie zbadano enzym zawierający alaninę we wszystkich trzech pozycjach triady (niebieski słupek). Dla porównania na schemacie przedstawiono wynik pomiaru aktywności dla enzymu niezmutowanego (czerwony słupek) oraz szybkość reakcji niekatalizowanej (czarny słupek). Które z poniższych stwierdzeń dotyczących roli poszczególnych reszt w katalizie uważasz za najbardziej prawdopodobne na podstawie danych uzyskanych w tym eksperymencie? Załóż, że każda z wprowadzonych mutacji zmienia wyłącznie strukturę pierwszorzędową enzymu
a. Najprawdopodobniej mutant podwójny, w którym reszty His i Asp zostałyby zamienione na Ala wykazywałby aktywność na poziomie kkat = 10–4 [s–1].
e. Najprawdopodobniej w centrum aktywnym tego enzymu w pobliżu reszty Ser występuje inna reszta, która może pełnić rolę nukleofila wspomaganego pozostałymi resztami triady katalitycznej.
f. Pewien wkład w katalizę mają także inne mechanizmy niż te związane bezpośrednio z triadą katalityczną.
c. Mutacja reszty histydylowej na alaninę praktycznie uniemożliwia atak reszty serylowej na wiązanie peptydowe substratu.
b. Najprawdopodobniej mutant podwójny, w którym reszty His i Ser zostałyby zamienione na Ala wykazywałby aktywność na poziomie kkat = 10–4 [s–1].
d. Mutacja reszty aspartylowej na alaninę praktycznie uniemożliwia atak reszty serylowej na wiązanie peptydowe substratu
Pytanie 42
8 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących katalizy enzymatycznej są prawdziwe?
f. Kataliza elektrostatyczna polega na ułatwieniu powstania lub stabilizacji stanu przejściowego za pomocą naładowanych grup enzymu lub za pomocą kofaktorów.
b. Enzymy katalizują reakcje chemiczne poprzez preferencyjne wiązanie stanu przejściowego reakcji w porównaniu z jej substratami i produktami.
e. Istotny wkład w katalizę enzymatyczną ma przybliżanie oraz odpowiednie wzajemne orientowanie substratów reakcji wielosubstratowych.
a. Kataliza kowalencyjna to taka kataliza enzymatyczna, podczas której zachodzi zmiana układu wiązań kowalencyjnych w substratach reakcji, co prowadzi do powstania produktów.
d. Podczas katalizy enzymatycznej zachodzącej z przeniesieniem protonu rolę donora lub akceptora protonu pełni zawsze cząsteczka wody.
c. Podczas katalizy enzymatycznej jon metalu pełni najczęściej rolę nukleofila
Pytanie 43
7 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących mechanizmu reakcji katalizowanej przez enzym restrykcyjny EcoRV są prawdziwe?
a. Reaktywnym nukleofilem (Nu), który tworzy kowalencyjny produkt pośredni z atomem fosforu substratu jest reszta tyrozylowa.
d. Eksperymentalnie wykazano, że reakcja hydrolizy wiązania fosfodiestrowego zachodzi z odwróceniem konfiguracji stereochemicznej na atomie fosforu.
e. Prawdziwość udziału w tej reakcji nukleofila (Nu) można zweryfikować za pomocą analizy stereochemicznej produktów hydrolizy chiralnych, tiofosforanowych pochodnych DNA, które zamiast jednego atomu tlenu w wiązaniu fosfodiestrowym zawierają atom siarki.
c. EcoRV zawiera jon metalu, który uczestniczy w aktywacji nukleofila (Nu).
b. Kataliza zachodzi zgodnie z mechanizmem przedstawionym na rysunku.
Pytanie 44
6 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących anhydraz węglanowych są prawdziwe?
d. Niektóre anhydrazy węglanowe mają bardzo wysoką liczbę obrotów rzędu 10^6.
b. Anhydrazy dzielimy na dwie klasy w zależności od…
c. Anhydrazy węglanowe są metaloenzymami, których ….
e. Jon metalu ludzkiej anhydrazy węglanowej z … histydylowe oraz w zależności od pH jedną cząsteczkę wody …
a. Wszystkie znane anhydrazy węglanowe wykorzystują jon Zn2+ jako … (wszystkie ze Stryer’a)
Pytanie 45
5 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących mechanizmu reakcji katalizowanej przez ludzką anhydrazę węglanową II są prawdziwe?
a. Rola jonu cynku polega na podwyższeniu pKa wody z wartości … dla … do wartości … dla kompleksu [His3Zn2+]H2O
g. Istotny wkład w szybkość reakcji katalizowanej przez anhydrazę węglanową wnosi mechanizm nazywany wahadłem protonowym, ułatwiający transfer protonu pomiędzy dwiema aktywnymi katalitycznie resztami aminokwasowymi.
d. Rola jonu cynku polega m.in. na zwiększeniu kwasowego charakteru aktywnej reszty aminokwasowej, obecnej w centrum katalitycznym enzymu.
h. Kataliza wymaga aktywacji cząsteczki wody przez jon Zn2+.
b. Rola jonu cynku polega na obniżeniu pKa z wartości >15 dla samej wody do wartości rzędu 7 dla kompleksu [His3Zn2+]H2O.
c. Rola jonu cynku polega na zwiększeniu zasadowego charakteru aktywnej reszty aminokwasowej obecnej w centrum katalitycznym anhydrazy
e. Ponieważ podczas reakcji katalizowanej przez anhydrazę, następuje zmiana stopnia utlenienia atomu węgla w CO2 konieczny jest udział jonu Zn2+, który uczestniczy w przenoszeniu elektronu
i. Przez anhydrazę, następuje zmiana stopnia utlenienia atomu węgla w CO2 konieczny jest udział jonu Zn2+ który uczestniczy w przenoszeniu elektronu
f. Istotny wkład w szybkość reakcji katalizowanej przez anhydrazę węglanową wnosi mechanizm nazywany wahadłem protonowym, ułatwiający uwalnianie … do protonu oraz do cząsteczki wody w miejscu aktywnym.
Pytanie 46
4 Trzy kluczowe reszty aminokwasowe w miejscu aktywnym chymotrypsyny tworzą triadę katalityczną. Które z poniższych są funkcjami tych reszt w katalizie?
c. Reszta asparaginianowa działa jako nukleofil podczas reakcji z substratem.
e. Reszta asparaginianowa inicjuje etap deacetylacji przez atak nukleofilowy na węgiel karbonylowy intermediatu acylowego.
f. Reszta histydylowa wspomaga reakcję działając jako katalizator kwasowo-zasadowy.
b. Reszta serylowa działa jako elektrofil podczas reakcji z substratem.
a. Reszta aspartylowa orientuje odpowiednio resztę histydylową w reakcji. (aspartylowa = asparaginianowa)
d. Tworzą tzw. dziurę oksyanionową.
Pytanie 47
3 Które z poniższych stwierdzeń dotyczących przedstawionego etapu reakcji katalizowanej przez chymotrypsynę są prawdziwe?
f. Reszty oznaczone na rysunku cyframi od 1 do 3 stanowią triadę katalityczną enzymu.
a. Na rysunku przedstawiono powstawanie tetraedrycznego stanu przejściowego, o którym wiadomo, że jest stabilizowany przez tzw. dziurę oksyanionową.
d. Kowalencyjny kompleks reszty 3 enzymu oraz substratu 4 widoczny na rysunku to tzw. acyloenzym
b. Na rysunku przedstawiono etap reakcji w którym po raz pierwszy na drodze hydrolizy wiązania peptydowego tworzy się tetraedryczny stan przejściowy w kompleksie z enzymem.
e. Kowalencyjny kompleks reszty 3 enzymu oraz reagenta 4 będący substratem tego etapu reakcji to acyloenzym.
j. Grupy łańcucha peptydowego substratu, które stanowią bezpośrednie otoczenie naładowanego ujemnie atomu tlenu reagenta oznaczonego cyfrą 4, tworzą tzw. dziurę oksyanionową.
h. Na tym etapie reakcji udział reszty 2 w katalizie polega na znaczącym obniżeniu pK reszty 3, dzięki czemu reszta 3 staje się silnym nukleofilem.
i. Na tym etapie reakcji udział reszty 2 w katalizie stanowi przykład uniwersalnej katalizy zasadowej.
c. Na rysunku przedstawiono pierwszy etap hydrolizy wiązania estrowego, który zachodzi dzięki zwiększeniu nukleofilowego charakteru cząsteczki wody przez resztę 2 enzymu.
g. Na tym etapie reakcji udział reszty 1 stanowi przykład specyficznej katalizy zasadowej.
k. Woda w tej reakcji jest katalizatorem kwasowo-zasadowym.
Pytanie 48
2. Które z poniższych stwierdzeń na temat aktywności katalitycznej chymotrypsyny w funkcji pH są prawdziwe?
d. Dla niewysycających stężeń substratu, krzywa zależności prędkości reakcji od pH ma kształt dzwonu z maksimum w okolicy pH 8.
c. Krzywa zależności prędkości maksymalnej (Vmax) tej reakcji od pH ma kształt dzwonu z maksimum w okolicy pH 8.
a. W warunkach pH wyższego lub równego 8, skuteczność katalityczna enzymu w przekształcaniu substratu w produkt jest maksymalna i pozostaje stała, ponieważ w zasadowym środowisku aktywna reszta serylowa spontanicznie ulega deprotonacji.
e. Krzywa zależności wartości kkat enzymu od pH ma kształt dzwonu z maksimum w okolicy pH 8.
b. W warunkach pH wyższego niż 8, spada powinowactwo enzymu do substratu, a przez to spada stacjonarne stężenie kompleksu ES.
Pytanie 49
1. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących mechanizmu katalitycznego chymotrypsyny są poprawne?
l. Katalityczna reszta serynowa chymotrypsyny jest znacznie silniejszym nukleofilem niż wolna seryna, ponieważ w jej bezpośredniej bliskości w enzymie znajduje się reszta histydylowa, która drastycznie obniża wartość pK tej reszty serynowej.
k. Istotną rolę dziury oksyanionowej w funkcji katalitycznej chymotrypsyny potwierdzono poprzez mutacje reszt aminokwasów tworzących dziurę oksyanionową na reszty alanylowe, co prowadzi do znacznego obniżenia aktywności enzymu.
j. Reakcja hydrolizy rozpoczyna się od nukleofilowego ataku atomu tlenu grupy hydroksylowej reszty serynowej na atom węgla hydrolizowanego wiązania peptydowego.
c. Kluczowa reszta katalityczna chymotrypsyny ulega modyfikacji w obecności organicznych fluorofosforanów, takich jak diizopropylofluorofosforan, co nieodwracalnie inaktywuje enzym.
m. Katalityczna reszta serylowa chymotrypsyny jest znacznie silniejszym nukleofilem niż wolna seryna, ponieważ w jej bezpośredniej bliskości w enzymie znajduje się reszta histydylowa, która stabilizuje uprotonowaną formę grupy hydroksylowej tej reszty serylowej.
i. Reakcja hydrolizy rozpoczyna się od nukleofilowego ataku atomu tlenu grupy hydroksylowej reszty serylowej na atom azotu(dla węgla będzie ok) hydrolizowanego wiązania peptydowego.
a. Związkiem pośrednim w reakcji katalizowanej przez chymotrypsynę jest acyloenzym.
d. Kluczowa reszta katalityczna (seryna) chymotrypsyny tworzy liczne oddziaływania niekowalencyjne z organicznymi fluorofosforanami takimi jak diizopropylofluorofosforan podczas ich wiązania przez enzym, co nieodwracalnie inaktywuje enzym.
h. Proces hydrolizy wiązania peptydowego katalizowany przez chymotrypsynę jest reakcją dwufazową, przy czym szybkość fazy I jest wyraźnie wyższa niż fazy II.
g. Proces hydrolizy wiązania peptydowego katalizowany przez chymotrypsynę jest reakcją dwufazową, przy czym szybkość fazy II jest wyraźnie wyższa niż fazy I.
e. Ładunek ujemny tetraedrycznego produktu pośredniego reakcji katalizowanej przez chymotrypsynę jest stabilizowany dzięki oddziaływaniom z grupami NH białka w miejscu nazywanym dziurą oksyanionową.
f. Proces hydrolizy wiązania peptydowego katalizowany przez chymotrypsynę jest reakcją dwufazową, której faza I przebiega szybciej od fazy II.
b. Stanem przejściowym w reakcji katalizowanej przez chymotrypsynę jest acyloenzym.
Pytanie 50
12. Które zdania dotyczące kinetyki enzymatycznej są prawdziwe:
b. wobec inhibitora kompetycyjnego enzym może wiązać substrat
c. inhibicję odwracalną charakteryzuje szybka dysocjacja kompleksu enzym-inhibitor
e. inhibicje niekompetycyjna jest nieodwracalna
f. enzymy allosteryczne działają zgodnie z kinetyka Michaelisa-Menten
a. stała Michealisa odpowiada takiemu stężeniu substratu, przy którym reakcja osiąga połowę Vmax
d. inhibitor kompetycyjny zmniejsza szybkość katalizy przez zmniejszenie liczby cząsteczek enzymu wiążącego substrat
Pytanie 51
11. Standardowa zmiana entalpii swobodnej w warunkach biochemicznych podczas reakcji hydrolizy fruktozo-1-fosforanu (F-1-P) z utworzeniem fruktozy (F) i ortofosforanu (P) wynosi –5.0 kcal/mol. Stężenia początkowe reagentów wynoszą 10–6, 10–2 i 10–1 M odpowiednio dla F-1-P, F oraz P. Temperatura T, w której zachodzi reakcja to 25 °C; R=2.0 cal/mol×K.
c. W warunkach zdefiniowanych jako początkowe reakcja przebiega w kierunku syntezy F-1-P.
d. W warunkach standardowych spontanicznie zachodzić będzie hydroliza F-1-P.
a. Stała równowagi wynosi około 1000 lub 4400 w zależności od tego czy obliczymy ją dla warunków początkowych, czy też dla warunków standardowych.
b. W obecności enzymu katalizującego tę reakcję, w warunkach zdefiniowanych jako początkowe reakcja przebiegać będzie w kierunku syntezy F-1-P.
e. ΔG°' dla tej reakcji wynosi około –0.9 kcal/mol.
Pytanie 52
9. Które z poniższych stwierdzeń na temat prędkości początkowej (Vo) oraz maksymalnej (Vmax) reakcji katalizowanej przez enzym zgodnie z modelem Michaelisa-Menten są prawdziwe?
c. Vmax jest liniowo proporcjonalna do stężenia substratu [S] dla każdego [S].
d. Vmax w ogóle nie zależy od stężenia substratu [S].
a. Vo praktycznie nie zależy od stężenia substratu [S] dla [S]<
b. Vo praktycznie nie zależy od stężenia substratu [S] dla [S]>>KM.
f. Vmax jest to Vo osiągana w warunkach [S]>>KM.
e. Vo jest liniowo proporcjonalna do stężenia substratu [S] dla [S]>>KM.
Pytanie 53
8. Które zdania są prawdziwe?
e. ten spełniony jest tylko wtedy, gdy możemy zaniedbać reakcje o stałej k1>>>>k2?
d. Model ten zakłada że k1[E][S]= (k1+k2[ES]) nie uwzględnia stałej k
a. Powyższy zapis oznacza że enzym E łączy się z substratem S i powstaje kompleks ES, a szybkość tej reakcji w [mol/s] wynosi k1
b. Model ten spełniony jest tylko dla prędkości początkowych reakcji katalizowanej enzymatycznie, gdy reakcje powstawania produktu P z kompleksu ES jest nieodwracalna
c. Model ten spełniony jest tylko w warunkach osiągniecia stanu równowagi dynamicznej
Pytanie 54
7. Które ze stwierdzeń na temat enzymów są prawdziwe?
i. Enzymy katalizują reakcje dzięki temu, że są lepiej dostosowane do tworzenia substratów niż produktów reakcji.
l. Enzymy wykazują wysoką skuteczność katalityczną, ponieważ ich miejsca wiążące są dobrze dopasowane do właściwego (-ych) substratu, analogicznie do tego jak zamek jest dopasowany do odpowiedniego klucza
j. Ponieważ enzym zmienia wartość entalpii swobodnej procesu tworzenia stanu przejściowego (S‡) reakcji, przyspiesza katalizowana reakcje w obie strony,
h. Wszystkie enzymy posiadają miejsce wiążące substrat,
f. podwyższają delta G,
k. Ze względu na wysoką specyficzność substratową, związanie enzymu może doprowadzić, że reakcja odwracalna stanie się w praktyce nieodwracalną.
d. enzymy przyśpieszają reakcję zwykle 10-10^6 razy w stosunku do odpowiedniej reakcji nie katalizowanej.
b. enzymy katalizują przekształcenie zwykle o 10-10^6 cząsteczek substratu w czasie sekundy.
c. Białka pełnią rolę enzymów w układach biologicznych
a. specyficzność enzymu oznacza zarówno zdolność enzymu do katalizy tylko reakcji specyficznego typu reakcji ściśle pokrewnych oraz wyboru substratów przekształcanego w produkt .
g. zmieniają czy też wpływają na delta G,
e. obniżają delta G,
Pytanie 55
6. Które z poniższych stwierdzeń na temat hamowania enzymu przez inhibitor konkurencyjny są prawdziwe?
d. Wartość KM wyznaczona w obecności inhibitora konkurencyjnego nie zależy od jego stężenia.
b. Wartość Vmax wyznaczona w obecności inhibitora konkurencyjnego nie zależy od stałej hamowania.
a. Efekt hamowania inhibitorem konkurencyjnym można cofnąć przez dodanie dużego nadmiaru substratu w stosunku do stężenia inhibitora.
c. Dodanie inhibitora konkurencyjnego ma wpływ na szybkość maksymalną reakcji.
f. Dodanie inhibitora konkurencyjnego zmienia wartość stałej hamowania enzymu.
e. Żadne ze stwierdzeń nie jest prawdzie.
Pytanie 56
4. Które ze stwierdzeń na temat witamin oraz koenzymów są prawdziwe?
d. Kwas pantotenowy jest prekursorem koenzymu A
f. pochodna witaminy D jest hormonem odpowiedzialnym za metabolizm wapnia i fosforu
b. witaminy z grupy B są niezbędne o utrzymania prawidłowej struktury białek tkanki łącznej ponieważ umożliwiają kowalencyjną modyfikację tych białek
c. tiamina jest prekursorem FAD
e. kwas nikotynowy jest prekursorem NAD+
a. większość witamin rozpuszczalnych w tłuszczach są prekursorami koenzymów.
Pytanie 57
3. Enzymy i kofaktory – które zdania są prawdziwe?
b. koenzym to enzym bez swojego kofaktora
e. enzym to kofaktor luźno związany ze swoim enzymem
a. Kofaktory (koenzymy) będące małymi cząsteczkami organicznymi są często pochodnymi witamin.
d. wyróżniamy dwa rodzaje kofaktorów, jony metali oraz koenzymy
c. koenzym silnie związany z enzymem nazywamy grupą prostetyczną
Pytanie 58
1. Na rysunku przedstawiono 2 wykresy Lineweavera-Burka, będące wynikiem eksperymentalnego pomiaru zależności prędkości reakcji od stężenia substratu w obecności oraz w nieobecności inhibitora. Które z poniższych stwierdzeń na temat tego układu eksperymentalnego są prawdziwe?
i. Użyto inhibitora w stężeniu równym KM dla substratu.
g. Stała Vmax tego enzymu względem substartu w obecności inhibitora wynosi około 0.66 µM/s.
d. Stała KM tego enzymu względem substratu w nieobecności inhibitora wynosi około 1 µM.
h. Stała Vmax tego enzymu względem substartu w obecności inhibitora wynosi około 0.66 µM/s.
a. Użyto inhibitora w stężeniu równym Ki.
c. Stała KM tego enzymu względem substratu w nieobecności inhibitora wynosi około 3 µM.
e. Użyto inhibitora w stężeniu dwukrotnie wyższym niż Ki.
j. Użyto inhibitora niekonkurencyjnego.
f. Prosta A odpowiada reakcji biegnącej w obecności inhibitora.
l. Użyto inhibitora w stężeniu równym KM dla substratu.
b. Użyto inhibitora konkurencyjnego.
k. Prosta B odpowiada reakcji biegnącej w obecności inhibitora.
Pytanie 59
2. Każdemu z kofaktorów z lewej kolumny przyporządkuj odpowiednie elementy strukturalne.
fosforan pirydoksalu
pirydoksyna (wit. B6)
CoA
kw. pantotenowy
Pirofosforan tiaminy
tiamina (wit B1)
CoA
atom siarki
ATP
ma 3 reszty fosforanowe
NAD+, NADP+
niacyna
5’-deoksyadenozylokobalamina
wit B12
połączenie biotyny z lizyną (biocytyna)
biotyna
NAD+
dinukleotyd nikotynoaminoadeninowy
tetrahydrofolian
kwas foliowy
FAD
pierścień izoalloksazynowy
FAD, FMN
ryboflawina (wit. B2)
Pytanie 60
5. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących modelu sekwencyjnego i jednoprzejściowego zmian allosterycznych w hemoglobinie są prawdziwe?
d. Model sekwencyjny zakłada możliwość istnienia tetramerów hemoglobiny składających się z podjednostek o różnej konformacji.
f. Model jednoprzejściowy zakłada, że związanie liganda z podjednostką zmienia bezpośrednio konformację tylko tej podjednostki.
b. Dane eksperymentalne wskazują, że rzeczywiste zmiany allosteryczne zachodzące w przypadku hemoglobiny są zgodne tylko z modelem sekwencyjnym
e. Model sekwencyjny zakłada, że tetramer hemoglobiny może występować tylko w jednej z dwóch konformacji – R lub T.
c. Dane eksperymentalne wskazują, że rzeczywiste zmiany allosteryczne zachodzące w przypadku hemoglobiny są zgodne tylko z modelem jednoprzejściowym.
a. Model jednoprzejściowy zakłada możliwość istnienia tetramerów hemoglobiny składających się tylko z podjednostek o takiej samej konformacji.
Pytanie 61
3. Które z poniższych stwierdzeń porównujących właściwość hemoglobiny i mioglobiny są prawdziwe?
h. Zmiany konformacyjne wywołane związaniem tlenu przebiegają w hemoglobinie zgodnie z modelem sekwencyjnym oddziaływań allosterycznych natomiast mioglobinie- zgodnie z modelem jednoprzejściowym
a. Hemoglobina jest multimeryczna, a mioglobina jest monomeryczna.
k. mioglobina jest białkiem allosterycznym
m. hemoglobina jest tetramerem, mioglobina monomerem
d. Wiązanie O2 przez hemoglobinę zależy od stężeń CO2, H+ i BPG natomiast wiązanie O2 przez mioglobinę nie.
b. Współczynnik Hilla dla wiązania O2 jest mniejszy dla hemoglobiny niż dla mioglobiny.
n. mioglobina i hemoglobina to białka tetrametryczne
c. Hemoglobina wiąże O2 mocniej niż mioglobina w każdym zadanym stężeniu O2.
l. powinowactwo mioglobiny i hemoglobiny do tlenu nie zależy od pH
g. Wiązanie tlenu przez hemoglobinę zależy od stężenia BPG H+ oraz CO2, podczas gdy mioglobina wiąże tlen w sposób zależny tylko od BPG
j. powinowactwo hemoglobiny do tlenu jest regulowane przez organiczny fosforan, podczas gdy powinowactwo mioglobiny do tlenu
f. Hemoglobina jest białkiem tetrametycznym o stechiometrii α4 podczas gdy mioglobina jest białkiem monomerycznym
i. krzywa dysocjacji tlenu mioglobiny jest sigmoidalna, a hemoglobiny hiperboliczna
e. Hemoglobina wiąże CO2 efektywniej niż mioglobina.
Pytanie 62
2. Które ze stwierdzeń dotyczących różnych izoform hemoglobiny są prawdziwe?
f. Hemoglobina F przeważa w ciągu ostatnich sześciu miesięcy życia płodowego człowieka i ma budowę podjednostkową α2ϒ2.
c. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina matki w nieobecności BPG.
g. Hemoglobina o budowie podjednostkowej α2ϒ2 ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina A
e. Hemoglobina A przeważa u dorosłego człowieka i ma budowę podjednostkową α2β2
d. Hemoglobina A2 przeważa na początkowym etapie życia płodowego człowieka i ma budowę podjednostkową α2δ2.
b. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina matki w obecności BPG.
a. Hemoglobina płodu ma wyższe powinowactwo do BPG niż hemoglobina matki
Pytanie 63
1. Które stwierdzenia dotyczące funkcji transportowej hemoglobiny są prawdziwe?
d. BPG stabilizuje formę T hemoglobiny przez co zmniejsza jej efektywność transportu O2.
f. Spadek stężenia CO2 utrudnia oddysocjowanie O2.
b. Gdyby istniała hemoglobina, w której wiązanie cząsteczki tlenu do pierwszej podjednostki utrudniałoby wiązanie tlenu do kolejnych podjednostek, to jej współczynnik Hilla byłby ujemny.
i. Utleniona hemoglobina łatwiej oddaje O2 w okolicy tkanek aktywnych metabolicznie (np. mięśni) niż w płucach.
j. Wzrost pH ułatwia oddysocjowanie O2.
a. Gdyby istniała hemoglobina, w której wiązanie cząsteczki tlenu do pierwszej podjednostki utrudniałoby wiązanie tlenu do kolejnych podjednostek, to jej współczynnik Hilla byłby mniejszy niż 1.
c. BPG stabilizuje formę R hemoglobiny przez co zwiększa jej powinowactwo do O2.
g. Wzrost stężenia CO2 ułatwia oddysocjowanie O2.
e. BPG stabilizuje formę T hemoglobiny przez co zwiększa jej powinowactwo do O2.
h. Spadek pH utrudnia oddysocjowanie O2.
Pytanie 64
4. Które zdania dotyczące podstawowych definicji immunologii są prawdziwe:
e. zwierzęta charakteryzują się duża różnorodnością komórek produkujących przeciwciała, a każda wytwarza przeciwciała o jedynej swoistości
a. przeciwciało (immunoglobulina, lg)to białko syntetyzowane przez zwierzęta w odpowiedzi na obecność obcej substancji zwanej antygenem
c. hapteny – małe, obce cząsteczki (np. syntetyczne peptydy) indukujące produkcję przeciwciał, zawierające epitopy i przyłączone do makro-molekularnych nośników
b. determinanta antygenowa (inaczej epitop) to specyficzna grupa lub zespół aminokwasów, znajdujących się na dużej cząsteczce rozpoznawana przez przeciwciała
d. antygenem mogą być białka, polisacharydy, kwasy nukleinowe
f. komórki produkują wiele różnych przeciwciał, z których każde rozpoznaje inną cechę powierzchni tego samego antygenu
Pytanie 65
5. Dopasuj odczynniki po lewej stronie z ich cechami na dole:
siarczan amonu
związek do wykorzystywania do krystalizacji i wysalania białek
SDS
- związek wykorzystywany do elektroforezy w warunkach denaturujących
ninhydryna
znacznik grup aminowych używany do oznaczenia składu aminokwasowego
beta-merkaptoetanol
reduktor mostków disiarczkowych S-S
chlorowodorek guanidyny
silny denaturat
chlorek dansylu
fluoroscencyjny znacznik N-końca białek
Pytanie 66
3. Pytanie o przeciwciała (poliklonalne i monoklonalne)
b. przeciwciała monoklonalne mogą pochodzić od szpiczaka mnogiego
a. przeciwciała rozpoznają hapten na antygenie
c. determinanta antygenowa to przeciwciała rozpoznające grupę aminokwasów na dużej cząsteczce
d. przeciwciała monoklonalne są homogenne
Pytanie 67
3. Proszę wskazać te z poniższych stwierdzeń opisujących metodę degradacji Edmana, które są prawdziwe.
h. Wykorzystuje sekwencję odcinania reszt aminokwasowych od końca N, po uprzedniej reakcji polipeptydu chlorkiem dabsylu,
g. Pozwala na poznanie nie wiecej niż 50 reszt aminokwasowych w sekwencji peptydu od jego C-końca.
f. W środowisku lekko kwaśnym uwalniana jest cykliczna fenylotiohydantoinowa pochodna aminokwasu, po czym koniec peptydowy jest gotowy do kolejnego cyklu reakcji.
c. Wykorzystuje sekwencyjne odcinanie reszt aminokwasowych od końca N, po uprzedniej reakcji polipeptydu z fenyloizotiocyjanianem.
a. Metoda ta wykorzystuje fluorodinitrobenzen jako cząsteczkę znakującą koniec N polipeptydu.
d. Pozwala ona na poznanie co najwyżej 15 reszt aminokwasowych w sekwencji peptydu od jego końca C.
e. aminokwasy odcinamy kolejno od C-końca
b. Metoda ta pozwala na oznaczenie wyłącznie jednego aminokwasu z końca N polipeptydu, ponieważ uwolnienie znakowanego aminokwasu wymaga hydrolizy wszystkich wiązań peptydowych.
Pytanie 68
2. Proszę wskazać te z poniższych stwierdzeń dotyczących technik biochemicznych wykorzystujących przeciwciała, które są prawdziwe. Wybierz co najmniej jedną odpowiedź.
c. test ELISA nie może być wykorzystany do wykrycia danego przeciwciała w złożonych mieszaninach (np. we krwi)
a. test ELISA może być wykorzystany do wykrycia danego antygenu w mieszaninach złożonych (np. we krwi)
d. test Western blotting umożliwia wykrycie białek rozdzielonych za pomocą elektroforezy żelowej
e. Przeciwciała nie mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną
f. Przeciwciała mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną
b. test ELISA umożliwia zarówno wykrycie antygenu, jak i jego ilościowe oznaczenie.
Pytanie 69
1.Które z poniższych stwierdzeń dotyczących oczyszczania białek są prawdziwe?
h. Do związania białka o charakterze zasadowym z kolumną do chromatografii jonowymiennej używa się anionitu.
i. W procesie oczyszczania białka metodą chromatografii powinowactwa wykorzystuje się zdolność tworzenia przez białko wewnętrznych mostków dwusiarczkowych.
b. Dializa jest metodą często używaną do oddzielenia białek od małych cząsteczek.
f. Podczas chromatografii metodą filtracji żelowej najszybciej wypływają z kolumny największe białka.
c. Dializa jest podstawową metodą używaną do rozdziału białek niewiele różniących się wielkością.
n. Elektroforeza dwukierunkowa to połączenie techniki elektroforezy typu SDS-PAGE i techniki Western blotting.
e. Podczas chromatografii metodą filtracji żelowej najszybciej poruszają się i wypływają z kolumny najmniejsze białka.
j. W procesie oczyszczania białka metodą chromatografii powinowactwa wykorzystuje się np. specyficzne oddziaływanie białka z przeciwciałami.
k. Podczas frakcjonowania białek wykorzystuje się ich zwiększoną rozpuszczalność w stężonych roztworach niektórych soli.
o. Masę cząsteczkową białek można oznaczyć np. stosując metodę spektrometrii mas z użyciem elektrorozpraszania (electrospray) lub techniki elektroforezy natywnej.
a. Rozpuszczalność większości białek nie zmienia się w stężonych roztworach soli.
g. Do związania białka o charakterze zasadowym z kolumną do chromatografii jonowymiennej używa się kationitu.
l. Podczas frakcjonowania białek wykorzystuje się ich zmniejszoną rozpuszczalność w stężonych roztworach niektórych soli.
d. W technice chromatografii metodą filtracji żelowej, podobnie jak w elektroforezie żelowej, największe białka opuszczają żel jako pierwsze.
m. Ultrawirowanie jest metodą służącą zarówno do rozdziału białek jak i oznaczenia ich masy cząsteczkowej.
Pytanie 70
6. Który zestaw połączeń aminokwasów z właściwymi typami łańcuchów bocznych jest właściwy:
Leu niepolarny alifaityczny
Glu zasadowy
Leu polarny
a. Lys - zasadowy
Glu kwaśny
Ser zawiera gr OH
Cys zawiera siarkę
Trp niepolarny aromatyczny
Lys kwasowy
Pytanie 71
2. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących struktury harmonijki β w białkach są prawdziwe?
d. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów bocznych.
c. W strukturze równoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują jednocześnie z odpowiednimi grupami dwóch aminokwasów na sąsiednim łańcuchu.
c. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów głównych.
b. Podobnie jak helisy α są cylindryczne.
a. Podobnie jak helisy α są rozciągnięte.
g. Zwroty β zwykle znajdują się na powierzchni białek.
d. Zwroty β często uczestniczą w oddziaływaniu białek.
e. Struktury β mogą być tworzone przez wiele łańcuchów.
f. Inaczej określa się je strukturą typu wstęga-zwrot-wstęga.
h. W strukturze antyrównoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują z odpowiednimi grupami drugiego aminokwasu na sąsiednim łańcuchu.
i. W strukturze antyrównoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują z odpowiednimi grupami jednego aminokwasu na sąsiednim łańcuchu.
Pytanie 72
Dopasuj
Seryna
S
Izoleucyna
I
Prolina
P
Treonina
T
Histydyna
H
Tyrozyna
Y
Arginina
R
Leucyna
L
Walina
V
Metionina
M
Asparaginian/kw.asparaginowy
D
Glutamina
Q
Glitaminian/kw glutamionowy
E
Fenyloalanina
F
Glicyna
G
Cysteina
C
Tryptofan
W
Alanina
A
Lizyna
K
Asparagina
N